ทางแยกแห่งความคิด ตอนที่ ๑

ผมป่วยเป็นไมเกรน !

อาจเป็นเหตุผลหนึ่งเพียงแต่เล็กน้อยเสียเหลือเกินเมื่อเทียบกับความรักในสีเขียวๆ ของใบไม้ และสีสันสดใสของไม้ดอก

ผมไม่รู้ว่าตัวเองเริ่มที่จะหลงใหลในลีลาม้วนตัวของใบ และกลีบบางๆ ของดอกไม้ตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือจะเป็นเพียงแฟชั่นเสี้ยวหนึ่งของชีวิต หลังจากที่เคยตกหลุมกับหนังสือ คอมพิวเตอร์ และประวัติศาสตร์มาแล้ว แต่การพูดว่าเป็นแฟชั่นก็ไม่ถูกซะทีเดียว ถ้าเราให้คำจำกัดความว่าแฟชั่นก็เป็นสิ่งที่สังคมหรือกลุ่มคนพากันลุ่มหลงในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งแล้วก็ตายจากไป ความลุ่มหลงของผมก็คงเป็นเหมือนไฟที่เกือบจะมอดแต่พร้อมจะลุกโชนขึ้นมาใหม่ตลอดเวลา

เพื่อนหลายคนมองว่าผมแปลก อาจเพราะผมสร้างทางแยกของตนเองไว้หลายทางที่ดูเหมือนเส้นขนานไม่รู้จบ บางครั้งผมก็ลุ่มลึกจนลุ่มหลงไปกับประวัติศาสตร์ในอดีต ยืมหนังสือประวัติศาสตร์เล่มโตๆ มาอ่าน โดยเฉพาะช่วงสมัยรัชกาลที่ 4 และรัชกาลที่ 5 ซึ่งเป็นประวัติศาสตร์แรกเริ่มที่ผมสามารถเข้าถึงได้ผ่านสายสัมผัสแผ่วพลิ้วของสายตาเมื่อมองรูปถ่าย (เป็นสมัยเริ่มแรกๆ ที่มีรูปถ่าย) เกิดความรู้สึกอยากจะเข้าไปอยู่เป็นส่วนประกอบหนึ่งของภาพเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นภาพการแต่งกายของชายและหญิงไทยสมัยโบราณ ภาพเครื่องโถลายทองต่างๆ ที่เป็นลายไทย ซึ่งเมื่อผมได้มองทุกครั้ง ผมมีความรู้สึกว่าอยากเข้าไปสำรวจทุกซอกมุมของลวดลายวิจิตร อยากเข้าไปดูว่าเวลาที่คนสมัยโบราณเขาสร้างลวดลายเหล่านั้นด้วยสองมือและเส้นเอ็นแทนเครื่องจักรโดยไร้ซึ่งเทคโนโลยีใดๆ เขาทำได้อย่างไร

ผมเลือกเรียนในวิชามรดกไทยทั้งตอนที่ 1 และตอนที่ 2 สมัยที่ผมยังศึกษาอยู่ปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่ ทั้งนี้ในรายวิชา นอกเหนือจากเนื้อหาทางวิชาการที่แบ่งออกเป็น 4 ตอน อันได้แก่ ศิลปะไทย วรรณกรรม ประวัติศาสตร์ และดนตรีไทยแล้ว เรายังได้มีโอกาสในการเข้าไปศึกษาถึงสถานที่จริงๆ ได้ไปดูศิลปะจริงๆ ผ่านทางสถาปัตยกรรมต่างๆ

ผมจำได้แม่นยำว่าผมเลือกเรียนวิชามรดกไทย 2 ก่อน ซึ่งเท่ากับว่าผมเลือกศึกษาส่วนที่ผมสนใจมากที่สุด นั่นคือ มรดกไทยตั้งแต่สมัยรัตนโกสินทร์เป็นต้นมา ผมมีความสุขมากกับการเรียนและการไปสำรวจสถานที่จริงๆ สถานที่ที่เราไปกันครั้งนั้นคือ วัดต่างๆ ที่เก่าแก่โบราณ อาทิ วัดพระแก้ว วัดโพธิ์ วันอรุณ วัดสุทัศน์ วันราชนัดดา ฯลฯ ได้ไปชมบรรยากาศของรัฐสภาจริงๆ ได้เห็นถึงความงดงามแห่งศิลปะ และวิถีความเป็นอยู่ของชาววังสมัยก่อน รวมถึงซึมซับกับริ้วรอยพระราชอิริยาบถในรัชกาลที่ 5 ที่พระราชวังวิมานเมฆ ที่ที่ผมประทับใจที่สุด และไม่คิดว่าจะได้มาเห็น ทั้งนี้เนื่องจากเราเป็นคณะนักศึกษา จึงมีไกด์พาเราไปคอยชมแทบทุกซอกของพื้นที่ที่เปิดให้ชมพร้อมคำบรรยายอย่างเห็นภาพ ทำให้ผมยิ่งปลื้มใจไปอีก

นั่นเป็นความประทับใจแรก เสียดายที่ภาพที่ผมเก็บไว้ อยู่ในรูปของฟิล์ม (สมัยนั้นผมไม่มีกล้องดิจิตอล) ไม่ได้มีโอกาสเอาไปสแกนให้ชม แต่การไปศึกษาครั้งนั้นทำให้ผมเลือกที่จะลงเรียนในวิชามรดกไทย 1 ต่อไป แม้จะต้องแก่งแย่งกับนักศึกษาทั้งมหาวิทยาลัยอย่างเลือดตากระเด็นในยามลงทะเบียน

ผมจะไม่กล่าวถึงการเรียน แต่จะขอข้ามไปสู่การออกเดินทางทัศนศึกษาที่จังหวัดอยุธยา สุโขทัย ลพบุรีครับ ครั้งนั้นบรรยากาศแตกต่างจากการทัศนศึกษาครั้งก่อน บอกตามตรงคือผมไม่ชอบเอาเสียเลย ความรู้สึกเหมือนเรากำลังเข้าไปดูสิ่งปรักหักพังต่างๆ ต้องคอยจินตนาการถึงร่องรอยความเจริญทางอารยธรรมในอดีต รู้สึกเสียดายแทนชาวสยามจริงๆ








สิ่งที่ปลอบใจผมได้โดยไม่ต้องใช้จินตนาการคือที่เมืองโบราณ จังหวัดแถบๆ กรุงเทพ ซึ่งเต็มไปด้วยสถาปัตยกรรมที่จำลองขึ้นมาโดยใช้จินตนาการอย่างแท้จริง เช่น พระราชวังในสมัยกรุงศรีอยุธยา เรือนไทย รวมถึงสิ่งต่างๆ ที่เป็นความเชื่อ เช่น ปลาอานนท์ พระพรหม ฯลฯ





และที่ประทับใจไม่รู้ลืมคือเมื่อรถไปจอดเพื่อให้ซื้อของที่ร้านค้าใกล้ๆ พระราชวังไกลกังวล เราได้มีโอกาสเห็นคชสารคู่พระบารมีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว แม้จะไม่ใกล้ แต่ก็เห็นถึงความงดงามของลักษณะที่บ่งบอกถึงความไม่ธรรมดา และได้มีโอกาสถ่ายรูปมาให้ชมครับ



รูปที่นำมาให้ชมกันในตอนแรกนี้ เป็นรูปที่เพื่อนผมเป็นคนถ่ายไว้ทั้งหมด เนื่องจากในขณะนั้นผมยังไม่มีกล้อง ตอนหน้าผมจะกล่าวถึงทางแยกที่สองของผม ขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาปอกลอกความคิดผมจนจบตอนที่ 1 ครับ

Create Date : 07 สิงหาคม 2549 Last Update : 7 สิงหาคม 2549 16:29:44 น. Counter : 2156 Pageviews.		10 comments
Share Tweet

	๏ ... รามคำแหง แรงคำหาม ... ๏ นกโก๊ก (2 ม.ค. 2567 14:22:51 น.)		สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๗ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (2 ม.ค. 2567 07:30:30 น.)
	ทนายอ้วนจัดดอกไม้ - จัดดอกไม้ง่ายๆ – แจกันสวัสดีปีใหม่ 2567 - กุหลาบพวงสีชมพู - ขาว ทนายอ้วน (2 ม.ค. 2567 15:16:32 น.)		สวัสดีปีใหม่ Rain_sk (1 ม.ค. 2567 21:38:33 น.)