เมื่อรักเรา มีปัญหา เมื่อแรกรักน้ำต้มผักก็ยังหวาน....ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้...เธอว่าไงฉันว่าตามความคิดเห็นเราตรงกันเสมอเพราะเราเกิดมาคู่กัน....ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของความรักก็ช่วงนี้แหละครับ อะไร ๆมันก็สีชมพูไปหมด แต่ถ้าเลยช่วงนี้ไปแล้วอย่าหวังว่า...จะเหมือนเดิม...คือช่วงแรกเนี่ยทั้งคู่ยังเห็นคุณค่าและให้เกีรติกันอยู่ไงครับ...แต่พอวันเวลาผ่านไปก็เปลี่ยนไปทั้งทางด้านกายภาพและด้านจิตใจและมันเหมือนกลายเป็นของตายไปแล้วด้วยอะไรๆก็ได้เพราะก็ต้องอยู่ด้วยกันเราก็เป็นแฟนกันแล้ว นิ ....ไม่โทษทั้งผู้หญิงและผู้ชายหรอกครับเพราะมันเป็นธรรมดาช่วงแรกใครก็มักจะสร้างภาพให้ตัวเองดูดีทั้งนั้นเพราะกลัวเขาไม่รักกลัวเขาไม่เอา...มันก็เหมือนมีเส้นบางๆกันอยู่เพราะความรักบังตาและปิดตาตัวเอง คนรักของเราจะเลวไงก็มองไม่เห็น หรือไม่ก็เห็นดีไปหมด อารมณ์แอบบอกตัวเอง รับได้ ๆ ...แต่พอวันเวลาผ่านไปมันทั้งสองฝ่ายก็เริ่มคายสันดานของแต่ละคนออกมา...เพราะมันกลายเป็นของตายซึ่งกันและกันแล้วนิครับ...เริ่มเป็นตัวของตัวเองมากขึ้นอยากจะทำอะไรก็ทำไม่ค่อยจะเกรงอกเกรงใจกันเหมือนเมื่อก่อน เริ่มฟังเสียงตัวเองมากขึ้น..ไม่ใช่ไม่เอา.ไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของอีกฝ่ายเหมือนเมื่อก่อน...มันก็เลยกลายมาเป็นปัญหา.... มันเป็นธรรมดาครับทุกคู่มันก็ย่อมมีปัญหาขึ้นอยู่กับว่าคุณจะผ่านมันไปได้หรือเปล่า....คน 2 คน ก็ 2 ความคิด มาจาก 2 ครอบครัว ถูกเลี้ยงดูมาคนละแบบ และอยู่กันคนละสิ่งแวดล้อมถูกปลูกฝังมาคนละแบบเมื่อมาอยู่ด้วยกันมันก็เป็นธรรมดาที่จะเกิดปัญหาหรือทะเลาะกัน...จะให้อะไรๆมันเหมือนกันหมดมันคงเป็นไปไม่ได้ พี่น้องเลี้ยงดูมาเหมือนกันยังไม่ค่อยจะเหมือนกันเลย...ฉะนั้นจงยอมรับมันซะ....เวลามีปัญหาก็ต้องคิดเยอะๆใช้สมองคิดอย่าไปใช้อารมณ์คิด... ไม่ใช่อะไรก็ด่ากันโวยวายเอาอารมณ์ร้อน ๆโมโหๆ ใส่กันปัญหามันก็ไม่จบเพราะเราใช้อามรณ์คุยกัน นิครัย ไม่ใช่ใช้เหตุผลคุยกัน อารมณ์เวลานั้นต่างฝ่ายต่างก็ต้องการเอาชนะละครับ..น้ำขุ่นๆหาทางไม่เจอก็ต้องไป...เพราะตอนนั้นมันเป็นเรื่องของ"แพ้กับชนะ." มันไม่ใช่การคุยกันด้วยสมองบวกเหตุผลบวกสติ...เวลามีปัญหาก็นั่งคิดทบทวนไตร่ตรองหาสาเหตุและหาทางแก้ไขพยายามมองและอยู่บนความจริง...อะไรที่ปรับได้ก็ปรับ...ถ้าปัญหามันแก้ไม่ได้จริงๆก็ต้องยอมรับมันไป ...ของแบบนี้มันต้องอาศัยระยะเวลาในการเรียนรู้..ศึกษากันไปเรื่อยๆ ครับ ผมเชื่อว่าเมื่อถึงเวลามันจะมีจุดกึ่งกลางของมันเองจุดที่ทั้งสองฝ่ายพอใจหรือถ้าไม่พอใจก็พอยอมรับได้...อย่าไปตั้งความหวังอะไรกับความรักมาก...อะไรๆมันก็เกิดขึ้นได้คุณมีความสุขในความรักไปในแต่ละวันก็พอ..พรุ่งนี้จะเป็นไงช่างมันแต่วันนี้ฉันทำดีที่สุดแล้วฉันพอใจฉันมีความสุขแล้ว...อนาคตก็คืออนาคตพรุ้งนี้ก็คือพรุ้งนี้ขึ้นอยู่กับว่าคุณทำแต่ละวันดีที่สุดหรือยัง....เวลาคุณมองกลับมาคุณจะได้ไม่เสียใจกับมัน...ทำปันจุบันให้ดีที่สุดละกันครับอดีตอนาคตไม่ต้องไปคิดถึงมัน ผมว่านั่นแหละความสุขของชีวิตรัก นั่นคือการอยู่บนความเข้าใจและการไม่คาดหวังอะไร... สำหรับการมีความรัก เผื่อความผิดหวังไว้บ้างนะครับ อย่าไปคิดว่าใช่แล้วไม่มีพลาดแม้จะแต่งงานแล้วก็เถอะ เพราะอะไรๆมันก็เกิดขึ้นได้ครับเผื่อความผิดหวังไว้บ้าง...มันเป็นธรรมดาของมนุษย์มีพบและก็ต้องมีจาก...จากกันด้วยประการไหนก็เท่านั้นเอง...มีให้เห็นหลายคู่แล้วนิครับ...ไม่ได้บอกให้ระแวง แต่ให้เพื่อใจไว้บ้างรักตัวเองให้มากๆก็เท่านั้นเอง เพราะอะไรๆมันก็สามารถเกิดขึ้นได้เราไม่รู้อนาคตนิครับ... เวลามีปัญหาก็คุยกันเยอะๆ...เปิดหัวใจรับฟังคนรักของเราบ้างว่าเขาต้องการอะไรและเพราะอะไร...คุยกันด้วยเหตุผลและอยู่บนความจริง...ความผิดพลาดเป็นธรรมดาของมนุษย์ทุกคน..การให้อภัยเป็นสิ่งที่ดีที่สุด...ใครๆก็ทำผิดได้ทั้งนั้น...ไม่ว่าเราหรือเขา...คุยกันมากขึ้นและรับฟังกันมากขึ้น..เวลามีปัญหาก็ให้คิดซะว่ามันเป็นสัจธรรมชีวิตเดียวมันก็จะดีขึ้นเอง....ปัญหาหรือความทุกข์มันก็มีวัฏจักรของมันนะครับ...วันนี้เราทุกข์มากขนาดไหนแต่เดียวมันก็ไปเอง....มีทุกข์ก็ต้องมีสุขครับวนเวียนไปอยู่อย่างนี้...ไม่มีใครจะมีปัญหาหรือทุกข์ตลอดชีวิตหรอกครับ..... และสุดท้าย คือคำขอโทษ คำง่าย ๆแต่ช่วยทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดีขึ้น แถมอีกครับ การให้อภัยครับ ปล... ถ้ามันไม่ไหว จริง ๆก็ จบแบบเจ็บ ๆดีกว่าเจ็บไม่รู้จบ ครับ อยากให้ทุกคนมีความรักที่แข็งแรง  
เขียนได้ถูกใจจริงๆค่ะ.... ตรงใจด้วย เพราะความรักที่พึ่งผ่านพ้นไปก็อารมณ์ประมาณนี้เลย...
ชีวิตคือการเรียนรู้ และมีพบก็ต้องมีจากจริงๆแหละค่ะ โดย: KoKi IP: 58.8.187.73 วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:0:49:38 น.
ใช่เลยคะ จบแบบ เจ็บๆ ดีกว่าเจ็บไม่รู้จบ โดน!!!
โดย: jee IP: 61.90.143.87 วันที่: 15 มกราคม 2553 เวลา:15:09:18 น.
|
บทความทั้งหมด |
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ไม่อย่างนั้นจะช้ำใจ