ศรัทธาที่หายไป... ...17 ปี..กับการทำงานที่ไม่เคยรู้สึกเบื่อ.. ....17 ปี..กับการทุ่มเทกับงานแม้ตำแหน่งไม่เคยขึ้น.. ...17 ปี..กับรอยยิ้มและความสุขเมื่อได้ทำงาน.. ...ณ...วันนี้..วันที่..เพิ่งรู้ว่า...สิ่งที่ทำมา..ไม่มีคุณค่า..ต่อหน่วยงาน.. ..ต่อหัวหน้า..แม้กระทั่งเพื่อนร่วมงาน.. ..ด้วยการทำงานที่มากเกินตำแหน่ง..บางครั้งได้โบนัสพิเศษ..กลับถูกมองว่าเป็นเด็กเส้น..กับการทำงานที่ต้องประสานหลายหน่วยงาน..รู้จักคนเยอะ(ก็เพราะงานเยอะ)..กลับถูกมองว่าประจบเจ้านาย..กับการที่หัวหน้าสั่งอะไรก็ทำได้ทุกอย่าง..เพิ่งรู้วันนี้ว่า..ไม่ได้มีความดี..ก็อยากโง่ทำเอง.. ...บทเรียนชีวิตการทำงานที่ล้ำค่า...แก้ที่ใครไม่ได้...คงต้องแก้ที่ตัวเรา.. ...กับปีที่ 18...ทำงานที่หาประโยชน์ใส่ตัวเองเท่านั้น..ไม่ต้องนึกถึงองค์กร ....ทำงานแต่น้อย..จะได้ไม่โง่ในสายตาคนอื่นๆ...ฉกฉวยโอกาสที่ตัวเองจะได้ก้าวหน้า..ประจบเจ้านายทุกครั้งเมื่อมีโอกาส..เลิกทำงานที่ตัวเองรักแต่ไม่มีตำแหน่ง..ก้าวเข้าหาตำแหน่งแม้ตัวเองจะไม่รักและไม่ชอบไม่ถนัดในงานนั้น...ขอเพียงให้ได้มาซึ่งตำแหน่งและผลประโยชน์..ขอกล่าวคำอำลา..กับคำว่า..ศรัทธาต่อหน่วยงาน...ศรัทธาที่หายไป..คงยากที่จะหวลคืน..
แวะมาทักทายและให้กำลังใจค่ะ อย่าท้อแท้นะค่ะ เชื่อเถอะค่ะ ว่าฟ้ายังมีตา เพียงแต่ว่า ยังไม่ถึงเวลาเท่านั้นเอง อดทนสู้ต่อไป และสร้างกำลังใจให้ตัวเองให้แ็ข็งแกร่ง ถ้าเหนื่อยนัก ก็พักเอาแรง และจงเข้มแข็งกับมันค่ะ
โดย: Fung Lan
 วันที่: 24 มีนาคม 2554 เวลา:4:50:23 น. |
บทความทั้งหมด |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [