วันที่ 6 ต.ค. 54 : ออกจากที่ทำงานตอนบ่าย 3กว่าๆ เนื่องจากได้ข่าวว่าแถวบ้านน้ำกำลังจะมาแล้ว

     - ประมาณบ่าย 4 นายกมาดูสถานการณ์ ไอ้เราก็มัวแต่ดูนายก ดูชาวบ้านฝั่งที่โดนน้ำท่วมไปแล้วมาต้อนรับ ยังไม่ยอมกลับเข้าบ้านไปเตรียมเก็บข้าวของ

     - ประมาณ 5 โมงเย็น เริ่มทยอยเก็บของ เทิร์นโซฟา แล้วข้าวของบางส่วน แต่ไม่ได้ยกขึ้นข้างบนหมด เพราะคิดว่ายังไงน้ำมันคงเข้ามาในต้วบ้านไม่มากนัก เพราะบ้านยกสูงมาก แถมไม่เคยท่วมมาก่อน

     - 6 โมงถึง ทุ่ม น้ำเริ่มไหลมาหน้าบ้านแล้ว มันมาแบบเรื่อยๆๆ ในใจก็ยังคิดกะพี่ธีว่า หึหึหึหึ มาดิ่ ท่วมยังไงก็ไม่ได้แอ้มในตัวบ้านร๊อกกกก

     - 4 ถึง 5 ทุ่ม ..ตายละวา น้ำมาแตะรางประตูรั้วแล้ว สังเกตการณ์น้ำตลอดไม่ได้นอนเลย

วันที่ 7 ต.ค. 54

     - เที่ยงคืน ถึง ตี 1 เฮ้ย น้ำทำไมยังไม่ลดฟระ..เข้ามาแตะล้อรถแล้ว เริ่มวางแผนกะพี่ธี เก็บของขึ้นข้างบนกันมั่งดีกว่ามั๊ย

     - ตี 5 ถึง 7 โมงเช้า...ฝันร้ายชัดๆ น้ำท่วมรถ เข้ามาในบ้านตั้งระดับเอว ข้าวของจมหมด ..เจ๊งงงงงงงง!!

วันที่ 8 ต.ค. 54

     - น้ำท่วมสูงกว่าที่คิดไว้เยอะมาก ท่วมหม้อแปลงจนต้องตัดไฟ..ย่า เอาเรือมาให้ พร้อมรับเตอร์กับแม่ และตั๊กกี๊ไปอยู่ด้วยที่บ้านสร้าง เพราะคงอยู่ลำบากถ้าไฟไม่มี น้ำไม่มี

     - ต่อมา พี่ธีพยายามไปยกหม้อแปลงไฟให้สูงขึ้น เพื่อชั้นบนจะได้ใช้ไฟได้บ้าง แล้วก็สำเร็จ

วันที่ 10 ต.ค. 54

     - น้ำยังขึ้นเรื่อยๆ วันละนิด ๆ  แต่ที่บ้านสร้าง (บ้านย่า) น้ำก็เริ่มไปแล้ว ทั้งที่ไม่เคยท่วมมาก่อนเหมือนกัน จึงต้องตัดสินใจ โทรให้นุ้ย พร้อมก้บผึ้ง ช่วยมารับแม่และเตอร์ไปอยู่ที่ศูนย์พักพิงที่ธรรมศาสตร์ ก่อน เพราะ ถนนจากบ้านย่ากลับเข้าตัวเมืองยุดยาไม่ได้แล้ว

     - เพื่อนที่ทำงานไม่มีใครสนับสนุนให้เตอร์และแม่นอนที่ศูนย์ มธ. พี่นกจึงอาสาให้นอนด้วยที่หอพักหญิงในมธ.แทน

วันที่ 11 ต.ค. 54

     - น้ำเริ่มจะเข้าไปที่ มธ.แล้ว ทุกคนที่หอพักต่างจะอพยพ นุ้ยและพี่นก จะพาเตอร์และแม่ไปอยู่ที่พัทยาด้วยเพื่อหนีน้ำ...โห ใครจะทนไหว ห่างลูกขนาดนั้น ใจขาดแน่ๆ เลย ทั้งห่วงอีกตะหาก ...เลยรีบโทรให้พี่ต้นมารับแม่ไปอยุ่ที่รามอินทราด้วยกันแทน

วันที่ 12 ต.ค. 54

   - โชคดีมากที่ย้ายมาจาก มธ.ทันก่อนน้ำจะเข้า แม่และเตอร์ ได้อยู่อย่างปลอดภัยที่คอนโด LPN รามอินทรา ชั้น 7

   - คิดถึงเตอร์มาก อุ๊จังจึงต้องดั้นด้นหาทุกทางเข้ากทม.ให้ได้..โห ลำบากโครตเลย ไม่นึกว่าชีวิตตัวเองจะทุลักทุเลได้ขนาดนี้ เริ่มจาก ให้พี่ธีพายเรือจากบ้านไปที่ถนนที่แห้ง ใช้เวลาประมาณ 30 นาที ต่อด้วยโบกรถ ไปลงที่โลตัส ข้ามสะพานไปอีกฝั่งเพื่อรอรถเมล์แบบหน้าต่างรับส่งจากยุดยาไปฟิวเจอร์ ลงตรงไฮเทคเพื่อต่อรถตู้เข้ากทม. ลงดอนเมือง ต่อรถตู้ ไปรามอินทรากม. 1

   - ถึงที่หมาย ได้พบหน้าลูก ไอ้เราก็โผเข้ากอด เตอร์กลับเมินหน้าหนี..เศร้ามาก เตอร์ลืมแม่ไปแล้ว แต่พอเล่นด้วยสักพักก็เข้าขากันเหมือนเดิม แต่ก็ต้องรีบกลับยุดยา เพราะยังไม่ได้เตรียมตัวมาอยู่ด้วยกันเลย

วันที่ 14 ต.ค. 54

   - ตัดสินใจไปรับตั๊กกี๊ที่บ้านย่า กลับมาอยู่ที่บ้าน เพราะบ้านย่าน้ำท่วมมาก ตั้กกี๊อยู่แต่ในกรงไม่มีที่วิ่งเล่น สงสารอ่ะ เอากลับมาบ้านยังได้อยู่บนดาดฟ้า มีพื้นที่วิ่งได้บ้าง...การเดินทางไปรับ ก็ทุลักทุเลสุดๆ ได้นั่งรถใหญ่ทุกชนิดที่ชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะต้องได้นั่งมาก่อนเร๊ยยยย

วันที่ 15 ต.ค.54

   - วางแผนไปอยู่กับเตอร์และแม่ที่รามอินทรา..  ตัดใจทิ้งพี่ธีอยู่กะบ้าน เพราะพี่ธีต้องทำงานแล้ว ..เลยไปรับพ่อและโทนี่ในตัวเมืองมาอยู่ที่บ้านเป็นเพื่อนพี่ธีด้วย การเดินทางไปรับก็ลำบากอีกตามเคย..

วันที่ 23 - 24 ต.ค. 54

   - พี่ธีตัดสินใจจ้างทีมกู้รถมากู้รถทั้ง 4 คัน ไปยังอู่ซ่อม...ใช้คนประมาณ 7 คนมาช่วยกันกู้ กู้ได้วันละ 2 คัน ระหว่างกู้ ทำรถล่มไป 2 คัน  สถาพหลังจากที่ไปอู่ เยินมากกกกก

วันที่ 26 ต.ค. 54

   - ข่าวน้ำเริ่มจะเข้ารามอินทราแล้ว ถึงแม้จะอยู่คอนโด แต่ตัดสินใจกลับอยุธยาดีกว่า เพราะถ้าถนนท่วม คงไม่ได้กลับเข้าไปอีกเป็นเดือนแน่ๆ เป็นห่วงพี่ธีและอยากให้ได้เจอเตอร์ด้วย..พี่ต้นจึงหาทางหารถ ได้รถ 6 ล้อ ออกเดินทางตอน 3 ทุ่ม ถึงบ้านน้าหมู (ซึ่งสามารถอยู่ได้แล้ว เพราะหมู่บ้านสูบน้ำออกตลอด) ประมาณ 5 ทุ่มครึ่ง..

วันที่ 1 พ.ย. 54

   - ตัดสินใจพาเตอร์กับแม่กลับเข้ามาอยู่บ้าน ถึงแม่ชั้น 1 น้ำจะยังไม่แห้งดี..แต่ก็ให้อยู่ชั้นบนไปก่อน

หลังจากนั้น น้ำก็ลดระดับลงเรื่อยๆๆๆ จนวันนี้ 17 พ.ย. 54 น้ำในบ้านแห้งสนิทแล้ว แต่ถนนหน้าบ้านยังคงมีระดับประมาณน่องอยู่ แต่อีกไม่นานคงใช้งานได้...