เมื่อลูกไปเรียนมัธยมในประเทศนิวซีแลนด์ ตอน 2 ลูกไปเรียนระยะสั้นๆอยู่หลายครั้ง ทุกปิดเทอม (ตั้งแต่ ป5 จนจบม 2) กว่าจะตัดสินใจย้ายไปเรียนเต็มเวลา โดยประการแรก เราตกลงกันว่าจะไม่บังคับให้ลูกไป แต่จะให้ลูกบอกเองว่าพร้อมเมื่อไหร่ ประการที่ 2 เป็นช่วงเวลาที่เราค่อยๆรวบรวมเงินสำหรับค่าใช้จ่ายก้อนใหญ่นี้ด้วย ทุกๆปี ที่ลูกเดินทางไปเรียนระยะสั้น แม่จะเดินทางไปด้วยทุกครั้ง ด้วยเหตุผลคือ ครั้งแรก - ลูกอายุยังน้อยมาก พ่อแม่เป็นห่วง และแม่ก็ยังไม่เคยไปนิวซีแลนด์เลย (อยากเที่ยว) ครั้งที่สอง - เราตัดสินใจไปกันเอง ติดต่อโรงเรียนเอง ลูกเป็นนักเรียน Short term คนเดียวของโรงเรียนเลย คงไม่เหมาะถ้าจะให้ไปเอง ครั้งต่อๆมา - เราค่อนข้างมั่นใจว่า จะส่งลูกมาเรียนที่นิวซีแลนด์ ไม่ไปประเทศอื่น แม่จึงอยากจะศึกษาโรงเรียนต่างๆ ให้มาก จึงเดินทางมาด้วย และ ตระเวณไปเยี่ยมชมโรงเรียนต่างๆหลายโรงเรียน หลายเมือง ในที่สุด ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง เราพบว่า โรงเรียน Bethlehem College เหมาะสมกับครอบครัวเรามากที่สุด 1: เราคุ้นเคยกับโรงเรียน และ บุคลากร ที่มีความเป็นมิตร และต้อนรับเรามากกว่า โรงเรียนใหญ่ๆบางแห่ง 2: เราชอบใจใน Facilities และ หลักสูตรของโรงเรียน 3: เราพอใจในสังคมนักเรียนและ ความเคร่งครัดในกฎระเบียบบางอย่าง ที่ไม่ตึง ไม่หย่อนเกินไป 4: ด้วยเหตุผลสำคัญคือ แม่จะเดินทางมาอยู่ดูแลลูกด้วย การไปอยู่เมืองเล็กมากๆ ไกลๆ คงไม่สะดวก พูดง่ายคือ แม่ตกหลุมรักเมืองทาวรองก้า เข้าไปเต็มเปา ^___^ เราเคยคุยกันในครอบครัวว่า จะให้ลูกย้ายมาเรียนทันทีที่จบชั้น ป 6 เพื่อจะเข้าเรียนใน year 8 ระดับ Intermediate แต่ก็ยังไม่มีใครพร้อม คือลูกก็ยังไม่อยากมา พ่อแม่ก็ยังพะวักพะวง จึงยืดเยื้อไปจนคิดว่า งั้นจบ ม 1 แล้วมาเรียน year 9 ละกัน ทีนี้พ่อแม่พร้อมแล้ว แต่ลูกยังไม่พร้อม ลูกบอกว่า ยังไม่อยากมาครับ เราเลยยืดเวลาออกไปอีก 1 ปี วันดีคืนดี ลูกก็เดินมาบอกว่าพร้อมแล้วครับคราวนี้ ก็เป็นอันว่า พ่อแม่ต้องลุกพรึบขึ้นมาเตรียมการณ์เลย ตอนนั้น แม่เปิดบริษัทโฆษณาเป็นของตัวเองแล้ว ลูกค้าดีๆมีหลายราย แต่ความที่เราค่อยเตรียมตัวรอรับสถานการณ์นี้มาหลายปี เก็บเงินทองไว้ก้อนหนึ่งซึ่งเพียงพอสำหรับค่าใช้จ่าย แม่จึงไม่ลังเลเลยที่จะยุบบริษัท โอนถ่ายลูกค้าในมือออกไปให้บริษัทเพื่อนๆจนหมด เพื่อเตรียมไปเป็น Stay at home mom เต็มตัวในประเทศนิวซีแลนด์ โดยมีพ่อเป็นกองหลังอยู่ทางนี้ ในการช่วยเหลือ Support อื่นๆต่อไป 4 ปีเต็มๆในประเทศนิวซีแลนด์ ไม่เพียงแต่เป็นประสบการณ์ที่มีค่ากับชีวิตของลูก แต่เป็นไฮไลท์สำคัญในชีวิตของแม่ ที่เรียกได้ว่า จุดเปลี่ยนหลายๆอย่าง และ เป็นช่วงเวลาที่แม่ประทับใจมากที่สุดเลย แม่สามารถมาอยู่กับลูกในประเทศนิวซีแลนด์ได้ด้วยวีซ่าผู้ปกครอง Guardian Visa ซึ่งทำให้แม่ได้สิทธิ์ในการพำนักอาศัยเท่ากับลูกซึ่งอยู่ในนิวซีแลนด์ด้วยวีซ่านักเรียน แม่ใช้เวลาทั้งหมดนอกจากการดูแลรับส่งลูก ด้วยการสร้างสังคมของตัวเองด้วยการ เป็นอาสมัครช่วยงานกาชาดนิวซีแลนด์ เป็นสมาชิกสโมสรโรตารี่คลับซึ่งมีกิจกรรมดีมากมาย เป็นสมาชิกชมรมเดิน Bethlehem Walking Group ที่มีการพบปะกันสัปดาห์ละครั้งในการเดินออกกำลังกาย ทุกเช้าวันพฤหัส จบการเดินด้วยกาแฟที่คาเฟ่ พูดคุยสนทนา ทำให้แม่ได้เป็นส่วนของชุมชนแบบสมบูรณ์ นอกจากนี้ยังมีกิจกรรมเดินนอกสถานที่หรือต่างเมืองเดือนละครั้ง ทำให้แม่ได้ไปในที่ใหม่ๆตลอดเวลา นอกจากนี้ ทางโรงเรียนยังชวนให้แม่เข้าร่วมเป็นกรรมการของ สมาคมครูผู้ปกครอง ซึ่งเป็นผู้ปกครองเอเชียคนแรกของสมาคม ช่วยดูแล รักษาสิทธิ์ต่างๆให้นักเรียนต่างชาติทั้งโรงเรียน ไม่ใช่เฉพาะกับลูก และอื่นอีกมากมาย จนทำให้ 4 ปีนั้น เป็น 4 ปีที่ไม่มีเวลาเหงาเลย 
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [