ต้องจดจำ มาดึกไปหน่อย ตีสองกว่าๆ สองคืนแล้วที่ไม่ได้นอนกับครอบครัว ต้องเดินทางมาสอน และกลับบ้านเพื่อภาระกิจสำคัญ คนหนึ่งดั่งลมหายใจ อีกคนหนึ่งดั่งดวงใจ ไม่อยากห่างเล๊ยยยย คำพูดประจำของผม ยิ่งนานวัน ยิ่งรักลูก รักเมีย รักครอบครัวมากขึ้น ห่างกันแค่ไม่กี่วันก็กระวนกระวายใจซะเหลือเกิน ปีนี้มีบทเรียนหลายอย่าง มากพอที่จะทำให้เราระวังตัวไปอีกนาน เพื่อนสนิท คนใกล้ตัว งานที่รัก และบางเรื่องที่วนเวียนอยู่ในความคิด ไม่มีอะไรจริงแท้แน่นอนเลยสักอย่าง โกหก หลอกลวง เอาเปรียบ นั่นล่ะความเป็นจริง ขอให้ปีนี้เป็นปีสุดท้ายกับเรื่องราวแย่ๆที่ผ่านเข้ามา ภาระกิจที่ทำให้ต้องห่างครอบครัวเป็นระยะๆ หนึ่งคืองานที่ทำประจำอยู่ และอีกหนึ่งคือภาระกิจสำคัญ ภาระนี้ ที่จะนำกลับไปใช้สร้างครอบครัว อดทนอีกนิดนะครับ My Breath and My Heart รัก สู้ๆๆๆนะครับพ่อมะเขือเทศ
สู้แล้วจะผ่าน กำลังใจรอเราอยู่เสมอ นึกถึงพี่เติมเข้าไว้ นึกถึงคุณภรรยาเข้าไว้ครับ โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 กันยายน 2556 เวลา:23:58:32 น.
|
แวะมาส่งกำลังใจให้คุณพ่อฯนะครับ
สู้ๆๆๆครับ