สับสน>< my love is quite a lot for you. เมื่อตอนที่รู้สึกว่าเค้ารักเรา ทำไมมันมีความสุขจัง พอรู้สึกว่าเรารักเค้าทำไมมันรู้สึกเหมือนว่าเค้าไม่ได้รู้สึกแบบนั้น คงเป็นอาการที่เราเอาจิตไปจับมากเกินไป เราไปคาดหวังกะความรัก ระวังความรักมันจะเอาคืนกับเราร้อยเท่า พันเท่านะ ตอนเป็นเพื่อน เป็นแค่คนรู้จัก เค้าทำดี พูดดี มันทำให้เกิดความรู้สึกดี แต่พอไม่ทำมันก็เฉยๆ ไม่ได้เดือดร้อนอะไร พอเป็นแฟน เป็นคนรัก เค้าทำดีพูดดี รู้สึกได้แค่ว่าก็เป็นเรื่องปกติของคนรักกัน แต่พอไม่ทำ มันก็เลยเหมือนว่าแบบนี้มันแย่นะ แย่มากๆ แค่การมอง มันก็ต่างกันแล้ว พอรักคนอื่น มักจะลืมรักตัวเอง หลงลืมตัวเอง ไม่ใส่ใจตัวเอง อยากให้คนอื่นมาดูแล มันไม่ใช่เรื่องอะไรที่จะเก็บมาคิดเลยแม้แต่น้อย บางทีน่าจะลองถอยห่างออกมามั่ง ถอยมามองไกลๆ มองอย่างเข้าใจ อย่างเป็นกลาง มองความดีของคนใกล้ตัว ไม่ใช่การจับผิด การหาข้อเสียไม่ให้ประโยชน์อะไร มีเพียงแต่ก่อเกิดความอึดอัดใจให้ทุกฝ่าย เป็นแบบนี้คงจะไม่ดีแน่ ....หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ และทบทวนดูว่า ที่ทำอยู่ ที่เข้าใจอยู่มันถูกหรือผิด แก้ไขก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป
เคยได้ยินมั้ยคะ "ความรักถ้าเราวิ่งไล่จับมัน มันจะวิ่งหนี..ถ้าเราวิ่งหนีมันจะวิ่งตาม" นิ่งอาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด แวะมาทักทายค่ะ
โดย: ในความอ่อนไหว
 วันที่: 15 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:19:55 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [