อังกฤษ -วันที่ 2 เดินทางสู่ "ลิเวอร์พูล" เมืองสุดคลาสสิคที่ไม่ได้มีแค่ทีมฟุตบอล และ เดอะบีทเทิลส

วันที่ 2 ในมหานครลอนดอน เราตื่นกันแต่เช้าตรู่ประมาณตี 4 ไม่ได้เกิดอาการเบอร์ห้าที่จะได้ไปต่างเมือง แต่เนื่องจากว่ายังปรับเวลากันไม่ได้ แถมยังนอนหัวค่ำกันอีก ร่างกายก็เลยปลุกให้ลุกขึ้นมาแต่เช้า มาอบไส้กรอกกินกับมาม่า แถมจิบชาไปพลาง

ประมาณ 6.30 น. ได้เวลาออกเดินทางไปขึ้นรถโค้ชที่สถานีวิกตอเรีย เพื่อเดินทางไปลิเวอร์พูล ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางที่ตั้งปณิธานไว้ว่าจะต้องไปถึงเมืองนี้ให้ได้

สถานีวิกตอเรีย เป็นชุมทางรถไฟอีกแห่ง ไม่ไกลกันก็มีสถานีขนส่งตั้งอยู่ เราใช้บริการรถโค้ชของบริษัท National Express ซึ่งจองตั๋วออนไลน์มาจากรุงเทพฯ โดยใช้โปรโมชั่นพิเศษในราคา 14 ปอนด์/ที่นั่ง ประหยัดไปได้เยอะทีเดียว

ใกล้แปดโมงเช้า คนขับก็เริ่มตรวจเช็คตั๋วโดยสาร เราได้ที่นั่งแถวหลังสุด เพราะเป็น 2 ที่สุดท้าย นอกจากนั้น เป็นที่นั่งเดี่ยว ๆ ทั้งนั้น เพราะแต่ละคนก็จับจองเก้าอี้ริมหน้าต่าง

คนขับสาวใหญ่วัย 40 กว่า ๆ พาเราออกเดินทางไปยังลิเวอร์พูล พร้อมกับเปิดรายการวิทยุ BBC Radio 2 ขับกล่อมเราด้วยเพลงยุค 60's

สังเกตสองข้างทางระหว่างออกจากลอนดอน เมื่อพ้นจากเขตเมืองแล้ว พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นพื้นที่เกษตรกรรมที่ใช้เลี้ยงสัตว์เป็นส่วนใหญ่ หลังจากใช้เวลาเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมงกว่า คนขับจอดรถที่ Road Chef ให้ผู้โดยสารได้แวะดื่มกาแฟ ทานอาหาร และเข้าห้องน้ำ คล้าย ๆ กับการเดินทางเชียงใหม่-ปายเลย แต่เส้นทางไม่โหดเท่านั้น







แวะจิบกาแฟแบรนด์ดังของที่นี่ "Costa Coffee" กาแฟมอคค่ารสชาติเบาๆ ระหว่างทาง สังเกตเห็นว่าช่วงวันหยุดยาว ที่อังกฤษมีรถติดยาวเหมือนกัน คงเป็นบรรดาครอบครัวที่พากันมาตากอากาศกัน

กว่าจะถึงลิเวอร์พูล ใช้เวลาเกือบหกชั่วโมง สถานีขนส่งที่นี่มีขนาดเล็ก ๆ ภายในมีแผนที่มากมายแจกฟรีให้นักท่องเที่ยว ก่อนอื่น ๆ ขอสำรวจห้องน้ำก่อน เสียค่าบริการก่อนเข้านิดหน่อย (จำไม่ได้ว่าเท่าไหร๋) จากนั้นจึงเดินทางต่อไปยังที่พัก

คืนที่สองในอังกฤษ เราพักที่ The Old Diary บนถนน Kempton Road จากสถานีขนส่ง เรายังคลำทางไปที่พักไม่ถูก จึงต้องอาศัย Mersey Cab ไปส่งยังที่พัก




ประตูสีดำบานใหญ่ปิดสนิทซึ่งเรายืนอยู่ตรงหน้านี้ คือ "The Old Diary" โฮสเต็ลที่พักของเรา ที่จองมาทางอินเตอร์เน็ต อ่านจากเอกสารใบจองบอกว่า กรุณาแจ้งเวลาเข้าพักล่วงหน้า หรือ โทรศัพท์เข้ามาเรียกให้เปิดประตู เนื่องจากไม่สามารถประมาณการเวลาได้ เราจึงต้องโทรศัพท์เรียกเจ้าของที่พักมาเปิดประตู โชคดีที่สำเนียงของผู้รับฟังไม่ยากอย่างที่คิดไว้ เธอบอกให้เรารออยู่หน้าประตูก่อน แล้วเธอจะมาเปิดประตูให้

รออยู่ประมาณ 10 นาที ก็มีรถเปอร์โยต์สีดำมาจอดเทียบอยู่หน้าบ้าน สาวร่างใหญ่ในเสื้อโค้ทสีครีมเดินลงมาจากรถ เธอบอกกับเราว่า เธอเพิ่งจะออกจากที่นี่ ก่อนเรามาแค่ 5 นาที เธอคิดว่าเราจะมาประมาณสี่โมงเย็น จากนั้นเธอจึงเริ่มสาธิตวิธีการเปิดประตูบ้านแต่ละประตู กว่าจะเข้าห้องได้ ต้องไขกุญแจถึง 4 ครั้ง

ที่พักในคืนนี้ เป็นห้องเล็ก ๆ มี 2 เตียง มีกาต้มน้ำพร้อมชาและกาแฟ นอกจากนี้ยังมีทีวี ตู้เสื่อผ้า และราวตากผ้าเล็ก ๆ อยู่ด้วย มิเชลล์ เจ้าของที่พักเล่าให้ฟังว่าโฮสเต็ลของเธอและสามีมีอะไรให้บริการบ้าง มีห้องน้ำดูสะอาดทีเดียวอยู่ด้านนอก มีบริเวณครัวซึ่งมีทั้งเตาแก๊ส เตาอบ และไมโครเวฟสำหรับทำอาหาร มีห้องนั่งเล่นไว้ดูดีวีดีต่าง ๆ เป็นที่พักที่คุ้มราคาทีเดียว เพราะว่าราคาต่อคืนประมาณ 1,800 บาท เอง

พักผ่อนได้สักครู่ก็ได้เวลาออกสำรวจเมือง พร้อมอาการมึนหัว ตึ้บ ตึ้บ...







นั่งรถเมล์เข้า ซิตี้ เซ็นเตอร์ ค่าตั๋ว 1.6 ปอนด์ ตลอดสาย เราสังเกตเห็นตึกรามบ้านช่องที่มีเสน่ห์มาก ๆ ส่วนใหญ่ใช้อิฐแดงก้อนใหญ่สร้าง ดูคลาสสิคทีเดียว ใช้เวลาประมาณ 10 นาที ก็วนเข้ามาถึงใจกลางเมืองที่ Queen Square ผู้โดยสารส่วนใหญ่ลงรถเมล์กันที่ป้ายนี้

เรายังอึ้ง ๆ มึนตึ้บ ทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะลงป้ายไหน และแล้วก็มีคุณป้าคนหนึ่งเข้ามาถามว่า "Do you know where are you going? This is our city centre" ป้าคงตั้งใจบอกว่า "ถึงแล้วหนู ไม่ลงเหรอ"

ลงรถเมล์ตามบรรดาป้า ๆ ทั้งหลาย ศูนย์การค้าที่นี่อยู่ติดกันหลายห้าง ถ้าเทียบกันแล้ว ละแวกนี้ก็คงเป็นประมาณสยามสแควร์ของลิเวอร์พูล





เดินเที่ยวห้างสักพัก เราก็แวะเข้าศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ตอนแรกตั้งใจว่าจะซื้อแพกเกจพิเศษสำหรับเที่ยวลิเวอร์พูล แต่ดูอาการตัวเองแล้ว สงสัยจะไม่ไหว เพราะว่าปวดหัวมาก ๆ ท่าทางจะเมารถ แต่ไหน ๆ ก็ออกมาแล้ว ขอไปให้ถึง Albert Dock ก่อนละกัน



Albert Dock เคยเป็นอู่ต่อเรือ ซึ่งมีสถาปัตยกรรมที่โดดเด่นมาก เพราะเป็นอู่ต่อเรือที่สร้างจากอิฐ เหล็ก และหิน สร้างขึ้นในปี 1846 ปัจจุบัน สถานที่แห่งนี้และพื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวและศูนย์การค้าไปแล้ว นอกจากนี้ ก็ยังมีพิพิธภัณฑ์และแกลอรี่ให้ได้เยี่ยมชมอีกด้วย



แฟน ๆ สี่เต่าทอง สามารถแวะชมทั้งพิพิธภัณฑ์ The Beatles Story และร้านขายของที่ระลึก หรือจะแวะจิบกาแฟแบรนด์นางเงือกแถวนั้นก็ได้





ตอนแรกกะว่าจะล่องแม่น้ำ Mersey ชมทัศนียภาพของลิเวอร์พูลสักหน่อย แต่เสียดายที่สภาพร่างกายไม่เอื้ออำนวน แถมอากาศก็หนาวอย่างไม่เป็นใจ กลับที่พัก ขอนอนเต็ม ๆ ดีกว่า...

Create Date : 01 กรกฎาคม 2552 Last Update : 20 กรกฎาคม 2552 22:03:19 น. Counter : 4425 Pageviews.		7 comments
Share Tweet

	ตลาดเช้า, สถานีรถไฟพินอูลวิน สายหมอกและก้อนเมฆ (18 เม.ย. 2567 17:06:42 น.)		สงกรานต์หรรษา จันทราน็อคเทิร์น (18 เม.ย. 2567 11:24:41 น.)
	봄 처녀(Virgin spring) by 홍난파(NanPa Hong) ปรศุราม (17 เม.ย. 2567 10:09:12 น.)		Mahar Shwe Thein Taw Pagoda, Royal Jasmine Hotel - Pyin Oo Lwin สายหมอกและก้อนเมฆ (11 เม.ย. 2567 16:06:34 น.)