Taiwan ไปไต้หวันมาหนึ่งอาทิตย์แหน่ะ อยู่แต่ที่ไทเป กล้องถ่ายรูปส่วนตัวเสียเลย ใช้มือถือถ่ายแทน ภาพเลยไม่ค่อยดี เอาบรรยากาศล่ะกันน่ะคร้าบบ รูปแรก เครื่องบินที่ไปจากนาริตะ  พิพิธภัณฑ์พระราชวังแห่งชาติ จริง ๆ ไม่ใช่วังแต่สร้างขึ้นมาเพื่อเก็บของที่แอ๊บ มาจากปักกิ่งหกแสนชิ้น คนเที่ยวมีแต่คนญี่ปุ่น (นึกว่าอยู่โตเกียว)  ศาลเจ้ากวนอู เดินไกลมาก จากสถานีรถไฟ ขากลับพึ่งคิดได้ นั่งรถเมลล์ดิ สิบห้าบาทตลอดสาย  สถานีไทเป มองจากชั้นยี่สิบสองของโรงแรม (จริง ๆ คือยูสโฮสเทล) เป็น สถานีที่มองไม่เห็นรางรถไฟเลยเพราะว่ารางอยู่ใต้ดินทั้งหมด โปรดสังเกตุ มีป้าย UN For Taiwan ด้วย ไต้หวันอยากเป็นประเทศ  อนุสรณ์ ดร.ซุนยัดเซ็น คนไต้หวันเค้าบอกว่าเป็นบิดาของประเทศเลยที่เดียว ต้องมีทหารเฝ้ารูปปั้นด้วย   ช๊อปปิ้งบ้างดีก่า แถว ๆ ตึก 101 จะว่าไปถ้าไม่นับว่าคนไต้หวันพูดภาษาจีน แล้วเนี่ย นึกว่าอยู่ญี่ปุ่น ห้างก็ญี่ปุ่น นิตยสารก็ญี่ปุ่น เพลงก็ฟังเพลงญี่ปุ่น เครื่องสำอางก็ญี่ปุ่น (ยิ่งกว่าเมืองไทยอีกแหะ)    อนุสรณ์ของ นายพลเจียงไคเช๊ก แดดร้อนมากก ข้างบนปิดซ่อม อดดู รูปปั้นเลย แต่ข้างล่างมีเป็นคล้าย ๆ พิพิธภัณฑ์แสดงประวัติท่านนายพล คนชมก็มีแต่คนญี่ปุ่นอีกแล้ว เป็นพวกคุณลุงคุณป้าด้วย ไกด์ไต้หวันพูด ญี่ปุ่นเก่งมาก แอบไปมั่วฟังอยู่หลายช๊อต (ฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง อิอิ)   อันนี้เป็นศาลเจ้าไว้สักการะดวงวิญญาณของทหารในสงคราม คิดว่าน่าจะ เป็นสงครามตอนสู้กับจีนแดง อารมณ์ประมาณยาสุกุนิจินจะ ไปยากเหมือน กันเพราะต้องนั่งรถเมลล์ไปเท่านั้นเพราะว่ารถไฟฟ้าไม่ถึง คนส่วนมากมา กะทัวร์โชคดีที่หนังสือนำเที่ยวของญี่ปุ่นมันบอกละเอียดมาก บอกด้วยว่า ขึ้นรถเมลล์สายไหนไปได้ เลยได้ไป   ปกติเค้าจะมาถ่ายรูปคู่ทหารกัน แต่มีเจ๊ญี่ปุ่นสองคน มาขอถ่ายรูปคู่กะคน เฝ้าทหารแทน คาดว่าทหารคงเสียselfเล็กน้อย  ไปต่อที่ มหาลัยแห่งชาติไต้หวันดีก่า เป็นมหาลัยที่น่าเรียนมากกก บรรยากาศ ทางเข้าคล้าย ๆ stanford แล้วตึกก็เก่าเป็นอิฐแดง ๆ แถมใน campas มี ร้านอาหารแนว ๆ ด้วย ไม่ได้มีแค่โรงอาหารธรรมดาแบบมหาลัยเรา อิจฉา ๆ อยากไปเรียนภาษาจีนซักหกเดือน  ที่เห็นตึกนั้นคือหอสมุดกลาง หอสมุดเค้าเจ๋งดี ไปหลับมาชั่วโมงนึง  อันนี้อาคารเรียนรวม เด็กไต้หวันเวลาฟังเล๊กเชอร์ก็หลับเหมือนกัน เหมือน กันทั้งโลก  ซีเหมินติง ชิบุย่าของไทเป   เดินไปเดินมา เจอศูนย์รวมเด็กแนวไต้หวัน เป็นประมาณตลาดที่เด็ก ๆ เอา ของดีไซน์น่ารัก