พา baby ไปหาหมอ 23 weeks 23 weeks หาหมอที่สิงคโปร์กัน พอมาอยู่สิงคโปร์ก็เริ่มหาข้อมูลเรื่องหมอ KKH/ NUH/ Thomsom คนนู้นว่าดี คนนี้ว่าอันนี้ดีกว่า ตอนแรกก็ว่าจะไป KKH เพราะเป็น รพ.เฉพาะทางของผู้หญิงและเด็ก แต่แม่เคยไปตอนนู้นหลายปีที่แล้วเมื่อแท้งหนแรก มันเป็นความทรงจำที่ไม่ดีเท่าไหร่ รอนานมาาาาาาาาาาก เดินทางก็ไกล แต่มีแต่คนแนะนำ บอกชื่อหมอมาด้วยก็เลยลองให้ป่าป๊ะโทรไปนัด ถามคิวหมอ อุ แม่ เจ้า...กว่าจะได้หาหมอมันนานไป อย่างเราโทรไปวันนี้อีกตั้ง 2 เกือบ 3 อาทิตย์ กว่าจะได้ไปพบหมอ แถมเป็นช่วงค่ำๆอีก ไม่ไหวล่ะค่ะ อิชั้นมีภาระ ถ้าได้ช่วงบ่ายก็จะโอเคกว่านี้ เลยไม่ไปดีกว่า คิดไปคิดมาไปหาหมอที่ Jurong Clinic For Woman ที่เคยไปฝากท้องตอนแท้งคราวนั้นดีกว่า เดินทางไม่ไกล ป่าป๊ะก็ไปด้วยได้ ใกล้ๆที่ทำงานป่าป๊ะ อีกอย่าหมอมีประวัติแม่แล้ว ไม่ต้องเล่าเยอะ เพราะจำไม่ค่อยได้แล้ว แท้งตอนไหนเมื่อไหร่ ป่าป๊ะโทรไปนัดก็ ได้คิวอีก 2-3 วัน ช่วงเช้า ก็ยังโอเค ก่อนพี่ภูฟ้าไป รร. ตอนบ่าย คิดว่าเสร็จธุระหาหมอก็ไปส่งพี่ภูฟ้าทันพอดี ตอนไปพบคุณหมอ แม่ก็อายุครรภ์ 23 สัปดาห์ ก็ได้เวลาพอดีที่จะเหมาเป็นแพคเกจฝากครรภ์ เพราะที่นี่ถ้าอายุครรภ์เกิน 22 สัปดาห์ไปแล้วเค้าก็เหมาเป็นแพคเกจ ก็จะได้ u/s 2ครั้ง ครั้งนี้ กับตอน 32 สัปดาห์อีกที วันนี้จ่ายไปเกือบ 1000 s$ Uhmmmm....แพงเน๊อะ แต่ทำไงได้ล่ะ เค้าก็จ่ายกันประมาณนี้ เราก็ต้องจ่ายเหมือนกัน แม่เริ่มรู้สึกว่าลูกดินแรงขึ้นและชัดเจนจน ท้องแม่กระเพื่อมตอนสัปดาห์ที่23นี้ล่ะ และมีทีท่าว่าจะแรงขึ้นจนรู้สึกแปร้บๆ แบบว่าสะดุ้งเลยทีเดียว แต่ก็มีความสุขนะที่ลูกดิ้น แม่เห็นขนาดหนูบนสกรีน หนูหนัก 534 กรัม แต่น้ำหนักตัวแม่ไม่เพิ่มเลยครับ ตั้งแต่การหาหมอที่เมืองไทยครั้งนั้น แต่ไม่กล้าบอกป่าป๊ะเดี๋ยวโดนดุ ทั้งๆที่กินไม่เคยอด แต่หนูตัวโตขึ้นแม่ก็สบายใจนะครับลูก  วันนี้คุณหมอสแกนนานมาก ตรวจแบบละเอียดเลย ทุกอย่างปกติ เหมือนที่เมืองไทย แม่ถามถึงหัวใจหนู หมอบอกว่าโอเค เส้นเลือนหัวใจไอยู่ถูกที่ไม่ไขว้กันมั่ว ไตโอเค อวัยวะภายนอกภายในดูปดติ พอจะมาดูใบหน้าหนูนี่สิ นอนคว่ำอีกแระ เขย่ายังไงก็ไม่ตื่น โธ่ๆๆๆ ลูก แม่เลยต้องรอคิวใหม่อีกรอบ หมอให้ไปเดินๆเล่นแล้วค่อยมาสแกนใหม่ เกือบชั่วโมงเลยนะลูก ป่าป๊ะรอไม่ไหวต้องกลับไปทำงานก่อน สายมากแล้ว พี่ภูฟ้าก็ลุ้นเหมือนกันกลัวไป รร.สาย เพราะกว่าจะได้สแกนอีกรอบก็เกือบ 11 โมง แต่ก็ยังดีที่ลูกหงายหน้าแล้ว โล่งใจไปที ...กว่าจะได้รูปนี้มาไม่ใช่ง่ายๆเลยนะเนี่ย สุดหล่อของแม่ แต่ให้รูปมารูปเดียวเองอ่ะ วีดีโอก็ไม่ได้ถ่ายมา แต่รู้ว่าลูกแข็งแรง สมบูรณ์ทุกอย่างแม่ก็สบายใจครับ อัพเดทรูปคุณแม่ 23 สัปดาห์ กันหน่อย ภาพนู้ดนิดนึง แบบว่าหากระจกส่องแล้วไม่เวิร์ค ใช้เงานี่ละ โป๊ไหมครับ อิอิ  อาการทั่วๆไป ปวดหลัง ปวดเอว มากกกก ถึงมากที่สุด แทบไม่อยากไหนเลย ยิ่งตอนกินอิ่มลำบากเป็นที่สุด เดินยากหนักท้องตึงท้องไปหมดเลย นี่ขนาดว่ายังไม่ 7 เดือนเลยนะเนี่ย ตอนท้องพี่ภูฟ้า แม่มีอาการแบบนี้ช่วงก่อนคลอดแปดเดือนกว่าๆนะ แต่นี่รู้สึกเป็นอาการท้องทีทรมารจริงๆเลย ยิ่งตอนไม่สบาย เป็นหวัดหายใจไม่ออก นอนแทบไม่ได้เลยล่ะลูก หายใจไม่ออก นอนท่าไหนดี หัวสูงหัวต่ำ แทบจะนั่งนอนกันเลย กว่าจะหายป่วยแทบแย่เหมือนกัน กินยาเยอะป่าป๊ะก็ดุ นี่ขนาดเป็นยาที่คุณหมอจ่ายให้นะเนี่ย ปวดหัวมีไข้ก็กินแค่พารา หายใจไม่ออกก็กินแอคติเฟค แต่ยาละลายเสมหะมันหมด เลยครืดคราดๆ หายใจไม่ค่อยสะดวกนี่ละ พอหายแล้วค่อยยังชั่วหน่อย หลับดีขึ้น แต่ฉี่คืนละ 3-4 รอบ นับจากหลังเที่ยงคืน ช่วงเที่ยงคืนลูกก็ขยันดิ้นดีจัง เป็นเวลาทุกวัน เล่นเอาแม่กว่าจะได้หลับได้นอน ก็ดึกทุกคืน ดีที่ว่าตื่นสายได้ ไม่รู้ออกมาแล้วจะเป็นไงเนี่ย |
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [