ชีวิตครูอาสา และ เด็กดอย ณ บ้านป่าซางสูง วันแรก  กลับมาจากชีวิตการไปเป็นครูอาสาที่ บ้านป่าซางสูง ที่เชียงรายมาแล้วค่ะ การเดินทางไปค่อนข้างลำบากมากเพราะถนนเป็นดินลูกรัง แต่ไม่ว่าทางจะลำบากขนาดไหนก็ไม่สามารถทำให้กำลังใจของผู้ที่ตั้งใจจะไปเป็นครูอาสาร่วม 30 กว่าชีวิตท้อแท้ได้ (ยกเว้นอีชั้นฮ่ะ เห็นทางก็ป้อดแล้ว ตลอดทางไปคิดอยู่ในใจว่า พรุ่งนี้จะอ้างยังไงดีเพื่อให้ลงมาจากดอยได้) ทันทีที่ไปถึงหมู่บ้าน ก็จัดการให้เครื่องใน ในร่างกายเข้าที่เพราะ ตับ ม้าม ไต เซี่ยงจี๊ ถูกเขย่ามาตลอดทาง พอทุกอย่างเข้าที่ ได้เข้าไปเก็บของในบ้าน ความรู้สึกที่อยากกลับก็เริ่มลดน้อยลง เพราะการต้อนรับที่ดีของเจ้าของบ้าน ไม่ว่าจะเป็น อามะ (แม่) ที่พูดไทยไม่ได้เลย แต่ก็พยายามพูดภาษาอาข่ากับเราด้วยรอยยิ้ม สิ่งที่ทำได้คือการพยักหน้าเหมือนเราเข้าใจกัน เข้าใจแล้วที่เค้าว่า ภาษาไม่ใช่อุปสรรคหากใจเราสื่อกันได้เป็นแบบนี้นี่เอง นอกจากเจ้าของบ้านที่ใจดี น่ารัก แล้ว ก็คิดว่าตัวเองโชคดีที่ได้ครูอาสาร่วมบ้านที่น่ารัก คือ ครูติ๊กที่ทำงานอยู่บริษัทใยไหม กับ ครูกวาง นักศึกษาฝึกงาน ความรู้สึกที่อยากกลับเลยหายไปทันที่ ส่วนนึงก็อายเค้าค่ะ คนอื่นเค้าอยู่กันได้ แล้วเราล่ะ....
สาวๆ ใยไหม น่าร๊าก ทุกคนค่ะครูเต้ย 555+
 โดย: น้ำอ้อย IP: 125.24.186.69 วันที่: 26 เมษายน 2551 เวลา:20:51:22 น.
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [