"เธอได้ยินบ้างไหม...เสียงหัวใจของใครคนหนึ่ง"

"เธอได้ยินบ้างไหม...เสียงหัวใจของใครคนหนึ่ง" " ถึง...คุณคนในใจ... วันนี้ฉันได้เจอสมุดบันทึกเล่มเก่า ๆ โดยบังเอิญ เลยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงวันเก่า ๆ ที่เราเพิ่งเริ่มต้นด้วยกัน มันดูสดชื่น และมีความสุขเหลือเกิน จนฉันกลัวว่า หากหลับตาแล้วพอลืมตาขึ้นมาใหม่ ความสุขเหล่านั้นมันคงจะหายไป แต่ ณ วันนี้ สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดมันได้เกิดขึ้นแล้ว คุณคงไม่รู้หรอกว่าการพยายามที่จะรักคุณให้น้อยลง การพยายามไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ ไม่ดูแลคุณนั้น มันทรมาณฉันมากเลยนะ สาเหตุ..ก็เพราะ คุณเองนั่นแหละ..ที่ทำให้ฉันต้องทำแบบนั้น ก็คุณทำผยองเหลือเกิน เวลาที่คุณรู้ว่าฉันรักและแคร์คุณมาก จนฉันกลัว กลัวคุณทำให้ฉันเสียใจ ฉันเลยพยายามใส่ใจคุณน้อย ๆ เพราะกลัวคุณได้ใจ ดังนั้น เมื่อคุณต่อว่าฉันว่าไม่สนไม่ดูแลคุณ ฉันเลยตัดสินใจม่ถูก ทำไม่ถูก เพราะว่า ไม่รู้จะเริ่มต้นทำลายกำแพงของตัวเองลงได้อย่างไร นี่คือ จุดเริ่มต้นที่น่ากลัวของการห่างเหินจ นมาถึงการแตกร้าวของเราในวันนี้ วันนี้คุณคงมีคนใหม่ที่พร้อมจะใส่ใจคุณแล้ว หลังจากที่เราผ่านทุกข์สุขมาด้วยกันนานถึงสี่ปี ทุก ๆ ความทรงจำ ทุก ๆ เรื่องราวที่ผ่านมา มันคงไม่มีความหมายสำหรับคุณเลย...ใช่มั้ย