วันจันทร์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

วันนี้ตื่นมาหกโมงกว่า....ปวดท้องชะมัด...

ขับรถไปลั่นล๊าดูทะเลอย่างมีความสุข...แสงแรกของวัน...

สูดลมหายใจเข้าลึกๆ...สดชื่น...กลิ่นเค็มๆของทะเล...สดชื่นจริงๆ

ขับรถวนขึ้นไปเขาสามมุขไปดูลิง...อยากวิ่งเล่นกับลิงว่ะ

แต่กลัวมันกัด...เอิ๊กๆ...แล้วอีกอย่างก็วิ่งไม่ไหว

ปวดท้องโครต...กลับมาบ้าน...นอนต่อ...คร๊อก...

.....................................................................

ตื่นมาอีกที..ดูนาฬิกาเที่ยงกว่าโอ้วแม่เจ้า...

ปวดท้อง..ทรมานชิบเป๋ง...มนุษย์เมนส์..เกิดเป็นหญิงแท้จริงลำบาก...

อ๊าก ก ก ก ....เป็นเมนส์แต่อยากกินแต่ของเย็นๆแล้วก็ปวดท้อง...เอิ๊กๆ

อยากกินไอติมอยากกินสเลิปบี้....โรคจิต...ชิบเป๋งเรยกุนี่...

....................................................................

บ่ายกว่าพยายามกระเสือกกระสนลุกจากที่นอน

เพื่อมาหาอะไรกินและกินยา...มาม่าอาหารหลักประจำชาติ

เพราะไม่อยากออกไปไหน..ก็มาม่านี่แหละตัวเลือกที่ดีที่สุด...

อ้าว....ฮี๊ว...บ้านใครมีมาม่าเป็นอาหารหลักขอเสียงหน่อย..วิ๊ดวิ๊ว....

กินมาม่าเสร็จปล่อยตัวเองนั่งอยู่กับความร้อยได้ไม่เกินห้านาที...

กินโค๊กใส่น้ำแข็งเย็นๆ...อ่าห์...ชื่นจาย...โส๊ะฉื่น น น..คิก คิก

สักพัก...ปวดท้อง...จ๋อย ย ย ย....แต่ยังแรดได้อีก....

...................................................................

บ่ายสามโมงกว่าออกไปหาอะไรกินดีกว่า...

ขับรถออกไป..ติดไฟแดง...แอบตะเบ๊ะจ่าเฉยด้วย...อิอิ...

เห็นคุณแม่มารับคุณลูกซ้อนมอเตอร์ไซค์..น่ารักกันจัง

เด็กหนุ่มชายผมสั้นสกินเฮด..เด็กหญิงผมสั้นแค่หู

ซ้อนมอเตอร์ไซด์กันกอดกันแทบจะสิงกันเลยทีเดียว...

พี่สาวจูงน้องสาวข้ามถนน..แบ่งลูกชิ้นที่มีเพียงไม้เดียว..

แบ่งกันกิน...ภาพที่ฉันเห็นวันนี้ทำให้ฉันนึกถึงสมัยที่ฉันเรียน

ประถม...ที่ฉันและพี่ชายอยากผจญภัย...โดยการเดินกลับบ้านเอง

(ปกติมีคนมารับกลับบ้าน)...วันนั้นตัดสินใจซื้อหมี่ผัดสองถุง

ไม้สี่อัน,,,เดนจูงมือกันกลับบ้าน..แวะใต้ต้นไม่เรานั่งกินหมี่ผัดด้วยกัน...

เป็นธรรมดาที่พี่จะแย่งน้องกิน..แลฉันก็จะร้องไห้..เป็นเรื่องงประจำ

พี่ชายไม่โอ๋ฉัน...มักจะปล่อยให้ฉันร้องไห้เสมอๆ

และฉันก็วิ่งตามหลังกลับบ้าน..ในวันนั้นเราสองคนพี่น้อง

หลับโดยไม่แกล้งกันเพราะว่าต่างคนต่างเหนื่อย...

พี่ชายฉันเป็นพวกนักเลงหัวไม้  มีเรื่องชกต่อยตาเขียวกลับบ้านมาเสมอ

พี่ชายฉันมักจะรับผิดและยอมโดนตีแทนฉันอีกด้วย

บางครั้งดูเหมือนว่าไม่รักฉัน...แต่ลึกๆแล้วคงไม่มีพี่ชายคนไหน

ไม่รักน้องหรอก...จริงมั้ย???....

.....................................................................................

หลายวันก่อนฉันได้นั่งคุยกับเพื่อนสมัยเรียน..ถึงเรื่องสิบกว่าปีที่ผ่านมา

เพราะต้นเหตุ..วันนี้ฉันเห็นรองเท่านักเรียนประถมเค้าใส่กัน

มันเลยทำให้ฉันนึกถึงสมัยเด็กๆล่ะมั้ง....

ฉันมักจะโดนเพื่อนๆแกล้ง...เดินเท้าเปล่าขึ้นรถกลับบ้านเสมอ

เพราะรองเท้าหาย...คุณครูจะต้องเขียนชื่อติดไว้เสมอๆ...

พอโตมาอยู่มัธยมต้น...เพื่อนเล่าให้ฉันฟังว่า...

เพื่อน....เห้ยเปิ้ล...มึงจำเรื่องรองเท้านักเรียนได้รึเปล่าวะ?

ฉัน....เรื่องอะไรวะ

เพื่อน.....ก็มึงชองแกล้งคนอื่นไง

ฉัน.....แกล้งอะไรวะ

เพื่อน....ก็มึงอ่ะชอบเอารองเท้าคนอื่นเค้าสลับข้างกัน...

เพื่อน....สมัยนั้นมึงอ่ะโครตแสบเลย....

ฉัน....จริงเหรอวะ...กูออกจะเรียบร้อย...ฮ่าๆ

เพื่อน....เรียบร้อยเหี้ยไร...ชวนกูไปตีรุ่นพี่ประจำ

ฉัน....เอ..น่าแปลกที่ฉันจำเรื่องพวกนี้ไม่ได้เลยแหะ

เพื่อน....มึงอ่ะจำไม่ได้เหรอวะที่เอาสปายมาให้พวกกูแดก

เมากันเกลือนสนามบาส...เมากันซะ....

ฉัน.....กูเฟี้ยวขนาดนั้นเลยเหรอวะเนี่ย...

เพื่อน...แล้วมึงจำได้เปล่า..มึงอ่ะโครตเหี้ยเลย

ฉัน...ทำไมวะ...

เพื่อน....มึงไปขอทุนการศึกษาแล้วลงที่อยู่บ้านกู

พออาจารย์ไปตรวจสอบบ้านว่าจนจริงๆได้เงินก็พาพวกกูไปเที่ยวไง

ฉัน....เออ...สัสอ๊ย...กูพอจำได้คับคล้ายคับครา...

ฉัน....อายวีรกรรมตัวเองเหมือนกันแหะ...เหี้ยแต่เด็กกันเลยทีเดียว...

แล้วสมัยแต่ก่อนชอบเอาลิขวิตขีดบัตรทีโอทีไว้ไปคุยโทรศัพท์

สมัยนั้นใครมีเพจเจอร์แมร่งโครตเท่ห์...วันๆเดินไปหยอดตู้

เพจหากัน...รักอย่างนั้นรักอย่างนี้...คิดๆแล้วก็ขำๆตัวเองเหมือนกันเนอะ

เขียนจดหมายเป็นกระดาษซาริโอ้ไปให้รุ่นพี่(ผู้หญิง)บอกรักโน่นนี่นั่น...

ฉันเรียนโรงเรียนหญิงล้วน..การได้เดินจูงมือกับรุ่นพี่นั้น..เป็นอะไรที่ปลื้มมากๆ

สมัยนั้นฉันไม่ชอบกินข้าวที่โรงอาหารเพราะว่าคนเยอะ

ฉันก็จะสั่งข้าวกล่องมานั่งกินกันกับเพื่อนๆในก๊วน...

พอข้าวเหลือพวกเราก็จะเอาไปเลี้ยงปลา...โรงเรียนฉันมีสระน้ำใหญ่ๆ

กลางโรงเรียนมีปลาเยอะแยะเลย..(...............)....

พูดแล้วก็คิดถึงในสมัยนั้นแหะ...

เมื่อปีที่แล้วฉันได้กลับไปเยี่ยมโรงเรียน..เจออาจารย์ที่ปรึกษา

ฉันไปกับเพื่อนร่วนก๊วนที่เป็นทอมอย่างออกหน้าออก...

อาจารย์เดินมาบอกว่า..ฉันอยากให้พวกเทอไปพูดที่หอประชุม

อาทิตย์หน้าเรื่อง...หญิงรักหญิง...ช่วยพูดให้เด็กสมัยนี้เข้าใจกันหน่อย

พวกมันเป็นทอมกันเยอะเหลือเกิน...

ฉันบอกอาจารย์ไปว่า..เอ่อ..คือ..อาจารย์คะ..หนูเป็นผู้หญิงค่ะ

และก็ยังยืนยังกับอาจารย์ได้ว่าอยากมีสามีเป็นผู้ชายค่ะ

แต่แหม..อาจาย์..ทอมสมัยนี้หล่อๆก็มีหวั่นไหวบ้างอะไรบ้าง...อิอิ

ส่วนเพื่อนเป็นทอมแต่ก็ไม่กล้าที่จะออกไปพูดแบบนั้นหรอก...

อายเค้า...เอิ๊กๆ...อาจารย์คิดได้ไงฟร๊ะ...นู๋เป็นผู้หญิงนะคะอาจารย์...

............................................................................

ความรู้สึกดีๆที่ไม่อาจบอกใคร...คริ คริ

..........................................................................

แกะของฝากกล่องใหญ่ที่ม่าม๊าเอามาฝาก..มันเขียนข้างกล่องว่าแหนมเนือง

ดีเรย..เอาไว้แกล้มเหล้าคืนนี้ฮ่าๆ...

แกะออกมารู้สึกว่าไอ้กินได้น่ะมีแต่แหนมแตงกว่าน้ำจิ้มแล้วก็แป้ง

ที่เหลือผักหอยอะไรไม่รู้ กินไม่เป็นสักอย่าง มีทั้งกระเทียมทั้งกล้วยทั้งพริก...

ทิ้งค๊าปพี่น้อง...กล้องเบ่อเร้อ..กินได้แค่เนี้ย.....

..........................................................................

ขี้เกียจเขียนแว้ว...เอาแค่นี้ก่อน...เหนื่อย....

............................................................................

ปล.แฮ๊ปปี้ดี๊ด๊า....

ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา  18:27  17/05/2010