ไผ่เงิน แมวคอเหวอะ แมวตัวนี้แหละที่ทำให้เรารู้จักเข้าวัดเข้าวา

นั่งมองปฏิทิน แป๊ปแป๊ป จะเดือนมิถุนายนอีกแล้ว เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน เกือบจะหนึ่งปีมาแล้วที่ได้รู้จักกับเจ้าไผ่เงิน แมวที่แสนจะโชคร้ายที่ต้องทรมานกับคอที่เน่าเหวอะและทำให้มันจบชีวิตไปในเวลาอันรวดเร็ว



ตอนเดือนมิถุนายนปี 2547 พอดีได้งานใหม่แถวๆ วัดไผ่เงิน พี่ดี๋ พี่ที่ออฟฟิศก็ชวนไปทำสังฆทานที่วัดไผ่เงิน อืมมม น่าสนใจแหะ ไอ้เรื่องเข้าวัดเข้าวา ไปเองก็ทำอะไรไม่เป็น ไปกะพี่ดี๋น่าจะดี อย่างน้อยจะได้รู้ว่าเค้าทำยังไงกันบ้าง พอไปถึงไอ้โรคคลั่งแมวก็กำเริบ แหม๋...ก็วัดอะ แมวก็ต้องเยอะอยู่แล้วนี่นา ตาก็เริ่มสอดส่ายหามะแมว........อึ้งคะ พูดได้คำเดียวว่าอึ้งที่เห็นสภาพไผ่เงินตอนนั้น ไม่มีใครคิดจะพาไปหาหมอหรือไงเนี๊ยะ คนที่เข้าวัดจิตใจน่าจะดีมีเมตตา........ใจก็ได้แต่ภาวนาว่าน่าจะมีใครสงสารพาเค้าไปหาหมอทีเถอะ พอกลับไปทำงานก็ยังคิดถึงเรื่องเจ้าไผ่เงินอยู่ แต่ก็ไม่กล้าอะ แค่เห็นแผลหัวใจมันก็สั่นแย๊ว กลัวมากๆ เลย

จากนั้นผ่านไป 1 เดือน เป็นเดือนกรกฎาคม เดือนเกิดของเราก็ตั้งใจว่าไปวัดทำสังฆทานดีกว่า .....ไป ไป ไป ไปถึงมองหาเจ้าไผ่เงิน เป็นไงบ้างหว่า โหะ โหะทำไมเป็นอย่างนี้ ทำไมยังนั่งอยู่บนตู้เหมือนเดิม คอก็ยังเน่าอยู่อย่างนั้น หนองเริ่มเยอะ แมลงวันตอมไปตอมมา ก็เริ่มนึกในใจว่า น่าจะทำอะไรสักอย่างแล้วน๊ะเนี๊ยะ ไอ้ครั้นจะมานั่งรอคนใจดีคงไม่ได้แล้ว คงจะต้องเป็นคนใจดีเองซะแล้ว ว่าแล้วก็โทรหาพี่ใจดีท่านหนึง ว่าจะขอฝากเจ้าไผ่เงินไว้ในความดูแลของพี่เค้าในช่วงพักฟื้นก่อนแล้วพอแผลปิดค่อยส่งคืนวัดจะได้ไหม พอพี่เค้าอนุญาต เราก็ไปขออนุญาติป้าโสภา เจ้าของแมวต่อ ว่าเราจะขอพาแมวเค้าไปรักษาให้หายแล้วจะเอากลับมาคืนให้ ป้าแกก็ดีใจรีบตกลงทันที แต่กว่าจะได้รับตัวเจ้าไผ่เงินมาจริงๆ ก็ปาเข้าไปต้นเดือนสิงหาคม พาไปให้หมอใจดีรักษาเย็บแผลให้


ทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้น แผลแห้งแล้วขนเริ่มขึ้น หลังจากมั่นใจว่าแผลหายสนิทแล้ว เดือนกันยาก็นำเจ้าไผ่เงินไปส่งกลับวัดหาป้าโสภาผู้เป็นเจ้าของ เรื่องราวเหมือนจะจบลงด้วยดีแล้ว แต่.........กลับไม่ใช่ หลังจากที่พาไผ่เงินกลับไปวัดแล้ว เราก็ยังแวะเวียนไปดูความเป็นอยู่ของไผ่เงินตลอด จนวันหนึงไม่เจอไผ่เงินเลยถามป้าแกดู ป้าโสภาบอกว่าฝีเม็ดใหม่มันขึ้นมาอีกแล้ว ป้าเอาไปรักษาคลีนิคแถววัดก็ไม่ดีขึ้น เลยเอาไปที่โรงพยาบาลสัตว์กรุงเทพ แต่ป้าบอกว่า ป้าไม่มีตังค์จะรักษามันแล้วเพราะค่าผ่าตัดแพงมาก ป้าเลยบอกให้หมอฉีดยาให้มันหลับ.......อึ้งไปพักหนึง รวบรวมสติขับรถไปโรงพยาบาลสัตว์ถามหาเจ้าไผ่เงิน ก็ไปเจอหมอนก หมอก็งง งง แมวชื่อไผ่เงินเหรอ ไม่มีน๊ะ มีแต่แมวชื่อกวักที่มาจากวัดไผ่เงิน

แป่ววว.....เรียกไผ่เงินอยู่ตั้งนาน เพิ่งจะมารู้ชื่อนี่แหละ พอคุยกะหมอ หมอก็บอกว่าใช้ตังค์ประมาณ 4000 บาท ป้ามัดจำไว้ 2000 บาทแล้ว แล้วก็มีเพื่อนๆ ที่รักแมวช่วยกันสมทบค่ารักษามาจนมากพอ เคลียร์ค่าผ่าตัดกับโรงพยาบาลแล้วพาไปฝากกับหมอบุ๊คช่วยล้างแผลต่อ




นี่คือรูปตอนที่ไผ่เงินต้องล้างแผลทุกวันผ่านหลอดที่เสียบไว้ที่คอ แต่คราวนี้ ข่าวร้ายคือเจ้าไผ่เงินหรือเจ้ากวักเป็นมะเร็ง ต่อให้รักษาฝี แผลที่เกิดขึ้นมาหาย ฝีใหม่ก็จะผุดขึ้นอยู่ตลอด คิดดูสิว่าแมวตัวแค่นี้จะต้องถูกผ่า ถูกเย็บอีกครั้ง หลังจากที่แผลผ่าตัดดีขึ้น เจ้าไผ่เงินก็ได้มาพักฟื้นกะพี่ใจดีอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ไผ่เงินไม่ได้กลับไปวิ่งเล่นในอุโบสถวัดไผ่เงินอีกแล้ว แน๊ตได้แต่รับร่างไร้ลมหายใจของมันไปฝังไว้ที่วัดไผ่เงินเมื่อคืนวันที่ 13 ธันวาคม จบความทรมานของไผ่เงินซะที


ขอบคุณสำหรับน้ำใจของทุกๆ คนที่ได้ช่วยเหลือเจ้าแมวตัวนี้อย่างดีที่สุด แม้เวลาของมันจะสั้นนัก แต่แน๊ตเชื่อว่าอย่างน้อย มันก็ยังดีใจที่มันยังมีบางเวลาที่คอได้หายเป็นปกติ ไม่ต้องทนกับแมลงวันที่คอยตอม นั่งทรมานทั้งวันทั้งคืน

ปากแผลที่คอที่ก่อนเคยเปิดอยู่ตอนนี้ปิดสนิทลงแล้ว ไผ่เงินไม่ต้องเจ็บอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ไผ่เงินได้หลับยาวแล้ว หลับอยู่ใต้ต้นไม้ข้างๆ อุโบสถ ตลอดไป

Create Date : 27 พฤษภาคม 2548 Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2549 21:20:18 น. Counter : 3243 Pageviews.		12 comments
Share Tweet

	สวัสดีปีใหม่ Rain_sk (1 ม.ค. 2567 21:38:33 น.)		สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๗ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (2 ม.ค. 2567 07:30:30 น.)
	สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๗ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (2 ม.ค. 2567 07:30:30 น.)		สวัสดีปีใหม่ Rain_sk (1 ม.ค. 2567 21:38:33 น.)