....ขับมอไซค์ ลุยเทือกเขาหิมาลัย ที่อินเดีย Himalayan Odyssey2016.... ฝันไว้ว่า ครั้งหนึ่งในชีวิต จะได้ขับมอไซค์ไปบนเทือกเขาหิมาลัย ไปบน ถนนที่สูงที่สุดในโลก แต่แล้ว ความฝันอยู่ๆมันก็ลอยมาให้เราคว้า นั่นคือ "โอกาส" จขกท. ก็เหมือนคนทั่วไป ที่เห็นภาพสวยๆของเทือกเขาหิมาลัย แล้วเกิดพลังอยากเดินทางไปเห็นด้วยตาของตัวเอง ได้พากล้องถ่ายรูปออกเดินทางไปด้วยกัน ได้พาผู้ชายคนนึงไปส่ง...... ในดินแดนที่เรียกว่าสรวงสวรรค์ และไปด้วยรถ 2 ล้อ ที่ขับด้วยพลังจากตัวเองในตอนที่ยังมีเรี่ยวแรง ......................................... แนะนำตัวก่อน จขกท. ชื่อ นก ค่ะ เป็นผู้หญิงธรรมดา ที่ชอบถ่ายรูป เดินทางด้วยรถมอเตอร์ไซค์กับกล้องคนเดียว ไปทั่วประเทศไทย แต่ทริปนี้เป็นทริปขับมอไซค์ต่างประเทศครั้งแรกในชีวิต เกิดจากมีการรับสมัครจาก Royalenfield มีโควต้าคนไทย 6 คน ให้ไปร่วมทริป Himalayan odyssey 2016 กับคนอินเดียและต่างชาติ และนกก็ได้เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ได้ไป ดีใจมากๆ ถึงเป็นผู้หญิงคนเดียว แต่ก็อุ่นใจเพราะมีเพื่อนคนไทยไปด้วย แต่พอถึงวันออกทริป มีเซอร์ไพรส์สสสสสส ผู้หญิงแยกขับคนละทางกับผู้ชาย ไม่ได้ไปกับเพื่อนคนไทย ไม่มีเพื่อน ต้องไปขับรถกับคนแปลกหน้า คนต่างชาติที่ไม่รู้จัก จะเอาตัวรอดไหม แต่โอกาสเจ๋งๆแบบนี้ จะยอมแพ้ได้ไง ก็ต้องไปสิ สู้สุดตัวววววววว .................................................. เดินทาง 15-25 กค.59 บินจากไทยสุวรรณภูมิ-ลง New delhi ประเทศอินเดีย-ต่อเครื่องไป Leh Ladakh เริ่มขับรถจาก Leh-Tsokar-Jispa-Manali-Gushaini-Chandigarh บินกลับจาก Chandigarh-Chennai-Thailand กลับบ้านเรา พึ่งผ่านมาแค่ 1 เดือนเอง เป็นทริปที่ทำให้ตื่นเต้น มีเซอร์ไพรสทุกวัน ลุ้นทุกวัน แม้แต่ตอนนี้ กำลังเขียนกระทู้ หัวใจมันเต้นแรง อุปกรณ์ถ่ายภาพ canon 6D sigma10-20, canon 50 f1.8, canon85f1.8 กล้องติดหมวก Sjcam m10mini wifi iphone 6s       .................................................... ภาพถ่ายพร้อมแล้ว......เดินทางง ถึงสุวรรณภูมิแต่เช้า สัมภาระเอาไปแค่ 15 kg. หมวกกันน็อค รองเท้า เสื้อการ์ดครบชุด เสื้อฟรีซกันหนาว กล้องติดตัวไป ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างใน 10 วันหลังจากนี้ ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆ  ถึงประเทศอินเดียแล้ว ที่ New Delhi มีแต่คนแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก  เช้าวันใหม่บินไป Leh dalakh ทุกคนบนเครื่องแห่กันไปที่หน้าต่าง เพื่อมองสิ่งนี้ ..............หิมาลัย.......................  ตื่นเต้นทะลุกระจก ทุกคนเอาหน้าแนบหน้าต่างเครื่องบินจนไม่มีที่เหลือ ส่วนเราก็ เดินไปเข้าห้องน้ำพอดี มีลุงใจดีนั่งชั้นbusiness เรียกให้มาถ่ายรูปตรงที่เขานั่ง  เครื่องลงแล้ว นี่คือเมืองภูเขาของแท้ พร้อมกับเลือดออกจากจมูก เพราะความสูงและความดันที่ไม่ปกติ นึกในใจ จะรอดไหม ได้โปรดอย่าป่วยย  เก็บของเข้าโรงแรม รีบวิ่งออกมาสำรวจเมือง Leh นี่คือตลาดใจกลางเมือง ค่าครองชีพต่ำ ของราคาถูกเพียบ  เดินทุกซอกทุกมุมที่ขาจะไปถึงได้  เมืองนี้มีแต่ภูเขาสีน้ำตาล รอบเมืองงง  ไม่รู้คือที่ใด เดินไปจนสุดถนน  สวัสดี............คนหน้าแปลก  จนเวลาค่ำแล้ว กลับมาที่พัก ท้องฟ้าที่นี่ยังสว่าง เวลาช้ากว่าไทย 1.30ชม. เรามาตรงช่วงพระจันทร์เต็มดวง อดถ่ายทางช้างเผือก  วิวจากห้องนอน มองจนเพ้อไปเลย ความหนาวจากหิมาลัย ก็ไหลเข้ามาในห้อง  มืดแล้ว ออกไปเดินถ่ายรูป หาชาร้อนๆดื่ม พรุ่งนี้คือวันออกทริปแล้ว เจอเจ้าลา2แม่ลูกที่ตลาด เป็นเรื่องปกติที่เห็น วัว ม้า ลา เดินเล่นบนนถนน เราต้องเกรงใจสัตว์พวกนี้  ตื่นแต่เช้า เห็นวิวนี้จากที่นอน นอนต่อ...........  พึ่งได้เห็นรถตัวเป็นๆ ในเช้าวันนั้น เลือกคันสีขาว มี่แค่ดำกะขาว ไม่มีเวลาให้ลองซ้อมขับก่อนเลย ได้ปุ๊บ ออกทริปปั๊บ ขาตั้งกล้องเอาแบบเบาๆราคาถูกพร้อมพังแล้วทิ้ง ไม่เป็นภาระ เตรียมธงชาติไทยมาเพื่อการนี้ เผื่อได้เจอคนไทยด้วยกันมาทัก มันดีใจบอกไม่ถูก บอกตรงๆว่ามาขับรถกับใครไม่รู้จัก ไม่สนิทใจ เท่าคนไทยด้วยกัน  ผู้หญิงต้องแยกขับคนละทางกับผู้ชาย พึ่งรู้ในเช้าวันนี้ แล้วไปเจอกันวันสุดท้าย นี่เราต้องไปขับรถกับคนไม่รู้จัก ต่างชาติหมดเลย วันแรกของทริป เราจะขับไปบนถนนที่สูงที่สุดในโลก Khardungla กับรถ RoyalEnfield ขนาด 400cc รุ่น Himalayan  ขึ้นเขาาแล้ววววว รถน้ำมันก็จะหมด ทีมงานไม่มีการพาไปเติมก่อน หมดกลางทางจะทำไงดีล่ะเนี่ย ลุ้นอีกแล้ว  นี่คือถนนที่เราขับขึ้นผ่านมา ขึ้นเขาอย่างเดียวเลย ท่องไว้ให้มองแต่ข้างหน้า อย่ามองด้านข้าง มันเป็นหน้าผา อดใจถ่ายรูปไม่ไหววว  วิวอลังการณ์มากกก เห็นหิมะบนเขาแล้วว  ช่วงทางขึ้น มีนักท่องเที่ยวคนไทยเห็นเราแว้บๆ ถามว่าคนไทยรึเปล่า เราก็ชี้ไปธงท้ายรถ น้องก็เฮกันใหญ่ เสียงเชียร์จากน้องๆนี่ ให้กำลังใจดีมาก ประทับใจ แค่มาวันแรกก็เหงาแล้ว ไม่มีเพื่อน และคนไทยคือสิ่งที่มีค่าที่สุดในทริปนี้ ถนนบนนี้น่ากลัวมาก ไม่มีอะไรกั้นขอบทาง พลาดไปก็หายไม่ต้องกลับบ้าน ดังนั้น สติ สมาธิ สำคัญที่สุด  แต่แล้วก็ ล้มจนได้ มัวกังวลกับน้ำมันรถที่จะหมด เลยไม่กล้าบิดรถมาก กำลังขึ้นทางชันพอดี แรงส่งรถไม่พอ และไม่ชินกับตัวรถด้วย รถสูงพอสมควร เพราะได้รถปุ๊บ ก็ออกทริปทันที ล้มไป 2 แปะ กระโดดออกเกือบร่วงตกเขา หัวใจนี่ตกไปที่ตาตุ่ม...... เพื่อนอินเดีย รีบดึงตัวออกมาจากหน้าผา ช่วยกันยกรถให้ ขอบคุณพวกเธอมาก ก็พึ่งรู้ว่ารถคันนี้จอดเกียร์ N ไม่ได้ แบบรถบ้านเรา ต้องลดไปเกียร์ 1 แล้วดับสวิชค่อยจอดรถได้ นี่ก็อีกสาเหตุที่ล้ม  ยกรถจะขับต่อ เอ๊ะ...........ครัชมือหายไปไหน มองพื้นเจอซากหลุดอยู่ หักไปครึ่งนึง !!!!!!!!!!!!!!!!!! ทางทีมงานถามว่า คุณขับต่อไหวไหม เราตอบไปว่า ........ต่อสิ ขับไปแบบหักๆงี้ล่ะ แค่ออกแรงบีบเยอะหน่อยเท่านั้น  ทางก็โหด ครัชก็หัก กล้องก็อยากหยิบมาถ่าย โถ......ชีวิตไบก้อน เอ๊ย ไบเก้อรรรร  อ้าวถึงแล้วหรอ................Khardungla ถนนที่สูงที่สุดในโลก ทำไมไม่ตื่นเต้นเลย เราว่าออกแรงบีบครัชเปลี่ยนเกียร์ยังน่าตื่นเต้นกว่า555+ ทำไมดูคนอื่นเขาตื่นเต้นกันจัง ตื่นเต้นก็ได้ อ่ะ............ตื่นเต้นนน  ลมพัดพริ้ว หนาวจับใจ  บนนี้มีหิมะน้ำแข็ง  ณ บนนี้ คือถนนที่เป็นจุดหมายของนักเดินทางมากมาย ทั้งมอเตอร์ไซค์ จักรยาน นักเดินเท้า นักท่องเที่ยวทุกคนที่มา Leh ทุกคนต้องได้มาที่นี่  เจอน้องคนไทยที่นี่พอดี น้องถ่ายรูปนี้ให้ ขอบคุณมากค่า นี่แค่วันแรกของทริป ยังเจอทางโหดขนาดนี้ เหลืออีกตั้ง6วัน แต่ก็มาถึงแล้ว ถนนที่สูงที่สุดในโลก  แล้วก็วกรถกลับทางเดิม เห็นโค้งก็ตั้งสติดีๆ  เจอมุมนี้ ต้องหยุดจอดถ่ายทันที มาเพื่อถ่ายภาพ ใครขับเร็ว เชิญป้ายหน้า.....น่าเสียดาย เพราะตรงหน้าเรานี้คือ เทือกเขาหิมาลัย  หยุดมองดูสักพัก พักความกังวลออกไป แค่ได้จอดรถสัก 3 นาที ตรงนี้มันมีค่ามาก เพราะสไตล์การขับทริปนี้ ขับกันอย่างเดียว ไม่ค่อยจอดถ่ายรูปกัน เราพยายามขับรถให้อยู่กลางๆของกลุ่ม ไม่รั้งท้าย จะได้มีเวลาจอดถ่ายรูป  ลงจากเขาแล้ว ทีมงานก็นำรถไปซ่อมครัชที่หักให้ เช้าวันใหม่ ออกเดินทาง  สิ่งแรกที่ขอทีมงาน คือ พาไปเติมน้ำมันหน่อยย พร้อมเตรียมน้ำมันสำรองให้  เส้นทางเช้านี้ มุ่งหน้าจาก leh-tsokar  วันนี้ถนนดีลาดยางเรียบบ  ความฟิน คือ ระหว่างทาง ขับเลียบลำธารไปจนสุดเขา  วันนี้เป็นทริปขับข้ามเลียบเขา  ทางดีไม่โหดเหมือนเมื่อวาน  ชมวิวเขาอลังการณ์ตลอดทาง อยากจะจอดถ่ายทุกที่ แต่ต้องทำเวลาไม่ให้ถึงที่พักมืด  เจอทุ่งหญ้าเขียวริมทาง การขับรถ ตปท. มันสนุกตรงที่ เจออะไรแปลกตามันสวยงามไปหมด  จอดพักริมทาง สูดอากาศเต็มที่  หลังจากนี้ขับขึ้นเขาผ่านหลายลูก จนมาเจอวิวสูงบนนี้ สวรรค์ของนักถ่ายภาพของช้านนนนนน หยิบกล้อง dslr ออกมา กล้อง error !!!! ตายๆๆ งานเข้าาาา จอดรถได้แค่แป๊บเดียวอีก หยิบ ไอโฟนกดไปก่อน แต่วันที่ขับรถนี่ ความฟินไม่ค่อยมีนะ กดรัวๆๆ อย่างเดียว เพราะ ความกลัว มาเหนือ ความฟิน....555+ ฟินที่สุด ก็ตอน กลับไทย แล้วเปิดภาพในคอม ส่วนคนที่ฟินที่สุด คือ เพื่อนที่ fb ที่ติดตามทริปตอนถ่ายทอดสด หยั่งกะมาแข่งโอลิมปิค  ที่นี่ไม่ใช่เส้นชัย เส้นชัยของเราคือ บ้านของเรา นี่แค่วันที่2ของทริป ร้องไห้อยากกลับบ้านแล้ว  บนนี้แดดแรง แต่ลมหนาว เราขับขึ้นมากับเพื่อนสาวโคลัมเบีย กับอินโด 3 คัน  นี่คือถนนในฝัน ครึ่งนึงของทริปนี้เป็นทางลูกรัง ทางหิน เจอทางลาดยางสวยๆ วิวเทพแบบนี้ ขับเพลินนลืมทุกอย่าง  กำลังเพลินอยู่ดีๆ รถเซอร์วิสก็หักเลี้ยวเข้าไปในทางที่ไม่มีถนน พาเราขับเข้าไปในทราย แล้วเราก็ไม่เคยมีทักษะขับทางทรายเลย ขับลื่นนนเป็นงูเลื้อย จนได้ทักษะ ยืนขับ ทิ้งน้ำหนักตัวไว้ข้างหน้า ห้ามกดเบรค ที่เจ๋งกว่านั้น คือ เจอพายุทะเลทรายเล้กๆ เราขับพุ่งเข้าไป สุดยอดจิงๆ ประสบการณ์นี้  นี่มันทริปสำหรับสายโหด อยุ่ไทยสายอ่อน ขับแต่ทางเรียบ มาที่นี่ เลื่อนขั้นหลาย level 5555+  เจอขบวนม้าตัดหน้า  ถึงที่พักแล้ววววววววว tsokar วันนี้เรามานอนเต็นท์กัน ถูกตัดขาดจากโลกinternet  ทั้งทริปใน 10วันนี้ ชอบที่นี่ที่สุด มีความสุขที่สุด เพราะได้ถ่ายรุป ไม่ต้องสุงสิงกับใคร ได้อยู่กับธรรมชาติ  หายเหนื่อยเลยล่ะ  ถึงไม่มีinternet แต่มีกล้องถ่ายรูปเป็นเพื่อน มีวิวดีๆให้ถ่ายรูป ดีใจ   นั่งมุดหญ้ามุดดินอยู่ตรงนั้น อากาศหนาวต่ำกว่า20องศา ลำธารเย็นเจี๊ยบบ  ดอกไม้ชวนฝัน  นอนถ่าย อิอิ  พาชมแคมป์ต่างๆ เจอนักเดินทางหลายคน เช่าเต้นท์นอนที่นี่ บางคนแบกเต็นท์มากางเอง   อิจฉาครอบครัวนี้จัง  กลุ่มนี้แบกเต็นท์มากางเอง แรงบัลดาลใจอยากแบกเป้อีกแล้ว  ความสวยของที่นี่ คือ ภูเขาสีน้ำตาลที่มีหิมะทรงโค้ง พอได้แสงเงาจากแสงตอนบ่ายกระทบ เหมือนภาพวาด งานศิลปะดีๆชิ้นหนึ่ง  กลางทะเลทราย แต่มีที่นี่มีสิงมีชีวิต  ถ่ายคู่กับรถคู่ใจหน่อย รถมันลุยได้หมด แต่คนสิ จะไหวหรือเปล่า  อย่าไปคิดไรมาก หยิบหมวกใส่.....ก้าวขา....ขึ้นรถ.....ออกเดินทาง  ความรู้สึกในวันนั้น คิดถึงบ้าน คิดถึงคนไทย ไม่มีเพื่อนคนไทยให้คุย ให้ระบาย วัฒนธรรมที่ต่างกัน ยากที่จะเข้าใจ  รอฟ้ามืด แสงจากในเต็นท์ก็สว่าง อากาศลดเหลือ 10 องศา  คืนนี้ มีแสงจันทร์เป็นเพื่อนแล้ว  ไกด์ทริปอื่น นอนกันในรถ เพราะอุ่นกว่านอนเต็นท์  อุส่าห์เซ็ตรถจอดลานโล่งๆเพื่อถ่ายรถกับดาว ทีมงานก็มาย้ายรถมาจอดกับคันอื่น เศร้าแพร่บบ คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง นั่งมองแล้วคิดถึงคนบนฟ้า คุ้มครองนกด้วย  เช้าแล้วเดินทาง จากที่คิดว่าขับรถเที่ยว กลายเป็นต้องรับผิดชอบให้จบทริป  หาความสุขจากสิ่งเล็กน้อย ชานมที่นี่อร่อยมากกก หอมชา หอมเครื่องเทศ  ลุยต่อ ออกถนนทางเดิน เจอพื้นทรายไม่กลัวอีกต่อไปปปปป 5555+  ล้มกันไป พลาดกันไป ช่วยกันไป ส่วนเราชิงล้มมาก่อนนั้นแล้ว ล้มก่อนได้เปรียบ อิอิ  ไปแล้วนะ ที่ๆชอบที่สุดทริปนี้ tsokar  เส้นทางอีกยาวไกล  แวะจอดถ่ายรูปกับกลุ่มสาวๆทั้งหมด ส่วนใหญ่คนอินเดีย  วันนี้เราเดินทางต่อไปที่ Jispa ทางโหดขึ้นทุกวัน เจอทางหิน ลูกรัง ฝ่าน้ำตก  ติดธงนี่แล้วจะโชคดี ติดอยู่คนเดียวในทริป สายอ่อน กลัวมาก  เน่าตั้งแต่หัวยันหาง หนูไปออกรบมาค่ะ  เข้าสู่ pang นี่ คืดสุดยอด ถนนในฝันของนักปั่นจักรยาน ใครสายปั่น เชียร์ให้มา ถนนปราบเซียน จอดเข็นกันเป็นแถวว  เริ่มเจอเขาสีเขียวแล้ว  เจอนักปั่นทัวร์ริ่งเยอะมาก อยากเห็นคนไทยที่นี่บ้าง  หลายมุมอยากจอดถ่าย ทำไม่ได้ ได้แต่บ่นคนเดียวในหมวก ไม่งั้นหลุดกลุ่ม หลงทาง เก็บไว้ในความทรงจำพอ  เส้นทางวันนี้ แย่ขึ้นๆๆๆกว่าวันก่อน นั่งขับไม่ได้ มันสะเทือนหนักมาก ตับไตไส้พุงหลุดกระจาย555+ ยืนขับอย่างเดียว ช่วยควบคุมรถง่ายกว่า โอกาสล้มน้อยกว่า  ธรรมชาติที่นี่ ดิบจริงๆ พร้อมเจอกับสวรรค์ ก็ต้องพร้อมเจอนรกพร้อมกัน  เจอถนนแบบนี้ อย่าหยุด พุ่งใส่มันเลยย  เส้นทางนี้น่ากลัวมาก ต้องจอดรถพักหายใจสักครู่ เพราะจะพลาดชนขอบทางไปทีนึง  จอดพักทานข้าว สีหน้าทุกคนเหนื่อยล้ามากกับวันนี้  ห้องน้ำที่วิวสวยที่สุด ได้ใช้บริการเรียบร้อยแล้ว 555  แล้วก็มาถึงที่พักที่ jispa แล้ววว รอดตายไปอีก 1 วัน  ออกมาชมดาวชัดๆในคืนนี้  เช้าวันใหม่ ยังคงเดินทางต่อไม่จบสิ้น  เพื่อนใหม่ฮะ น่าหิ้วกลับ  โน็ตนี่สำคัญมาก ไม่คุ้นกับชื่อเมือง ภาษา จดไว้ กันหลงทาง  ลุยต่อ อีกแค่ 3 วันเท่านั้นนน ยาวไกลเหลือเกิน วันนี้เราจะไป Manali  วันนี้ลุยทางหิน ทางฝุ่น หมดแรงถ่ายรูป เก็บแรงขับรถแทน ขอให้รอดปลอดภัยไปวันๆนึงก็พอใจละ  พักทานข้าว ทานอาหารอินเดียไม่ได้เลย สั่งแต่ไข่เจียว  ส่วนอาหารอินเดียที่ชอบที่สุด คือนี่ โรตีกรอบ กะถั่ว  ลุยฝุ่นกันตลบ วันนี้เจอแต่ทรายกับฝุ่นและหิน  วันนี้ทางโหดมากกก ขับเร็วไม่ได้ ทำให้หลุดจากกลุ่มหน้า และกลุ่มหลังตามไม่ทัน กลายเป็นขับรถอยู่คนเดียว คิดว่าตัวเองหลงทาง เจอทางแยก2ทาง ไม่รู้เลี้ยวตรงไหน รถเก๋งมาพอดี ขับตามมมม  ทางนี้ให้ลุ้นตลอด  จอดถามทางคนแถวนั้นเลย  ถามคนนี้บอกว่า ทางนี้ถูกแล้ว  แพะภูเขาน่ารักกก  เส้นทางนี้สู่ manali ถนนแห่งสายหมอก  ถึงที่พักแล้ว นอนฟังเสียงน้ำตกให้กลบความเหงา ความกลัว  แสงในห้องพักค่อยๆดับลงคืนนี้ ความเหงา ความกลัว มันเยอะขึ้นเรื่อยๆ เหลืออีก 1 วันจะได้กลับบ้าน การอยู่ตัวคนเดียวกับคนแปลกหน้า แล้วต้องพยายามต่อสู้กับเส้นทางโหดแบบนี้ติดต่อกันทุกวัน มันไม่สนุก....  ธรรมชาติทั้งสวยงาม และ โหดร้าย  แล้วเช้าวันใหม่ ก็ได้พบกับเจ้าก้อนหินก้อนนี้ ข้อความสั้นๆ ที่เปลี่ยนมุมมองชีวิตได้  มาหลายวัน พึ่งเจอแมวอินเดีย น่าอุ้มกลับบ้าน  วันสุดท้าย หมดไฟถ่ายรูปแล้วล่ะ หมดจริงๆ วันนี้ขับรถยาว 8 ชม. ฝ่าเข้าเมือง chandigarh เจอทั้งถนนโคลน ลูกรัง และที่น่ากลัวที่สุด คือ ขับรถเข้าเมืองอินเดีย ลงเขา เจอรถบัสสวน มาชน แต่หลบทัน เจอวัว เดินกลางถนน เจอ รถขับแซงทางโค้ง บีบแตรกันน่าหนวกหู ขับรถชนเก๋งไฟท้ายแตก รถล้มอีก1ที คือ ความบัดซบทั้งหมดในวันนี้  เช้าวันนี้ฝนตก กลับเจอสิ่งมหัศจรรย์ทางธรรมชาติ เจอไอหมอกลอยบนแม่น้ำ อยากจะจอดถ่ายรูป แต่จอดไม่ได้ เพราะการออกทริปกับกลุ่ม ไม่ได้มีอิสระเหมือนมาคนเดียว หรือมากับคนที่สไตล์เดียวกัน เก็บไว้ในความทรงจำต่อไป  มีหญิงอินเดียในกลุ่มคนนึง เขาเรียกเราให้ขับประกบกันไป 3 คัน เธอน่ารักมาก เราอยากจอดถ่ายรุปตรงไหน เธอก็จอดด้วย เพราะด้วยเส้นทางขับข้ามเขา รถเยอะ ขับแยกกลุ่มเล็กๆแบบนี้น่าจะดีกว่า เราขับกันไป 3 คัน คอยจอดรอกันตลอด  จนถึงที่หมายที่ chandigarh ทุกคนรวมตัวกันที่นี่ ต่างกอดกัน ดีใจกัน สู้กันจนจบทริป สิ่งแรกที่นกทำคือ ไปอาบน้ำ พร้อมเปิดเพลง circle of life ของ elton john ระยะทางทริปนี้ 953 km. ใช้เวลาเดินทาง 6 วัน โหดร้ายจริงๆ  ถึงโรงแรมแล้ว สิ่งต่อไปที่นกตามหาต่อ คือ เพื่อนคนไทย ที่นกถูกแยกขับออกมา คิดถึงพวกเขามากกก ทำไมไม่เกิดเป็นผู้ชายยยยยยย  เช้าวันใหม่ ถึงเวลา คืนกุญแจรถแล้ว ขอบคุณที่ให้ประสบการณ์ดีๆ พร้อมบาดแผลทั้งกายและใจ หึหึ  แล้วเราก็เก็บของเพื่อบินไปเมือง chennai แวะจอดส่งผู้โดยสารที่ มุมไบก่อน หลังคาสีฟ้าทั้งเมือง  ระหว่างนั่งแทกซี่ไปดูโรงงานผลิตรถ royalenfield มองชีวิตคนอินเดียไปเรื่อย  ชีวิตที่น่าสงสาร  ที่หมายต่อไป ชมโรงงานผลิตรถ  เวลานั้นนกไม่ไหวแล้ว เหนื่อยกับการขับรถ เจออากาศร้อน แทบจะเป็นลม  เก็บของ ขึ้นเครื่องกลับบ้าน ขอให้เขาจัดที่นั่งริมหน้าต่างให้ ลาก่อนนะ อินเดีย พลังมันหมดแล้ว  หลับสักพัก ตื่นมาเจอ แสงเช้ามืดที่เมืองไทย กลับบ้านปลอดภัยแล้ว ที่ผ่านมามันคือบททดสอบที่หินมาก ภาระกิจสำเร็จแล้ว  รีบกลับบ้านหาครอบครัว หาแม่ หาแมว ขับรถมาแบบง่วงมาก จอดนอนริมถนน ขับไปจนกว่าจะถึงบ้าน แม่รีบมากอดก่อนใคร วันนั้นนอนหลับ มีเจ้าแมวสุดที่รักนอนตัวอุ่นอยู่ข้างๆ เป็นคืนที่นอนหลับมีความสุขที่สุด เวลาที่ขาดกำลังใจ ครอบครัว คนที่รักคุณ และสัตว์เลี้ยง คือสิ่งเติมพลังใจที่ดีที่สุด  สุดท้ายแล้ว นกก็ได้พาผู้ชายคนนึงมาเที่ยวด้วยกัน พาเขามาส่งดินแดนแห่งสรวงสวรรค์ หิมาลัย ผู้ชายคนนััน คือ พ่อของนกเอง ขอบคุณป๊าที่คุ้มครองให้นกขับรถปลอดภัยตลอดทริป  ขอบคุณ Royalenfield ให้โอกาสกับบททดสอบการเดินทางครั้งนี้ #HO2016 #RoyalEnfield #Himalayanodyssey #foofriday
แวะมาอ่านเรื่องการเดินทางท่องเที่ยว
รูปแยะดีนะคะ ดูเพลินเลย พยายามอ่านคำ บรรยายแต่อ่านค่อนข้างลำบาก เพราะพื้นสีฟ้า เข้มมาก ตัวหนังสือเลยไม่เด่นเท่าที่ควร ถ้าปรับ ปรุงให้อ่านได้ง่ายขึ้น ก็จะแจ๋วกว่านี้ค่ะ โดย: ดอยสะเก็ด
  วันที่: 22 สิงหาคม 2559 เวลา:8:54:02 น.ขมอบโหวตหมวดการท่องเที่ยวให้เป็นกำลังใจค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ออมอำพัน Literature Blog ดู Blog ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog ข้ามขอบฟ้า Music Blog ดู Blog ที่เห็นและเป็นมา Art Blog ดู Blog Raizin Heart Movie Blog ดู Blog คนดีผีคุ้ม Klaibann Blog ดู Blog คนหัวฟู Travel Blog ดู Blog โดย: ดอยสะเก็ด
วันที่: 22 สิงหาคม 2559 เวลา:8:55:11 น.สวัสดีค่ะคุณนก
เปลี่ยนสีพื้นแล้วแจ๋วขึ้นจริงๆเลยค่ะ ชัดแจ๋วแหววไปเลย วันนี้เข้ามาอ่านใหม่ทั้งหมด พร้อมดูรูปประกอบไปด้วย ได้อรรถรสแตกต่างไปจากเมื่อวานนี้คนละโลกเลยค่ะ เส้นทางมหาโหดจริงๆ คุณนกเก่งจัง เหมือนแข่งกีฬา วิบากเลยนะคะ ทึ่งมากๆค่ะที่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงสา มารถทำได้ขนาดนี้ ต้องทั้งเก่งและใจสู้มากๆเลยขอ ปรบมือให้ ทริปหน้าจะไปไหนคะ อย่าลืมส่งข่าวกัน บ้างนะคะ โดย: ดอยสะเก็ด
วันที่: 22 สิงหาคม 2559 เวลา:23:07:47 น.คนหัวฟู Travel Blog ดู Blog
ยังอ่านไม่จบขอโหวตให้ก่อนเพราะรู้ว่า เจ้าของบล็อกนี้เจ๋งมากๆค่าาาา โดย: Opey
 วันที่: 23 สิงหาคม 2559 เวลา:20:53:39 น.น้องนกขา
เขียนอะไรใหม่ๆอีกก็อย่าลืมมาตามด้วยนะคะ ชอบอ่านค่ะ โดย: ดอยสะเก็ด
วันที่: 23 สิงหาคม 2559 เวลา:22:18:35 น.บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต คนหัวฟู Travel Blog ดู Blog ชอบมากกกกกกก สุดยอดเลยค่ะ...นับถือในเรื่องใจมากค่ะ ว่าแล้วขออนุญาตแอคลงเฟรนลิงค์ แหล่มเลย โหวต โดย: อุ้มสี
 วันที่: 25 สิงหาคม 2559 เวลา:6:50:53 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 32 คน [
ไปด้วย..ครับ