ความสะเพร่า...ของฉัน ช่วง นี้ เหนื่อย ๆ เบื่อ ๆ วันนี้ ไป โรงงานยาสูบ แวะ ผ่าน ศูนย์ศิริกิต กะว่า เส็ด งาน เจอกัน แน่ งานท่องเที่ยว เดินเข้าไป ฝ่ายวิศวกรรม งานเส็ด เรียบร้อยไปด้วยดี แร๊ว แระ แร๊วววว เหตุม่ายคาดฝันก้อ เกิดขึ้น มือถือดัง .... ออ แป๊ก(อนาลิสที่ออฟฟิต) แป๊ก : แก แก จำได้ งานที่ ตรัง แนน ; เอออ ทามมายยยย เหนื่อยชิบ หาย เลยมีราย ๆ แป๊ก : เครื่องมานกี่ เครื่อง แกใส่ไปอ่ะ แนน ; สองเด๊ะ มีไร สอง ๆ จำได้ แป๊ก : เออ จำได้ ว่า สอง แกก้อใส่ไปสอง แต่ราคา แก ใส่ ไป 1 แนน ; เชี้ย !!~ แรว เจรงดิ๊ แมร่ง งาน เข้า ก้อนโต เลย ส๊าดดดดดดดด แป๊ก : เออออออ  แนน ; เจรงอ่า แก  เฮีย ว่าไงบ้างวะแป๊ก : ก้อไม่ว่าไง เค้าบอกว่า ตระหงิด ๆ แร๊ววววววว  แนน ; เชี้ย แระ ทำไงดีวะ นั่นดิ ..... ทำไงดี ปวดหัวใจ กะความสะเพร่า จำได้ ว่าวันนั้น อยู่ตรัง ไปทำงาน แต่งานมานบ่ายสาม เลย ขับรถไปเที่ยวหาดก่อน แร๊วก้อรีบขับกลับมา ถึง ที่ทำงาน กือยสี่โมงแร๊ว เหนื่อยก้อเหนื่อย รีบ ๆ ๆ ๆ เขียน ๆ งาน เส็ด ยื่น ปรากฏว่า ส่งผลมาถึงวันนี้ งานเข้า ก้อนโต เลย ทำไงดี เห้อ ออ ทำผิด พลาดไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ ก้อต้องนับสภาพไป แร๊ว พรุ่งนี้ ต้องทำอย่างไร  ต้องเจอ นาย แต่เช้า จะเข้าหน้าติดไหม จะโดน อะไรบ้าง เนี๊ยะกรู ทำไงดีฟร๊ะ เดินเข้าไปขอโทด นาย แร๊วบอกว่า นายคร๊า นู๋ ผิดไปแร๊ววววว  นู๋ ขอ ลา อ๊อกกกกกกกกกกกกกกกกก จะ ดีหลอ เพิ่ง เซ็น สัญญา เป็นพนักงาน วันนี้เอง หลังจาก อยู่ในช่วงทดลองงานมาสี่เดือน ตอนนี้ ผ่านโปรแล้ว บรรจุเป็นพนักงานเต็มตัว แร๊ว ก้อ ..... งานเข้า เต็มตัว เลย กรูว์ เครียดเลย ไม่รู้จะ เล่าให้ครายฟังดี เลยมาระบายใส่บร๊อก หงุดหงิด ๆ ๆ ๆ ๆ โมโห ตัว เอง ทำไมเป็นคนแบบนี้ นะ ไม่มีความรอบคอบ สะเพร่า มาก งานไม่ช่าย ร้อยสองร้อย นี่งาน เป็น หลัก แสน ชิบหายละ ยิ่งพิมยิ่งเครียด ปกติยิ่งพิมยิ่งพูด จะดีขึ้น แต่นี่ ไม่ได้ช่วยเลย ทำไงดี เห้อ ทำไรไม่ได้ เกิดขึ้นแล้ว ก้าวเดินต่อไป รับสภาพ เริ่มต้นใหม่ ถือเป็นประสบการณ์ และบทเรียน เอาเป็นเยี่ยงได้ แต่อย่าเอาอย่าง ทีหลัง ก้อต้อง รอบคอบกว่านี้ เข้าใจไหม ตัวเอง  นี่ละมั้ง คือ คำตอบ ให้ตัวเอง ได้ดีที่สุด คงไม่หวัง พึ่งใคร เพราะ เราตัว คนเดียว ต้องพึ่ง ตัวเอง อยู่ คนเดียวให้ได้ และ ต้อง ได้ จบ อย่าไปหวังพึ่งใคร เพราะไม่มีครายจิงใจกะเรา เ กับ ตัวเราเอง แต่ไม่อยากเล่าให้ พ่อ กะ แม่ ฟัง เด๊ว จะเป็นห่วงเราไปใหญ่ เราคิดว่า เราต้องผ่านมันไปได้ ด้วยตัวเองอยู่แล้ว เราจะเลือกเล่าแต่เรื่องดีดี ให้ เค้ารับรู้เสมอ เห้ออออออออออออออออ เอา น่า พรุ่งนี้ก้อเช้าแร๊ว แนน เอ๊ย เด๊วสักวัน มานก้อจะกลายเป็นเรื่องเล็ก ๆ แต่วันนี้ มันคือเรื่องใหญ่ เสมอ เมื่อเรายังผ่านมันไปไม่ได้ เห้ออออออออออออออออออออออออออออออออ เราต้องผ่าน มันไปให้ได้ และ ต้องดี ดวย  ทุกคน ต้องเคย พลาด อยู่ที่ว่า จะกลับตัว ได้ เร็ว หรือช้า ต่างกัน แค่ไหน จบ ได้แร๊ว เรื่อง นี้ พรุ่งนี้อะไรจะเกิดก้อต้องเกิด Whatever will be will be อะไรจะเกิด มันก็เกิด ไม่มีใครจะหยั่งรู้อนาคตหรอก คิดถึงบ้านจัง เคยไหมเวลาเจอปัญหา เรามักคิดถึง..บ้าน
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆๆ
โดย: diamondsky
 วันที่: 2 กันยายน 2553 เวลา:19:12:24 น.พลาดแล้วก็พลาดไปครับคุณแนน เก็บไว้เป็นบทเรียนดีกว่า
คิดมากก็ไม่ได้ช่วยอะไร แก้ไขปัญหาที่จะเกิดดีกว่าครับ สู้ๆครับ  โดย: Don't try this at home.
วันที่: 2 กันยายน 2553 เวลา:19:49:25 น.สวัสดีค่ะ
ใจเย็นๆค่ะ คิดซะว่า ดีกว่าฟาดเคราะห์.. ดีกว่าเจ็บป่วยเนอะ.. เป็นกำลังใจให้ค่ะ โดย: LoveTurJang
วันที่: 2 กันยายน 2553 เวลา:20:03:44 น.โห เครียดแทนเลยอะ
แต่ไม่เป็นไรนะทุกๆอย่างมีทางแก้ไขได้จ้า เป็นกำลังใจให้นะ  โดย: kanit2425
วันที่: 2 กันยายน 2553 เวลา:20:40:05 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [