น้องบุญญ์ เดือนที่ 1 : เหม่อตามอง พัฒนาการของน้องบุญญ์เดือนที่ 1: - มองสิ่งที่อย่ใกล้ๆ ประมาณ 1 ฟุต - เริ่มยิ้มตอนเกือบครบเดือน - นอนตอนกลางคืนได้ดี เดือนแรกเป็นอะไรที่วุ่นวายพอสมควรสำหรับแม่ (น่าจะสำหรับพ่อ อาม่า แล้วก็ลูกด้วยแหละ) เราต่างก็ต้องปรับตัวสำหรับสมาชิกใหม่ตัวน้อยๆ หลังจากอยู่โรงพยาบาล 4 วัน พ่อก็มารับแม่กลับบ้านที่กาญจนบุรี ก่อนคลอดแม่กะพ่อคุยกันว่าจะไปอยู่เดือนที่บ้านเรา แต่พอถึงเวลาพ่อกะแม่คิดว่าไปอยู่บ้านอากงอาม่าน่าจะสะดวกกว่า เพราะอย่างแรกเลยคือ ปู่ย่ากะพี่ปอหนีน้ำมาอยู่บ้านเรา อาม่าอาจจะไม่ได้มาค้างที่บ้านเราเพราะห้องไม่พอ อีกอย่างคือที่บ้านอาม่ามีชั้นเดียว แม่ยังขึ้นลงบันไดไม่ได้ก็น่าจะสะดวกกว่า แล้วเหตุผลอีกมากมาย เลยมาลงเอยที่แม่กะลูกไปอยู่บ้านอาม่า 1 เดือน ช่วงนี้ก็ให้พ่อขายของไปคนเดียวก่อน  ตอนกลับมากู๋นิวกะอี๊เมย์มาด้วย อี๊เมย์มาอยู่สามสี่วันก็พอช่วยแม่อุ้มน้องบุญญ์ได้บ้าง อาม่าก็ทำอาหารเรียกน้ำนมให้แม่กิน อาหารหลักที่แม่ได้กินประจำก็ไก่กะขิง ดีนะที่แม่ชอบกินขิงก็สบายไปไม่มีเบื่อ แรกๆน้ำนมแม่ยังไม่ค่อยมาอาม่าก็กลัวลูกจะกินไม่อิ่ม คุณย่าก็เหมือนกัน พูดกันจนแม่กดดันบวกกับหัวนมแม่แตก เจ็บสุดๆไปเลยลูก เลยปล่อยโฮกะพ่อไปหนึ่งที เหอๆๆๆ ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ จะเครียดอะไรขนาดนั้น ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์น้ำนมเริ่มมาดี นมก็เริ่มหายเจ็บก็ดีขึ้น มีเรื่องให้แม่ใจหายใจคว่ำนิดหน่อยตอนน้องบุญญ์อายุได้อาทิดย์กว่าๆเกิดมีตุ่มหนองขึ้นมาที่แขน หลังหู หน้าอก หลัง เม็ดใหญ่มาก แม่ก็โทรถามโรงพยาบาล เค้าก็ว่าเป็นปกติของเด็กแรกเกิดที่จะมีผื่น มีตุ่มขึ้นมา แค่แม่ดูยังไงมันก็ไม่ปกติ ผ่านไป 3 วัน ก็ยังไม่ดีขึ้น แม่ก็ใจไม่ดีเลยหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ต ปรากฏว่ามีอยู่อันนึงที่อาการใกล้เคียงมากคือ Impetigo เค้าบอกว่าถ้าเกิดกับทารกอาจทำให้ติดเชื้อในกระแสเลือดจะเป็นอันตราย แม่ร้อนใจมากโทรถามโรงพยาบาลก็ไม่ได้เรื่อง เลยพาลูกไปหาหมอที่คลีนิคเป็นคุณหมอผู้หญิง (อาม่ากะกู๋นิวรวมทั้งแม่โกรธคุณหมอมากเพราะคุณหมอถามอาการลูกไปเล่นเฟสบุ๊คไป แย่ที่สุด) คุณหมอมีความเห็นให้ลูกแอ๊ดมิท เนื่องจากลูกยังเล็กมากและเกรงว่าจะติดเชื้อในกระแสเลือด แม่พาลูกไปที่โรงพยาบาลประจำจังหวัด แต่เนื่องจากช่วงนั้นจังหวัดเรามีศูนย์อพยพน้ำท่วมทำให้โรงพยาบาลคนเยอะมาก ไม่มีห้องพิเศษให้ลูก พ่อเลยตัดสินใจพาลูกมาที่กรุงเทพคืนนั้นเลย มาถึงโรงพยาบาลประมาณเที่ยงคืนกว่าๆคุณหมอตรวจก็ลงความเห็นให้แอ๊ดมิทเหมือนกัน เพราะเป็น impetigo แน่นอนลูกอยู่โรงพยาบาลสองคืนก็กลับบ้านได้ คุณหมอบอกว่าเชื้อไม่เข้ากระแสเลือด แต่คุณหมอเพาะเชื้อให้ดูว่ายาถูกกะเชื้อที่ลูกเป็นหรือเปล่า คุณหมอบอกไม่ต้องรอผล เพราะว่าเพาะเชื้อต้องใช้เวลาประมาญ 1 อาทิตย์ และยาที่ให้ลูกตอนนี้ก็รักษาอาการลูกได้ดี น่าจะให้ยาถูกชนิดกะโรคแล้ว อีกอาทิตย์นึงคุณหมอจะโทรมาบอกผลการเพาะเชื้อ คุณหมอบอกว่าที่ลูกเป็นโรคนี้เนื่องจากอาจติดเชื้อจากสิ่งสกปรกรอบตัวซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรอาจจะเป็นน้ำปะปา คุณหมอเลยให้ลูกอาบน้ำกรองหรือน้ำต้ม เล่นเอาแม่กะอาม่าต้องต้มน้ำให้ลูกอาบตลอดเดือนเลย มีอยู่วันนึงอาม่าเห็นว่าลูกดูแข็งแรงแล้วเลยเอาน้ำปะปาให้อาบปรากฏว่าอีกวันลูกมีผื่นขึ้นที่ตัว ต้องไปหาหมอกันอีกรอบแถวๆบ้าน คราวนี้เลยไม่กล้าให้ลูกอาบน้ำปะปาอีกเลย พ่อก็หาเครื่องกรองน้ำมาติดที่บ้านด้วยก่อนลูกจะกลับไป  กิจวัตรของน้องบุญญ์เดือนนี้คือกินกะนอน ยังไม่เล่นอะไรกะแม่เท่าไหร่ มีช่วงเกือบครบเดือนแม่ได้เห็นรอยยิ้มจากลูกบ้าง (นึกว่าจะเป็นไอ้เสือยิ้มยากซะแล้ว) ตอนลูกนอนแม่ก็แอบนอนด้วย แม่ยังมีน้ำคาวปลาอยู่แถมเสียเลือดไปเยอะตอนผ่าคลอดทำให้ตัวยังเหลืองอยู่ รุสึกเพลียง่ายยังไงก้ไม่รู้ แต่ตอนกลางคืนน้องบุญญ์ไม่ค่อยกวนแม่เท่าไหร่ตื่นมากินนมเป็นเวลาแล้วก็นอน เป็นเด็กดีจริงๆ วันที่ 23 ตุลาคม 2554 เกือบครบเดือนแล้ว เราก็ย้ายจากบ้านอากงอาม่ามาอยู่ที่บ้านเรา แรกๆแม่เลี้ยงลูกข้างบนตลอดประมาณอาทิตย์นึงก็เริ่มพาลูกลงมาข้างล่าง มาสูดอากาศข้างนอกบ้างจะได้แข็งแรง โตไวๆ ^^ |
บทความทั้งหมด |
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [