ตอนที่ 8 - ยื่นมือ AB Me & You ( เอบี มีแอนด์ยู ) สาวมัดจุกช่างสงสัย กับ ทรามวัยน่าสงสาร ตอนที่ 8 - ยื่นมือ จะเริ่มล่ะนะ! ระยะห่างของเอบีจะสิ้นสุดลงในการพบกันครั้งที่แปดนี้หรือไม่?? บีกลับไปคิดทบทวนเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ความสงสารและข้อสงสัยเปลี่ยนเป็นความสนใจในตัวเพื่อนใหม่ที่ชื่อ เอ คนนี้ เอไม่ได้เล่าเรื่องฐานะทางการเงินหรือความยากลำบากที่ต้องเผชิญ งานรับจ้างเล็กน้อยเหล่านี้ได้เงินไม่คุ้มเหนื่อยด้วยซ้ำแต่เอก็ทำด้วยความเต็มใจ ส่วนหนึ่งคงเพื่อหารายได้ แต่ส่วนใหญ่คงเพื่อตอบแทนน้ำใจเพื่อนๆ ที่อยากจะยื่นมือช่วยเหลือ บางครั้ง เพื่อนๆ ก็ร่วมมือกันเบี้ยวค่าจ้าง เพื่อฝึกให้เอแสดงความรู้สึกโกรธที่เธอไม่เคยมีและย่นระยะห่างให้ใกล้กันมากขึ้น จากนั้น เอ็กซ์และคนอื่นๆ จะสลับกันมาแบกขนสัมภาระชดใช้ความผิดเป็นครั้งคราวเพื่อไม่ให้เอลำบากใจ บีนั่งคิดถึงความเข้าใจผิดของเธอด้วยเสียงหัวเราะลั่น ในใจพูดขอโทษเพื่อนของเอซ้ำไปมาอยู่หลายครั้ง และท้ายที่สุด เธอก็ตัดสินใจยื่นมือเข้าไปใกล้เอในแบบที่เป็นตัวเธอ...  บี : นั่นอะไรน่ะ!! เอ : เอ๋~ มีอะไรหรอ? จะเริ่มล่ะนะ! บีให้กำลังใจตัวเองก่อนจะยื่นมือออกไป... บี : ช่วยเราหน่อยสิ ...นะ บี : ..... เอ : บี... เอ : จะยกไปที่ไหนจ๊ะ เอ : แล้ว... ได้เล่มละเท่าไหร่หรอ บี : ไปห้องสมุดจ้ะ บี : เล่มละบาทนะ เอ : !!! เอ : เราขอยี่สิบเล่มจ้ะ บี : ขอบคุณนะจ๊ะ!! เอ : ฮ่าๆๆๆ แล้วในที่สุด ระยะห่างของเอบีก็สิ้นสุดลงนับจากนี้เป็นต้นไป 
ขอบคุณความใจดีของคุณก๋าที่เผื่อแผ่กรุณามาถึงมนุษย์ซ๋อนด้วยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ  โดย: ซ่อนคำ (สมาชิกหมายเลข 5545933
 ) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2562 เวลา:15:29:58 น. |
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ค่าจ้างไม่แพงเลย
แต่แอบคิดต่อครับ
ว่ามิตรภาพที่มีค่าจ้าง
จะสานต่อกันไปอย่างไร
หากวันหนึ่งบีอยากให้เอช่วย
แล้วเอก็บอกว่าค่าจ้างเท่าไหร่
การ์ตูนชุดนี้ชวนให้คิดต่อได้หลายแง่มุมเลยครับ
ปล. ขอบคุณเม้นท์ที่บล็อกผมด้วยนะครับ
บางอย่างที่เราไม่รู้
เราก็ไม่รู้จริงๆว่าเราไม่รู้
หรือรู้ในสิ่งที่คนอื่นรู้อยู่แล้ว