ความทรงจำ... ความทรงจำ..... ฉันหลงติดอยู่ในความทรงจำเดิม ๆ ...... ความฝันเดิม ๆ ที่ฉันยัง วนเวียนเข้า-ออก ยิ้ม-เศร้า ทุกความรู้สึกยังคงวนเวียนอยู่เสมอ.... ไม่เคยจากไปไหน บันทึกของเพื่อน ๆ รูปถ่าย... ความทรงจำ.... เสียหัวเราะ..... ที่มีร่วมกัน ยังคงอยู่ และฉันยังคงยื้อยุดมันไหว เหมือนดั่งว่า เวลาไม่เคย... ไหลเลื่อน.... เดินทางจากไปเลย ฉันจดจำได้ทุกความรู้สึก.... ตั้งแต่.... เดินทางไปถึงดินแดนแห่งความฝัน... การเริ่มก่อร่างสร้างฝันของฉัน... น้ำตา ความขัดแย้ง ความไม่เข้าใจ ความรัก การเอื้ออาทรต่อกัน ร่วมไปถึงการแก่งแย้งแข่งขัน ชิงดีชิงเด่นกัน โดยที่ฉันได้มีโอกาสเป็นทั้งคนดำเนินเรื่อง ผู้กำกับ หรือแม้แต่เพียงตัวประกอบก้อตาม.... จนเมื่อฉันพร้อมที่จะแบ่งปัน ความฝันของฉันให้คนอื่น ๆ ได้เห็น ได้ชื่นชม ได้เก็บเกี่ยว ความรู้สึกต่าง ๆ เหมือนที่ฉันรู้สึก.... แน่นอนว่า มันไม่ง่ายเลย มีทั้งอุปสรรค ความขัดแย้ง เหนื่อยหน่าย ท้อถอย..... แต่ไม่เคยสักครั้งที่ฉันจะถอนตัวออกจาก ความฝันนั้นได้ ความฝันของฉันดูจะน่าหลงใหลมากขึ้น เมื่อเพื่อน ๆ ของฉันได้เดินทางมาเยี่ยมเยือนดินแดนแห่งนั้น ร่วมกันแบ่งปัน ความสุข... ความทรงจำ... และเสียงหัวเราะ... ที่ต่อให้ผ่านมาแล้วกี่เดือน กี่ปี เสียงหัวเราะและภาพต่าง ๆ เหล่านั้น เหมือนไม่เคยจางหายไปไหน ดินแดนแห่งนั้นมีมนตรามากมาย ที่สามารถตรึงฉันให้อยู่ตรงนั้น และไม่เคยมีสักครั้งที่ฉันจะไม่ฝันถึง..... ไม่ว่า.... หลับ... หรือตื่น.... แต่แล้ว... เวลาแห่งการจากลา... ได้เดินทางมาถึง.... ปัญหารุ่มเร้ามากมาย... ที่ทำให้ฉันต้องตัดสินใจ... ละทิ้ง... ดินแดนแห่งนั้น มีทั้งความรู้สึกโล่งใจ ที่สามารถแก้ปัญหาต่าง ๆ ได้... และเศร้า... โหว่งในใจ.... ที่ต้องจากลา... ดินแดนแห่งความฝันของฉัน.... ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า... ฉันได้ตัดสินใจทำสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว.... แม้วันนี้.... ฉันเดินทางจาก... ดินแดนแห่งความฝัน... มาสู่โลกแห่งความจริงแล้วก้อตาม เสียงหัวเราะ... ความสุข... ความทรงจำ... คราบนน้ำตา... ความเหนื่อยล้า... การแข่งขัน... การต่อสู้... กำลังใจ... ทุกสิ่งทุกอย่าง... ทุกช่วงเวลา... ยังอยู่ในความทรงจำของฉันเสมอ.... ไม่ได้จากไปไหน... ความทรงจำสีสวยของฉัน.... ยังคงอยู่ตลอดไป.... 
เอ่อ อ่านแล้วดูเศร้าๆจังค่ะ
โดย: ผ่านมาเจอ IP: 125.26.140.46 วันที่: 26 สิงหาคม 2551 เวลา:20:02:05 น.
สะพานดาว...
ต้นก้ามปู... หาดทรายฝั่งโน้น... ต้นมะพร้าวฝั่งนี้... หมาฝั่งตรงข้ามที่ชอบว่ายน้ำข้ามมา... หมาฝั่งนี้ที่ชอบนั่งเรือข้ามไป... พระอาทิตย์ตกตอนหน้าหนาว... คลื่นลมแรงและน้ำแห้งในหน้าร้อน... น้ำคลองแห้งขอดจนเดินข้ามไปมาได้... หาดทรายโคตรกว้าง... น้ำขึ้นจนไม่มีหาด... น้ำลดจนเรือเข้าไม่ได้... ตุ๊กแกบ้านนั้น กระถิกบ้านนี้ เหยี่ยวบินตกทะเลหน้าบ้าน... หอยเม่น หินคมๆ หอยนางลมตัวเล็ก.. ก๋วยเตี๋ยว ไอติมกะทิหน้าไฟฟ้า ปลาอร่อย... มากมายๆๆๆๆๆๆๆๆ จำไม่หวาดไม่ไหว...แล้วไงไม่ลืมซะที เขียนเป็นปีๆก็ไม่หมด แม้ไม่จด ก็ไม่ลืม บอกตัวเองเสมอว่านั่นคือ...อดีต... ไม่ว่าจะจำหรือลืม...มันก็ไม่มีวันหวนคืน โดย: คนที่เกือบจมหายไปที่หน้าสะพานดาว IP: 182.52.55.78 วันที่: 1 มิถุนายน 2554 เวลา:0:44:48 น.
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
หัวเราะ และร้องให้เวลานึกถึงมัน
แต่ถ้าไม่
ก็ทำให้เรา ร้องให้แบบฝังในคะจะลบเท่าไหร่มันช่างยากเหลือเกิน
สิ้นเดือนแล้วดีใจด้วยคะ