วินัยและข้อคิดสำหรับนักปักผ้า แม้ชั้นเรียนนี้จะชื่อว่า "ชั้นเรียนปักผ้าเพื่อความสุข" (Embroidery for Pleasure) คือ เน้นความพึงพอใจที่ได้ลงมือทำงานศิลปะตามรสนิยมและความชอบเฉพาะตัว โดยใช้วิธีการปักด้วยเส้นใยนานาชนิด อย่างไรก็ตาม "ความสุข" นี้มิได้หมายถึง "การทำอะไรๆ ก็ได้ตามใจชอบ โดยปราศจากเหตุผลและกฎเกณฑ์ที่ดี" ในทางตรงกันข้าม ชั้นเรียนนี้ต้องการปลูกฝังทัศนคติและคุณค่าของความสุข ซึ่งมีรากฐานจากพฤติกรรมหรือวินัยในการทำงานที่ดีประกอบกันไปด้วย กฎ 5 ประการ สำหรับการปักผ้าให้มีความสุขราบรื่น 1. แช่ผ้า เพื่อทดสอบคุณภาพของผ้า ว่าสีตกหรือมีความยืดหดตัวหรือไม่ 2. แช่ไหม เพื่อทดสอบคุณภาพของเส้นไหมหรือวัสดุปัก ว่ามีสีตกหรือไม่ 3. ไม่กิน ระหว่างการทำงานปักผ้า ไม่งั้นอาจต้องเสียดายที่งานปักแสนสวยที่เพียรปักมานานวันต้องเลอะคราบกาแฟและซักไม่ออก หมดค่ากันเลย 4. ทำงานให้เสร็จ ถ้าค้างคาไว้ ก็เพียงสร้างขยะเพิ่มขึ้นมาในโลกอีกหนึ่งชิ้น 5. ใจเย็นเบิกบาน เป็นทั้งมรรคและผล คือ อารมณ์ดีพร้อมทำงาน และทำงานไปแล้วมีความสุขทำให้ใจเบิกบาน ผู้ที่รักการปักผ้าในเชิงศิลปะนั้น มีพลังใจและความกะตือรือล้นที่จะทำงานแขนงนี้ให้ได้ดี ตุนไว้เป็น "ทุนภายใน" อยู่แล้วครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งหนึ่งที่เหลือคือการหาและสะสมขึ้นมาจากภายนอก ข้อคิดสำหรับพัฒนาความสามารถด้านศิลปะ - ทำงานด้วยความพึงพอใจ มั่นใจ และสงบ - เป็นตัวของตัวเอง - มีสำนึกของความงามและรสนิยมที่ดี - มีความคิดสร้างสรรค์และเป็นนักทดลอง รู้จักผสมผสานเทคนิค วัสดุ สีสัน รูปทรง เรื่องราว และอื่นๆ เพื่อสร้างเอกลักษณ์ให้กับผลงาน - หมั่นสังเกตุ เรียนรู้องค์ประกอบและบริบทของความงามจากสิ่งรอบตัว - ศึกษา ค้นคว้า ติดตามหาความรู้เพิ่มเติมอยู่เสมอ - แจกจ่ายความรู้ เอื้อเฟื้อ ส่งเสริม ยินดีซึ่งกันและกัน (น้ำใจเช่นนี้ พบเห็นได้มากมายในห้องงานฝีมือนี้เอง)    ตัวอย่างการสังเกตุ เรียนรู้องค์ประกอบและบริบทของความงามจากสิ่งรอบตัว เช่น ดูการใช้สี ลวดลายจากผ้าเช็ดหน้า หนังสือ หรือแม้แต่ถุงชา ห่อขนม 
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [