Lost in Paradise

Lost in Paradise ………………




I know that it might sound strange
But you made my seasons start to change
It happened so suddenly
Like heaven has waited up for me

I've just been looking so long
Kept meeting my Mr.wrong
In every model and every size
Now my fantasy
Is staring at your eyes

Sometimes you think I'm beautiful
But I don't know
I'll keep it to myself
You say it. It feels wonderful
My smile can show
I'm lost in paradise

The letters you wrote to me
Showed me the signs I've never seen
I thought every man I'd want
Falls out of a dating magazine

But now I know that with you
That was so far from the truth
On every page and every line
Now you've my everything
I guess you know how to read my mind

I know
I guess that it shows
The message that flows to me
Make it more worth than make believe




วันนี้ไม่มีเรื่องการตกแต่งบ้านมาให้อ่าน แต่เรื่องบ้านมาให้ฟัง ....



ไม่ได้ตั้งชื่อบล๊อกให้น่าหมั่นไส้ แค่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ มันไม่เกี่ยวกับวัตถุใดๆ มันเกิดกับหัวใจล้วนๆ



เมื่อคืนวันเสาร์ที่ผ่านมา จู่ๆ ก้อเกิดมีความรู้สึกนี้ขึ้นมา เล่านิดนึงว่า เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา จะมีงานดีๆ ที่บ้าน ทั้งๆ ที่บ้านอ่ะยังไม่เสร็จเล๊ยยย ของยังกองอยู่เต็มบ้านไปหมด สียังทาไม่เสร็จ มีสะเก็ดสีตามพื้น ผนัง วอลล์ยังไม่ติด เห้อออ แต่จำเป็นต้องมีงานดีๆ งานนี้ ฝนกับเอก็เลยต้องออกแรงกันตั้งแต่เก้าโมงเช้าวันเสาร์ เพื่อที่จะทำให้บ้านเข้ารูปเข้ารอย เอาเป็นว่า ฝนทำงานตั้งแต่เก้าโมงเช้า ยันสองทุ่ม ไม่มีหยุด แทบไม่ได้นั่งพัก ทำโน่นทำนี่ ทำความสะอาดบ้าน ทาสี เก็บสีที่เลอะ กวาดบ้าน ถูบ้าน จนช่างที่มาติดวอลล์ให้ถามว่า ทำไมพี่ขยันอย่างนี้ แต่อย่ากระนั้นเลยจนสองทุ่มบ้านก็ยังรกอยู่ แต่ฝนอ่ะ ไม่ไหวแล้ว เลยขอหลบคุณเอ กับน้องชายฝน ที่มาช่วยตั้งแต่ทุ่มกว่าๆ ไปนอนในห้องนอน กะว่า ไม่เอาแล้วเฟ้ยย ช่างมัน บ้านไม่เสร็จอ่ะ จะจัดงานอะไรก็จัดไป ช่างหัวมันแล้ว ทำดีที่สุดแล้ว กะจะหลับงีบเดียว มาตื่นเอาตีหนึ่งครึ่ง เดินลงมาห้องนั่งเล่น โห.. เซอไพรซ์มาก บ้านเป็นบ้านแล้วอ่ะ ตั้งแต่ตอนเราหลับไป น้องชายกับแฟนเรา ทำบ้านสะอาดมากๆ พื้นเงาแว๊บ ของที่เคยรกหายไปหมดเลย (มันไปอัดกันอยู่ในห้องเก็บของ ฮ่า ฮ่า) โต๊ะกินข้าวที่เก็บไว้ในกล่องจนฝุ่นจับถูกนำมาประกอบ วางสะอาดอยู่กลางห้อง ราวม่านติดเรียบร้อย เคาน์เตอร์ในครัวมันกริ๊บบ ไม่เคยเห็นบ้านเป็นบ้านอย่างนี้มาก่อน ถอดรองเท้าเดินได้แล้วเฟ้ยยย



มองไปเห็นน้องชายกับแฟน นั่งอยู่ตรงโซฟา แล้วยิ้มให้เรา ตอนนั้นรู้สึกว่ามันตื้อๆ ในอก เรารู้สึกว่า โห ทำไมแฟนกับน้องเราดีอย่างงี้เนี่ย เค้าเห็นเราเหนื่อย เหนื่อยมากๆ จนเราต้องชัทดาวน์ตัวเองหนีไปซะอย่างงั้น แต่เค้าสองคนทำงานกันหนักมากตอนที่เราหลับ เพื่อให้งานพรุ่งนี้มันเดินไปได้ คือ ภาพบีฟอร์กับอาฟเตอร์มันคนละภาพเลย ทำให้เรารู้สึกตื้นตันว่า เราโชคดีนะ ไม่ได้โชคดีที่บ้านอย่างนี้ แต่โชคดีที่มีแฟนที่น่ารัก กับน้องชายที่แสนดีอย่างนี้ เค้าอยากให้เราไปนอนพักผ่อนเยอะ ๆ เห็นฝนเหนื่อยมาก ให้พักเยอะๆ เค้าสองคนจะทำให้เราเอง ทำให้เรานึกได้ว่า จะมีใครในโลกใบนี้มั้ยเนี่ย ที่รักเราอย่างงี้ ที่อยากให้เราสบาย จนเค้าทำให้ทุกอย่างอ่ะ เรารู้สึกนะ รู้สึกถึงความรักของผู้ชายสองคนที่ให้เราอ่ะ เว่อร์เนอะ อ่อนไว๊ อ่อนไหว แต่เรารู้สึกอย่างนั้นจริง


ตอนนั้นเพลงนี้ก็ดังขึ้นมาในหัว ใครเคยฟังใหม เป็นเพลงที่เหมาะกับจะฟังตอนกลางคืน ตอนไฟสลัวๆ เรารู้สึกเหมือนว่าเราอยู่ในสวรรค์อ่ะ มีครอบครัวที่รักเรามากๆ อยู่ รู้สึกได้อย่างเดียวว่าชั้นมีความสุข คิดได้อย่างเดียวว่า ชีวิตชั้นต่อจากนี้อ่ะ ชั้นจะทำทุกอย่างให้ครอบครัวของชั้นมีความสุข ถึงชั้นจะต้องสละอะไรก็ตาม สำหรับน้องฟ้า ถึงฟ้าจะเรียนไม่จบ หรือจะเป็นอย่างไร จะประสบความสำเร็จไหม พี่ก็จะเป็นกำลังใจให้ฟ้า เป็นบ้านให้ฟ้า แค่ฟ้าเป็นฟ้าอย่างนี้ พี่ก็ภูมิใจในตัวน้องที่สุดแล้ว ขอแค่ฟ้ารักพี่อย่างนี้ก็พอ สำหรับเอ ฝนรู้ว่าคงไม่มีอะไรมากกว่านี้ที่เอจะทำให้ฝนได้ เพราะเอได้ทำทุกๆ อย่าง เท่าที่คนๆ นึงจะทำให้อีกคนได้แล้ว คราวนี้ฝนจะทำทุกอย่างให้เอมีความสุข ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจะให้อภัย จะไม่ทิ้งไปไหน เพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกัน แอบน้ำตาไหลเลยนะเนี่ย


รู้สึกว่าช่วงนี้มีความสุขจริงๆ ตั้งแต่กลับมาจากอังกฤษ มันทำให้เรารู้ว่า สิ่งสำคัญที่สุดของเราคือครอบครัว ทั้งคนรัก น้องชาย ทั้งเพื่อนๆ มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย ที่ได้ไปเที่ยวในที่สวยๆ กินข้าวในที่หรูๆ พบเห็นอะไรสวยงามมากมาย ถ้าเราเห็น เราเสพแค่เพียงคนเดียว มันไม่น่าจดจำเท่ากับการที่มีคนที่เรารักไปด้วยเลย ทุกๆ ครั้ง ทุกๆ ที่ที่เราไป ทุกๆ สิ่งที่เราทำ เรามักจะนึกว่า ถ้าเอได้มาเห็น ถ้าฟ้าได้มาอยู่ด้วยกัน หรือ ถ้ามีเพื่อนๆ เราอยู่เที่ยวด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน หลงทางด้วยกันบ้าง หนาวด้วยกันบ้าง ร้องไห้ด้วยกันบ้าง คงดีเนอะ อยากให้พวกเค้าได้มาเห็นจัง คิดถึงทุกคน เกือบทุกลมหายใจ ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงจริงๆ นะ เว่อร์จริงๆ นิเรา


ก็เลยลุกขึ้นมาถ่ายภาพบ้านเราตอนกลางคืนสักหน่อย เอาให้มันได้อารมณ์สรวงสวรรค์ที่ไม่ได้เกิดมาจากตัวบ้าน แต่เกิดมาจากคนสามคนที่ทำให้มันเป็นอย่างนี้



วันนี้ไม่มีอัพรายละเอียดใดๆ แค่เขียนไปตามอารมณ์ แต่ขอทำตามสัญญากับเพื่อนท่านนึง เอารูปวอลล์มาลงให้ดูแล้วนะคะ ช้าหน่อยเพราะอยากให้มันติดบนผนังก่อน จะได้ดูชัดๆ นะ บ้านเราติดวอลล์ไปเรื่อย ตามอารมณ์ อยากได้อันไหนก็เลือกอันนั้น ไม่มีคอนเส็ปท์ แต่พยายามคุมโทนให้ได้ (แต่รู้สึกว่า มันหลุดๆ นะ แต่ชอบบบอ่ะ)



ดูรูปเลยแล้วกันนะ

















































































บายยย แล้วเจอกันใหม่

Create Date : 17 กันยายน 2551 Last Update : 18 กันยายน 2551 12:58:08 น. Counter : 1279 Pageviews.		24 comments
Share Tweet

	มีอัตลักษณ์เป็นของตนเอง the_death (5 มี.ค. 2568 08:44:48 น.)		รางน้ำฝนตะแกรงเหล็กฉีก the_death (28 ก.พ. 2568 07:36:48 น.)
	นกกระรางหัวขวาน - แขกประจำบ้าน tuk-tuk@korat (15 ก.พ. 2568 08:19:12 น.)		13 ตุลาคม 2567 เปลี่ยนก๊อกน้ำอ่างล่างจาน เป็นยี่ห้อ American Standar Emmy Journey พากิน พาเที่ยว (31 ม.ค. 2568 15:03:26 น.)