ๆ มาเปิดร้านขาย มี T-Shirt แก้วน้ำอะไรประมาณนั้น     มาต่อที่ของกินดีก่า พูดถึงไต้หวันก็ต้องตลาดแผงลอย ไปดูดีก่าเค้ามีไรกิน บ้าง    คล้าย ๆ หอยจ้อ แต่ทำจากไก่ เจ็ดสิบบาท อร่อยดี  ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ ร้อยสามสิบบาท รสชาติเหมือนก๋วยเตี๋ยวเนื้อเมืองไทยที่ ยังไม่ปรุง สรุปคนไทยกินจัดกว่า  เกี๋ยวต้ม ลูกละห้าบาท น้ำจิ้มคล้าย ๆ น้ำจิ้มข้าวมันไก่  เค้าว่ามาไต้หวันต้องกินอันนี้ เป็นมะม่วงน้ำแข๊งไส สี่สิบบาท เห็นแบบนี้ ตอนแรกคิดว่าคิดคนเดียวหมด ที่ไหนได้ ใหญ่มาก ชามเดียวกินสองคน สบาย ๆ  ข้าวแกงก็มีน่ะ อร่อยด้วย อยู่หลังสถานีไทเป ไปกินทุกเที่ยงเลย ถูกดีหก สิบบาท แบบว่าร้านข้าวแกงเนี่ย มีเป็นซอยเลย ขายคนออฟฟิต ว่าแต่คน ไตหวันเวลากินข้าวไม่กินน้ำกันแหะ ต้องซื้อน้ำเข้าไปเอง แต่บางร้านก็มี น้ำชาให้กินฟรี เป็นชาหวาน ๆ อร่อยดี พูดถึงชา ไปกินชาเขียวของที่ไตหวันมาด้วย รสชาติเหมือนที่ญี่ปุ่นแหะ แสดง ว่ามีที่เมืองไทยเท่านั้นที่ชาเขียวใส่น้ำตาล  อันนี้หมีผัด สั่งผิด ๆ ถูก ๆ อาศัยดูคันจิแล้วชี้ ๆ เอา ไปโดนอันนึง อ่านได้ ประมาณปูผัด สั่งมาได้เป็น ผัดกระเพราปู อึ้งเลย ไต้หวันมีผัดกระเพราด้วย  ไปต่อที่เหลาบ้างดีก่า สั่งไม่ค่อยถูก สั่งได้แต่ เป็ดย่าง ข้าวผัด แล้วก็เป็น ซุปหอยเชลล์ ตอนแรกว่าจะกินหูฉลาม เค้าบอกว่าต้องจอง โห อะไรจะ ขนาดนั้น (กลับไปกินเยาวราชก็ได้) รสชาติเหมือนอาหารจีนที่เมืองไทย สงสัยเพราะว่าอาหารจีนที่เมืองไทยมาจากกวางตุ้งป่าวเนี่ย ร้านนี้เป็นร้าน กวางตุ้ง    พลาดได้ไง มาไต้หวันทั้งที่ ต้องกินชานมไข่มุก ตอนแรกสั่งไม่เป็น เพราะ ว่ามีเมนูเยอะมาก เลยไปเริ่มสตาร์สจากร้านที่มีเมนูภาษาอังกฤษก่อน แล้ว จำคันจิเอา ตัวนมในภาษาจีนก็ไม่เหมือนภาษาญี่ปุ่น ไหนจะไข่มุกอีก จำ ๆ แล้วตอนหลัง ก็ใช้ชี้ ๆ เอา แก้วนี้ยี่สิบห้าบาท ไม่แพง ๆ  เดินไปเดินมาเจอโอตาคุไต้หวัน กะลังนั่งเล่นเกมส์กันอยู่ คาดว่าน่าจะเป็น PSP  มีเมทคาเฟ่ด้วย แสดงว่ามีโอตาคุอยู่ไม่น้อย  แล้วก็ถึงเวลาลาไต้หวัน กลับยูไนเต็ดเหมือนเดิม ใช้เวลาสามชั่วโมงก็ถึง โตเกียว ต่อสู้ชีวิตกันต่อไป  
ภาพถ่ายด้วยมือถือยังแจ่มเลยน้อ
โดย: tanoy~ตะนอย
 วันที่: 13 ตุลาคม 2550 เวลา:21:23:26 น.ว๊าววว สวยน่ากินจังเลยค๊า น่ากิน น่าอร่อยโดยเฉพาะเป็ดย่าง เมนูโปรดเลยค่ะ ขอซักสองสามชิ้นได้ป่าวค๊า
โดย: lovemiss
วันที่: 13 ตุลาคม 2550 เวลา:22:47:00 น. |
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [