ตื่นมา เริ่มได้สติ (สตางค์ยังไม่ได้ 55) ดีนะที่พ่อแม่สอนมาดี ไม่สบายใจให้ไปวัด ทำบุญ ถึงแม้เมื่อคืนจะร้องไห้เป็นเผาเต่า

คิดแล้วอุบาทก์ตัวเองมิใช่น้อย ขนาดนั่งสวดมนต์ยังร้องไห้ได้อีก ไม่เข้าใจตัวเอง อืม ก็คนมันเสียใจนี่นา

ปีนี้ช่างเป็นปีทองของฉันจริง ๆ เจ็บปวดทุกเรื่อง จนต้องถามตัวเองว่า เจ็บกว่าจะมีอีกไหม หุหุ

คิดในใจเป็นเพราะอะไรนะ หรือ ตอนออกเจไม่ได้ปล่อยปลา ไปซื้อปลาดุกมา 10 ตัวไปปล่อย 

เจ้าของร้านขายปลาดุกถามว่าทำไมมาสายจัง ก็เลยบอกว่าตื่นสาย แต่ก็นึกว่าร้านปิดไปแล้ว 

เป็นบุญของน้องปลาดุกทั้ง 10 ที่พี่จะพาน้อง ๆ ไปเริงร่าที่หน้าวัดท่าพูด 

ยังไม่สายมาก ซื้ออาหารไปถวายสังขทาน แล้วก็ ที่ไม่ลืมคือ อาหารให้น้องแมวเหมียวสุดที่รักของเรา

ถวายสังขทาน พระอาจารย์เคาะหัวด้วยน้ำมนต์ ให้พ้นเคราะห์ ปกติท่านเคาะสามที แต่คราวนี้สี่ทีแหนะ

แล้วท่านก็พูดว่า ขอให้พ้นเคราะห์ที่มีอยู่ด้วย จากนั้นไปนั่งทานอะไรที่ท่าน้ำ ดูเรือเล่นไปมา

ดูน้องหมาเล่นน้ำ เห็นแล้วก็นะ ขนาดหมายังชอบเล่นน้ำเลย แล้วทำไมเราจะไม่ชอบ

แล้วเราก็มาให้อาหารน้องแมวเหมียว น้องแมวเหมียวตัวน้อย ๆ หายไปหมดเลย

มีแต่ตัวโต ๆ ไม่รู้ตัวน้อย ๆ ไปไหนกันหมด

(อยากบอกใครบางคน อย่าเอาน้องแมวเหมียวเค้ามาล้อเล่นนะ )

ตัวนี้นี่เรียกที่รักเลย เป็นตัวที่รักมาก น่ารักที่สุด หยิ่ง ๆ กินไม่เยอะ น่ารักมากมาย อ้วนนะเดี๋ยวนี้

ตัวนี้เจอที่ท่าน้ำ กำลังให้อาหารปลาอยู่ ท่าทางจะท้อง เราไปจับท้อง จะกัดเราด้วยอะ โดนข่วนมาเล็กน้อย

วันนี้อาหารแมว 1 ถุง ก็หมด ปกติจะไม่หมด จะต้องให้ป้าที่วัดเก็บไว้ให้วันหลังต่อไป

ดูดิ น้องแมวเหมียว แลบลิ้นด้วย

ภาระกิจยังไม่เสร็จสิ้น กลับมาที่ห้อง คับแค้นใจพิกล

เขียนใน msn อย่างเยอะ นึกได้ ไปซื้อเสื้อดีกว่า

นั่งรถไปคลองสาน เพื่อ ซื้อเสื้อตัวที่เคยเห็นว่าสวย หุหุ

ไปไกลมากก็ยังไป นี่แหละหนาผู้หญิง เพื่อความงามทำได้เสมอ

กลับมารู้สึกดีขึ้นมากแล้ว ลองเสื้อใหญ่เลย หุหุ สัปดาห์หน้าจะไปเที่ยวแย้ว

หวังว่าคงจะมีแต่เรื่องดี ๆ เกิดขึ้นต่อไปนะ น้องแมวเหมียวช่วยอธิษฐานให้พี่ด้วยนะ