เพลงรักในสายลมหนาว สายลมหนาวเมื่อคราวที่เราห่าง หัวใจร้างจนหม่นยากทนไหว เก็บความร้าวซุกซ่อนจนอ่อนใจ หวังเส้นใยเยื่อบางที่ห่างกัน ความห่างไกลทดท้อจึ่งพ้อบ่น มันสับสนเคว้งคว้างเคยสร้างฝัน กุมมือกอบยามหนาวคราวผูกพัน เธออย่าบั่นตัดรอนมาถอนใจ สิ่งรอบกายคือเหงามาเคล้ากอด อยากจะพรอดคำพร่ำวว่าย้ำไหว กลัวเธอลืมเลือนร้างเพราะห่างไกล อย่าตัดเยื่อเถือใยให้รานรอน ยิ่งห่างยิ่งคิดถึงคนึงหา หัวใจล้าเจ็บลึกผนึกซ่อน อยากจะเอ่ยความนัย ไห้อาวรณ์ คำเว้าวอนอ้อนมาว่ารักเธอ....  เพ็ญพิชญา
|
||||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [