เรื่องเล่าของเด็กหญิงเปิ่ลเปิ้ล วันจันทร์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2553 วันนี้ตื่นมาหกโมงกว่า....ปวดท้องชะมัด... ขับรถไปลั่นล๊าดูทะเลอย่างมีความสุข...แสงแรกของวัน... สูดลมหายใจเข้าลึกๆ...สดชื่น...กลิ่นเค็มๆของทะเล...สดชื่นจริงๆ ขับรถวนขึ้นไปเขาสามมุขไปดูลิง...อยากวิ่งเล่นกับลิงว่ะ แต่กลัวมันกัด...เอิ๊กๆ...แล้วอีกอย่างก็วิ่งไม่ไหว ปวดท้องโครต...กลับมาบ้าน...นอนต่อ...คร๊อก... ..................................................................... ตื่นมาอีกที..ดูนาฬิกาเที่ยงกว่าโอ้วแม่เจ้า... ปวดท้อง..ทรมานชิบเป๋ง...มนุษย์เมนส์..เกิดเป็นหญิงแท้จริงลำบาก... อ๊าก ก ก ก ....เป็นเมนส์แต่อยากกินแต่ของเย็นๆแล้วก็ปวดท้อง...เอิ๊กๆ อยากกินไอติมอยากกินสเลิปบี้....โรคจิต...ชิบเป๋งเรยกุนี่... .................................................................... บ่ายกว่าพยายามกระเสือกกระสนลุกจากที่นอน เพื่อมาหาอะไรกินและกินยา...มาม่าอาหารหลักประจำชาติ เพราะไม่อยากออกไปไหน..ก็มาม่านี่แหละตัวเลือกที่ดีที่สุด... อ้าว....ฮี๊ว...บ้านใครมีมาม่าเป็นอาหารหลักขอเสียงหน่อย..วิ๊ดวิ๊ว.... กินมาม่าเสร็จปล่อยตัวเองนั่งอยู่กับความร้อยได้ไม่เกินห้านาที... กินโค๊กใส่น้ำแข็งเย็นๆ...อ่าห์...ชื่นจาย...โส๊ะฉื่น น น..คิก คิก สักพัก...ปวดท้อง...จ๋อย ย ย ย....แต่ยังแรดได้อีก.... ................................................................... บ่ายสามโมงกว่าออกไปหาอะไรกินดีกว่า... ขับรถออกไป..ติดไฟแดง...แอบตะเบ๊ะจ่าเฉยด้วย...อิอิ... เห็นคุณแม่มารับคุณลูกซ้อนมอเตอร์ไซค์..น่ารักกันจัง เด็กหนุ่มชายผมสั้นสกินเฮด..เด็กหญิงผมสั้นแค่หู ซ้อนมอเตอร์ไซด์กันกอดกันแทบจะสิงกันเลยทีเดียว... พี่สาวจูงน้องสาวข้ามถนน..แบ่งลูกชิ้นที่มีเพียงไม้เดียว.. แบ่งกันกิน...ภาพที่ฉันเห็นวันนี้ทำให้ฉันนึกถึงสมัยที่ฉันเรียน ประถม...ที่ฉันและพี่ชายอยากผจญภัย...โดยการเดินกลับบ้านเอง (ปกติมีคนมารับกลับบ้าน)...วันนั้นตัดสินใจซื้อหมี่ผัดสองถุง ไม้สี่อัน,,,เดนจูงมือกันกลับบ้าน..แวะใต้ต้นไม่เรานั่งกินหมี่ผัดด้วยกัน... เป็นธรรมดาที่พี่จะแย่งน้องกิน..แลฉันก็จะร้องไห้..เป็นเรื่องงประจำ พี่ชายไม่โอ๋ฉัน...มักจะปล่อยให้ฉันร้องไห้เสมอๆ และฉันก็วิ่งตามหลังกลับบ้าน..ในวันนั้นเราสองคนพี่น้อง หลับโดยไม่แกล้งกันเพราะว่าต่างคนต่างเหนื่อย... พี่ชายฉันเป็นพวกนักเลงหัวไม้ มีเรื่องชกต่อยตาเขียวกลับบ้านมาเสมอ พี่ชายฉันมักจะรับผิดและยอมโดนตีแทนฉันอีกด้วย บางครั้งดูเหมือนว่าไม่รักฉัน...แต่ลึกๆแล้วคงไม่มีพี่ชายคนไหน ไม่รักน้องหรอก...จริงมั้ย???.... ..................................................................................... หลายวันก่อนฉันได้นั่งคุยกับเพื่อนสมัยเรียน..ถึงเรื่องสิบกว่าปีที่ผ่านมา เพราะต้นเหตุ..วันนี้ฉันเห็นรองเท่านักเรียนประถมเค้าใส่กัน มันเลยทำให้ฉันนึกถึงสมัยเด็กๆล่ะมั้ง.... ฉันมักจะโดนเพื่อนๆแกล้ง...เดินเท้าเปล่าขึ้นรถกลับบ้านเสมอ เพราะรองเท้าหาย...คุณครูจะต้องเขียนชื่อติดไว้เสมอๆ... พอโตมาอยู่มัธยมต้น...เพื่อนเล่าให้ฉันฟังว่า... เพื่อน....เห้ยเปิ้ล...มึงจำเรื่องรองเท้านักเรียนได้รึเปล่าวะ? ฉัน....เรื่องอะไรวะ เพื่อน.....ก็มึงชองแกล้งคนอื่นไง ฉัน.....แกล้งอะไรวะ เพื่อน....ก็มึงอ่ะชอบเอารองเท้าคนอื่นเค้าสลับข้างกัน... เพื่อน....สมัยนั้นมึงอ่ะโครตแสบเลย.... ฉัน....จริงเหรอวะ...กูออกจะเรียบร้อย...ฮ่าๆ เพื่อน....เรียบร้อยเหี้ยไร...ชวนกูไปตีรุ่นพี่ประจำ ฉัน....เอ..น่าแปลกที่ฉันจำเรื่องพวกนี้ไม่ได้เลยแหะ เพื่อน....มึงอ่ะจำไม่ได้เหรอวะที่เอาสปายมาให้พวกกูแดก เมากันเกลือนสนามบาส...เมากันซะ.... ฉัน.....กูเฟี้ยวขนาดนั้นเลยเหรอวะเนี่ย... เพื่อน...แล้วมึงจำได้เปล่า..มึงอ่ะโครตเหี้ยเลย ฉัน...ทำไมวะ... เพื่อน....มึงไปขอทุนการศึกษาแล้วลงที่อยู่บ้านกู พออาจารย์ไปตรวจสอบบ้านว่าจนจริงๆได้เงินก็พาพวกกูไปเที่ยวไง ฉัน....เออ...สัสอ๊ย...กูพอจำได้คับคล้ายคับครา... ฉัน....อายวีรกรรมตัวเองเหมือนกันแหะ...เหี้ยแต่เด็กกันเลยทีเดียว... แล้วสมัยแต่ก่อนชอบเอาลิขวิตขีดบัตรทีโอทีไว้ไปคุยโทรศัพท์ สมัยนั้นใครมีเพจเจอร์แมร่งโครตเท่ห์...วันๆเดินไปหยอดตู้ เพจหากัน...รักอย่างนั้นรักอย่างนี้...คิดๆแล้วก็ขำๆตัวเองเหมือนกันเนอะ เขียนจดหมายเป็นกระดาษซาริโอ้ไปให้รุ่นพี่(ผู้หญิง)บอกรักโน่นนี่นั่น... ฉันเรียนโรงเรียนหญิงล้วน..การได้เดินจูงมือกับรุ่นพี่นั้น..เป็นอะไรที่ปลื้มมากๆ สมัยนั้นฉันไม่ชอบกินข้าวที่โรงอาหารเพราะว่าคนเยอะ ฉันก็จะสั่งข้าวกล่องมานั่งกินกันกับเพื่อนๆในก๊วน... พอข้าวเหลือพวกเราก็จะเอาไปเลี้ยงปลา...โรงเรียนฉันมีสระน้ำใหญ่ๆ กลางโรงเรียนมีปลาเยอะแยะเลย..(...............).... พูดแล้วก็คิดถึงในสมัยนั้นแหะ... เมื่อปีที่แล้วฉันได้กลับไปเยี่ยมโรงเรียน..เจออาจารย์ที่ปรึกษา ฉันไปกับเพื่อนร่วนก๊วนที่เป็นทอมอย่างออกหน้าออก... อาจารย์เดินมาบอกว่า..ฉันอยากให้พวกเทอไปพูดที่หอประชุม อาทิตย์หน้าเรื่อง...หญิงรักหญิง...ช่วยพูดให้เด็กสมัยนี้เข้าใจกันหน่อย พวกมันเป็นทอมกันเยอะเหลือเกิน... ฉันบอกอาจารย์ไปว่า..เอ่อ..คือ..อาจารย์คะ..หนูเป็นผู้หญิงค่ะ และก็ยังยืนยังกับอาจารย์ได้ว่าอยากมีสามีเป็นผู้ชายค่ะ แต่แหม..อาจาย์..ทอมสมัยนี้หล่อๆก็มีหวั่นไหวบ้างอะไรบ้าง...อิอิ ส่วนเพื่อนเป็นทอมแต่ก็ไม่กล้าที่จะออกไปพูดแบบนั้นหรอก... อายเค้า...เอิ๊กๆ...อาจารย์คิดได้ไงฟร๊ะ...นู๋เป็นผู้หญิงนะคะอาจารย์... ............................................................................ ความรู้สึกดีๆที่ไม่อาจบอกใคร...คริ คริ .......................................................................... แกะของฝากกล่องใหญ่ที่ม่าม๊าเอามาฝาก..มันเขียนข้างกล่องว่าแหนมเนือง ดีเรย..เอาไว้แกล้มเหล้าคืนนี้ฮ่าๆ... แกะออกมารู้สึกว่าไอ้กินได้น่ะมีแต่แหนมแตงกว่าน้ำจิ้มแล้วก็แป้ง ที่เหลือผักหอยอะไรไม่รู้ กินไม่เป็นสักอย่าง มีทั้งกระเทียมทั้งกล้วยทั้งพริก... ทิ้งค๊าปพี่น้อง...กล้องเบ่อเร้อ..กินได้แค่เนี้ย..... .......................................................................... ขี้เกียจเขียนแว้ว...เอาแค่นี้ก่อน...เหนื่อย.... ............................................................................ ปล.แฮ๊ปปี้ดี๊ด๊า.... ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา 18:27 17/05/2010 Free TextEditor
ทักทายยามค่ำค่ะ
 โดย: นาฬิกาสีชมพู
 วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:17:12 น.กินไม่แบ่ง เลยแหนมเนืองอ่ะ
แสบแต่เด็ก ..นะเรา โดย: ลายมือเรียบร้อยของคนเวลาเหลือเยอะ (Trobot
) วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:50:44 น.เคยปวดท้องบ่อยๆ แต่เพราะดื่มเหล้า..ไม่ใช่เพราะปวดท้องเมนส์ 5555+
โดย: ในความอ่อนไหว
วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:25:26 น.เฮ้ย..อ่านวีกรรมวัยเด็กแล้วนึกขึ้นได้
ส่ง Tag มัธยมวัยหวานให้ทำอ่ะ รับปากแล้วยังไม่เห็นทำเลยนี่หว่า พี่ดอยบอกไม่ ไม่ ไม่ ไม่... พี่ไม่ชอบทำแท็ก แต่ส่งการบ้านก่อน เป็นคนแรกเลย เปิ้ลกับพี่เป็ด ได้ ได้ ได้..ทำไมไม่ส่งซะที โตแล้วก็ยังไม่หมดวีรกรรมนะเราเนี่ย  โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด
วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:59:55 น.แวะมาทักทายน้องเปิ้ลคับ ...
รู้สึกดีคับที่เห็นข้อความไปเม้นคิดว่าจะหลับไปนานซะอีก... ดีแล้วนะ โลกนี้ยังมีอะไรมากมายเยอะแยะเต็มไปหมดรอให้เราไปเรียนรู้กับมัน สู้สู้นะคับ สู้ไปด้วยกัน จะเอาใจช่วย ไม่ว่าจะเกิดอะไร ขอแค่คิดบวก มันจะผ่านไปได้ด้วยดี นอนหลับฝันดีคัป๋ม โดย: oukiejung
วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:47:15 น.ถ้าหากบางครั้งคุณเปิ้ลเคยเดินทางไกลด้วยมอไซค์คุณเปิ้ลอาจเข้าใจและเข้าถึงบทความของผมมากกว่านี้
ผมไม่เถียงครับ ว่ารถยนต์ดีกว่า... แต่ถึงแม้ว่าคุณเปิ้ลจะขับรถยนต์โครตเปิดประทุนก็ตาม คุณเปิ้ลก็จะสัมผัสกับสายลมไม่ได้มากเท่ากับการอยู่บนมอไซค์... และแม้ว่ามันก็เฉียดความตายทุกขณะ..ก็ตาม วันนี้ผมจะไปวัดดวงตัวเองดู..... ถ้ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น พร่งนี้ผมจะเป็นคนใหม่ แต่หากวันนี้มันมีอะไรเกิดขึ้น...ผมก็ไม่เสียใจ อย่างน้อยๆสิ่งที่อยากบอกผมบอกไปหมดแล้ว ฝันดีนะครับ หายปวดท้องไวไว..... แค่ไม่เข้าใจ สิ่งที่คิดมันทำให้ตัวเองดูเลวได้ขนาดนี้เชียว... โดย: Trobot
วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:50:31 น.วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการออนไลน์ที่บ้าน...จากพรุ่งนี้ไปอดเล่นแล้ว ...
โดย: Trobot
วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:52:13 น.อรุณสวัสดิค่ะคุณเปิ้ล^-^
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ อย่าปล่อยให้ปวดท้องบ่อยๆ ปล. สมัยเด็กไม่ธรรมดาเลยนะคะ โดย: อรุณสวัสดิ์ที่รัก
วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:38:35 น.แลบลิ้นเชียว
คือรูปมันเล็กเน๊าะ กดมั่วๆ ออกมาตลกเชียว  โดย: นาฬิกาสีชมพู
วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:18:36:45 น.จ่าเฉย แถวบ้านเปิ้ล ยังไม่โดนเก็บอีกหรอ ยืนสู้แดดสู้ฝนดีจัง
แล้วตอนนนี้หายปวดท้องยังเปิ้ล โดย: ชายพจน์ (ครีมโซดาซ่า
) วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:18:41:10 น.ดูแลสุขภาพด้วยนะ
โดย: ลายมือสวยๆของคนเวลาเริ่มเหลือน้อย (Trobot
) วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:38:45 น.ง่วงจังเปิลไปนอนก่อนน่ะ
แวะมาหาก่อนนอนน่ะบ๊าย  โดย: kim (นกน้อยจงแกร่ง
) วันที่: 19 พฤษภาคม 2553 เวลา:0:16:40 น.อยากสัมผัสบรรยากาศแบบ..
เราขับรถไปดูทะเลเองมั่งจังเลยค่ะ ^__^ โดย: เด็กหัวส้ม
วันที่: 19 พฤษภาคม 2553 เวลา:9:56:47 น.เครียดมั้ย...ก็ไม่มาก
แต่มันแค่รู้สึกทุเรศ สมเพช รังเกียจ..ยี้อ่ะ ... เย็นนี้น้องชวนไปกินเหล้าหาดนางรำ แถวสัตหีบ ว่าจะไปกับมันซะหน่อย แต่ต้องกลับไปเอากีต้าร์ก่อน หาเมาดีกว่าว่ะ...ไม่รู้จะช่วยอะไรชาติได้ อัพบล็อกจนเพื่อนจะเลิกคบกันหมดแล้ว ช่วยได้แค่นี้แหละ 5555+ ... คิดถึงน๊าแม่หนูน้อย โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด
วันที่: 19 พฤษภาคม 2553 เวลา:12:29:03 น.ปวดใจนี่...มันมีอาการมาก่อนหน้านี้
แล้วนี่หว่า...อืม แต่ถ้าเซ๊นซิทีฟ ก็ห่าง ๆ เข้าไว้เปิ้ล ใกล้จบเต็มทีแล้ว แกนนำบางส่วนติดต่อขอมอบตัวแล้ว บางคนก็หนีแล้ว จะจบแล้วล่ะ ... ทำงานของเราดีกว่า วันนี้ลูกค้าพี่เยอะด้วย ฉีกยิ้มจนเมื่อยปาก คิดแล้วก็ตลก ประเทศเค้าเครียดกันจะตาย กรูนั่งฉีกยิ้มได้ไงเนี่ย 5555+ เฟ็กส์ชัด ๆ แต่เพื่องานโน๊ะ  โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด
วันที่: 19 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:05:13 น. |
ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||
 |
|
