ส้มจี๊ด ดีใจที่เราได้พบกันแม้มันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แถวบ้านเรามีแมวจรตัวนึง ใส่ชื่อว่าหางกุด หางนางจะกุด แววตาดูผ่านอะไรมาประมาณนึง เป็นแมวตัวผู้ ดูท่าทางไม่แข็งแรง แต่ก็แวะมากินข้าวบ้านเรามาปีนึงแล้ว อยู่ๆวันนึงนางก้อพาลูกนางมาแปะไว้ที่บ้านเรา เดาเอานะว่าเป็นลูกนาง ก้อไม่รู้ว่าใช่รึเปล่า เราก้อเลยใส่ชื่อว่าส้มจี๊ด เพราะหน้าหวานๆนึกว่าเป็นตัวเมีย ที่แท้เป็นแมวตัวผู้  ส้มจี๊ดเป็นแมวที่อ้อนมาก ถ้าเราออกจากบ้านนางจะพุ่งเข้ามาพร้อมเอาหัวถูขาเรา ไม่ว่าจะหลบยังไงก็ไม่พ้น ไม่เอาๆๆๆๆ หัวส้มจี๊ดเป็นโรคคค อย่าๆๆๆๆๆๆ อย่ามาถู หัวนางเป็นโรคผิวหนังแล้วนางก้อเกาจนเหวอะหว่ะ เราก็ให้ข้าวนางประมาณซํกสองอาทิตย์ ทนความพุ่งเอาตัวเข้ามาถูไม่ไหว เป็นอะไรของเธอห๊ะะะะ เธอรู้ไหมว่าโรคเธออาจจะติดเราแล้วเอาไปติดลูกเราในบ้าน เลยตัดสินใจซื้อตะกร้าจับไปหาหมอ  ไปหาหมอครั้งแรก ฉี่แตกในตะกร้าในรถคงกลัว ไม่เคยนั่งรถ หมอก็บอกว่าเป็นเรื้อนแห้ง ให้หยอดยากับเอายาแก้คันมากิน ตั้งแต่นั้นมาตอนเย็นก็มีหน้าที่เพิ่มคือเอายามาผสมอาหารเปียกให้ส้มจี๊ดกิน ก็ดูโอเคขึ้นนะ แต่แผลก้อยังไม่หายดี ก็คิดว่าน่าจะใช้เวลานานล่ะมั้งโรคผิวหนัง พอผ่านไปประมาณ 3 อาทิตย์ ก็พานางไปหาหมออีก บอกว่า หมอ ดูโรคผิวหนังยังไม่ดีขึ้นเลย หมอก็หยอดยาอีกตัวมาให้เป็นตัวใหม่ พร้อมกับโรคใหม่ที่ได้มาคือเชื้อรา ส่วนเราเองก็ตัดสินใจประกอบกรงให้นางหน้าบ้าน ก่ะว่าจะไม่ให้ไปไหนซักพักจะได้หายดี  ผ่านไปประมาณห้าวัน แผลก็ดูดีขึ้นแล้ว แต่ส้มจี๊ดทำไมซึมๆนะ หรือว่าซึมเพราะอยู่กรง ก็เลยปล่อยออกมาข้างนอก แต่พอออกมาข้างนอกก็ซึมต่อเนื่องเลยโดนจับไปหาหมออีก หมอบอกว่าส้มจี๊ดตัวเหลืองและมีไข้ ให้เอาไปหาหมอใหม่พรุ่งนี้หมอจะตรวจแบบละเอียด สุดท้ายส้มจี๊ดโดนจิ้มยามาเข็มนึงก็สดชื่นขึ้น และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ส้มจี๊ดป่วยเป็นโรคใหม่ โรคแพ้ภูมิตัวเอง หมอบอกว่าตรวจทุกอย่างแล้วไม่มีโรค แต่ไม่มีเม็ดเลือดเลย พลาสมาก็เป็นสีเหลือง ดูเหมือนจะเป็นโรคที่เม็ดเลือดขาวกินเม็ดเลือดแดงตัวเอง วิธีการรักษาคือให้สเตียรอยด์กดเม็ดเลือดขาวไว้ไม่ให้กินเม็ดเลือดแดง เห้อ ส้มจี๊ดเอ๊ยยยย ทำไมต้องมาป่วยเป็นเยอะแยะด้วย ก็รักษาต่อไป ต่อไป และต่อไป ท่ามกลางความทรมานจิตใจของเรา หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ก็ยังไม่ดีขึ้น ส้มจี๊ดยังตัวเหลืองต่อเนื่องแต่ยังกินอะไรได้อยู่ หมอบอกว่าต้องปรับโดสเป็นโดสที่แรงขึ้นนะ เราอยากยอมแพ้ ไม่อยากรักษาแล้ว บอกหมอว่าถ้าทำให้เค้าทรมานก็พอแล้วก็ได้ค่ะหมอ หมอบอกว่าลองดูอีกครั้งไหมถ้าครั้งนี้ไม่ได้ก็คงไม่ได้แล้วแหละ ต้องบอกก่อนว่าเราเคยขังส้มจี๊ดไว้สามวันแล้วก็ไม่ได้ขังอีกเลย เพราะคิดว่านางคงไม่แฮปปี้ วันนึงที่นางหายไป เราก็นึกว่านางจะไม่รอดแล้ว แต่สุดท้ายผ่านไปสองวันนางก็กลับมา รอบนี้นางหายไปอีก เราก็หวังว่านาจจะกลับมา กลับมารับยา แต่การกลับมาครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ส้มจี๊ดมาด้วยอาการขาดน้ำขาดอาหารและตัวเหลืองมาก เหมือนยากระตุ้นเลือด ยาบำรุง ยาสเตียรอยด์ต่างๆที่ฉีดไปไม่ได้ผลเลย เราก็พาส้มจี๊ดไปหาหมอ ฉีดน้ำเกลือกับยามา แล้วหมอบอกว่าถ้าพรุ่งนี้ยังไหวก็เอามาเติมน้ำเกลือและฉีดยานะ ตอนเช้า เราเห็นส้มจี๊ดนอนอยู่ตรงสวนหน้าบ้าน นอนกระตุกๆ ก็เลยรู้แล้วว่าส้มจี๊ดคงไม่ไหวแล้ว นางพยายามหายใจ แต่เม็ดเลือดแดงนางคงไม่พอจริงๆ ตัวนางเหลืองไปหมด เราก็เลยเอาผ้ามาห่มให้นางกับลูบตัวนาง บอกว่าถ้าไม่ไหวก็ไปนะ ไว้เจอกันใหม่ ไว้มาเกิดใหม่ดีๆแล้วมาเป็นแม่ลูกกัน เราซื้อดอกไม้มาใส่ให้ส้มจี๊ดจะได้ไปเกิดในที่ดีๆ อย่าต้องมาเป็นแมวจรอีก  จริงๆทั้งหมดทั้งมวลก็ประมาณสองเดือนได้ ตั้งแต่ส้มจี๊ดมากินข้าวบ้านเรา จนกระทั่งส้มจี๊ดโกอินเตอร์ เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสความรู้สึกที่สัตว์เลี้ยงตาย อ่ะ ถึงจะไม่ได้เลี้ยงนางโดยตรง แต่ก็รู้สึกเหมือนเลี้ยง เพราะส้มจี๊ดชอบมาอย่บริเวณบ้านเราตลอด ร้องอยากเข้าบ้านตลอด   เต้าฮวยกับน้ำขิงก็รู้จักส้มจี๊ดแล้ว เพราะนางอยู่นอกบ้านตลอด มีครั้งนึงส้มจี๊ดเปิดประตูมุ้งลวดเข้ามานอนในบ้านเอง ส่วนเรานอนหลับอยู่ในห้องไม่รู้เรื่อง เอ๊ะ ใครมานอนตรงไมโครเวฟ นางก็ทำหน้าใสๆ ประมาณว่าอยากมาอยู่ด้วย  จริงๆคิดว่าจะไม่ร้องไห้แล้วนะ ตอนเขียนบลอคนี้ก็ร้องจนได้ จะพูดว่ายังไงดี ดีใจที่ครั้งนึงเราได้เจอกันนะส้มจี๊ด ครั้งนึงที่เราได้อุ้มเธอถึงจะเป็นการอุ้มเพื่อไปหาหมอ ได้ลูบหัว ได้ให้ข้าวให้น้ำเธอ ส้มจี๊ดเก่งมากๆ สู้มากๆ แต่ส้มจี๊ดคงไม่ไหวเพราะโรคที่เป็นก็ร้ายแรงมากแล้วนางก้อดูไม่แข็งแรงมาตั้งแต่ต้น จริงๆก็บอกว่าถ้าหายจะให้เข้าบ้านมาเป็นลูกบุญธรรม เป็นแมวตัวที่สามของบ้าน แต่ไม่หาย แต่ก็ไม่เป็นไรนะ ไว้มาเกิดใหม่ มาเป็นแม่ลูกกัน ส้มจี๊ดเองก็คงไม่อยากให้ม่ะม้าเศร้า เพราะงั้นตอนนี้ม่ะม้าก็เลยไม่เศร้า เวลาที่คิดถึงส้มจี๊ดก็พยายามคิดเรื่องดีๆ แล้วก็ได้แต่บอกตัวเองว่าส้มจี๊ดไปดีแล้วเราทำดีที่สุดแล้ว แล้วเราคงจะได้พบกันอีกในซักวันนะ ป.ล. ตอนนี้ให้ข้าวหางกุดอยู่ทุกวัน บอกหางกุดว่าห้ามเอาลูกมาฝากไว้ที่บ้านเราอีกแล้วนะ เอาจริงๆก็รู้ดีว่าความสูญเสียเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ก็อดเสียใจไม่ได้นั่นแหละ เห้อ ส่งท้ายบลอคนี้ไม่ให้เศร้าเกินไป แปะรูปเจ้าเต้าฮวยกับน้ำขิงหน่อยแล้วกัน ม่ะม้าไม่ขออะไรขอแค่หนูร่างกายแข็งแรงอยู่กับม่ะม้าไปนานๆก็พอ   คุณชายเต้าฮวยกับคุณหนูน้ำขิงของแม่แม่ sinein_nop
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ
โดย: **mp5**
  วันที่: 21 กรกฎาคม 2564 เวลา:14:48:54 น.โดย: ake (สมาชิกหมายเลข 2395685
) วันที่: 25 ตุลาคม 2564 เวลา:17:12:53 น. |
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [