ตอนที่เราฝึกฝนตามแนวคำสอนของสำนักดูจิตในแบบที่ไม่ต้องทำความสงบของใจเข้ามาก่อน

เราได้แต่ตามรู้ตามดูและเห็นแต่ ความคิด ความทรงจำ ความรู้สึก และความว่าง (ซึ่งเป็นความคิดอีกแบบหนึ่ง)

เราเพิ่งมารู้ความจริงเมื่อไม่นานมานี้เองว่า สิ่งที่เห็นนั้นไม่ใช่จิต และความว่างนั้นก็ไม่ใช่สัมมาสมาธิเลยแม้แต่น้อย

ดังนั้นสิ่งที่ "รู้" จึงไม่มีแก่นสารอะไรเลย เสียเวลาจริงๆ

  

  

อนุโมทนาค่ะ คุณธรรมภูต

เคยไปอ่านกระทู้นึงในพันทิพ...นานแล้ว
เรื่องความเข้าใจเรื่องจิตผิดๆ ทำให้การศึกษาพระพุทธศาสนาผิดตลอดแนว
แล้วให้สะท้อนใจว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ

ฝ่ายที่จิตเกิดดับ จะเข้าใจว่า จิตคือวิญญาณขันธ์
แล้วทำเป็นมองเมิน นกุลปิตาสูตร ที่คุณธรรมภูต ยกมาแสดง
ซึ่งชัดเจนว่า จิตไม่ใช่วิญญาณขันธ์ โดยไม่ต้องตีความใดๆเลย

ปุถุชน เมื่อขันธ์ ๕ ปรวนแปร จิตก็ปรวนแปรตาม
ส่วนพระอริยสาวกนั้น เมื่อขันธ์ ๕ ปรวนแปร จิตหาปรวนแปรตามไม่