ความรู้สึกนึกคิดประจำวัน (28 ก.พ. 64) - ถ้าเสรีภาพในห้องเรียนคือการที่นักเรียนสามารถลุกออกนอกห้องเรียนได้ เมื่อไม่พึงใจจะเรียนวิชานั้น เราอยากบอกว่าเรายังไม่เคยเห็นในโรงเรียนที่เราเคยเรียนมา แต่เราเคยเห็นในห้องเรียนของศูนย์จิตรักษ์ ศูนย์ดูแลผู้ป่วยจิตเวชของโรงพยาบาลกรุงเทพ จากที่เราเคยแอดมิทรักษาตัวที่นั่น - การได้เสรีภาพตอนเป็นผู้ป่วยเป็นเรื่องดี แต่การได้เสรีภาพตอนไม่ป่วยเป็นเรื่องดีกว่า - ไม่ใช่ทุกคนจะชอบเสียงดนตรี เรียนดนตรี เพราะการเรียนดนตรี บางครั้งมันก็ไม่ผ่อนคลาย - การเป็นผู้ป่วยจิตเวชได้รับเสรีภาพ ขณะเดียวกันก็ต้องถูกควบคุมด้วย - เราจะมีพยาบาลเฝ้าอยู่หน้าห้อง และเวลาเรากินข้าว เขาก็จะมาอยู่หน้าเราด้วย ถ้าออกข้างนอก เขาก็จะตามเราไป - ที่นั่นสอนให้เราอยู่กับผู้อื่นมากกว่าอยู่กับตัวเอง - เราไม่สามารถระบายสีคนเดียวเงียบ ๆ ได้ เพราะพยาบาลจะเข้ามาคุยกับเรา - ถ้าคลาสเรียนดนตรีสอนให้เราฟัง คลาสรวมกลุ่มแลกเปลี่ยนก็สอนให้เราพูด - เรื่องที่เราพูดบางเรื่อง ที่บ้านก็ไม่เคยรู้ - คลาสเกมสอนให้เราคิด และได้คิด - ขุมทรัพย์คือหัวใจ คือ สิ่งที่เราคิดได้ จากการเล่นการ์ดเกมครั้งหนึ่ง - การสูญเสียความทรงจำมีอยู่จริง เพราะเราจำอะไรไม่ได้เลย ตอนเราเข้าโรงพยาบาลช่วงแรก ๆ - ตอนเราป่วย เราจินตนาการเยอะมาก และคิดว่าเราเป็นคนสำคัญ แต่ความจริงนั้นเราเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเอง - เป็นคนธรรมดาดีกว่าเป็นคนสำคัญ - ถ้าไม่อยากป่วย อย่าหลง - ปัจจุบันเรายังกินยาคุมอาการอยู่ แม้ว่าอาการหลง หวาดระแวงจะไม่มีมานานแล้ว
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [