ในหนึ่งครอบครัว จะต้องมีสักคนที่ "พูด" กับลูกมากกว่า "คุย" ครอบครัวไหนที่คุยกันได้อย่างเข้าใจทั้งครอบครัว ลูกสามารถเปิดอกคุยกับพ่อแม่ได้หมด ครอบครัวนั้นเป็นครอบครัวที่อบอุ่นสุด ๆ
 
บางครั้งพ่อแม่ก็ไม่รู้ตัวว่าการพูดหรือการสั่ง ส่งผลกระทบอะไรกับเด็กบ้าง บางคนจึงยังสั่งต่อไป จนเมื่อสายไปแล้วหรือเกิดการเปลี่ยนแปลงกับตัวเด็กแล้วนั่นแหละ ถึงได้รู้
 
พ่อแม่จึงเป็นครูเด็ก และในขณะเดียวกันเด็กก็เป็นครูให้พ่อแม่ด้วย
 
ไม่สำคัญว่าเด็กจะเติบโตมาเป็นอะไร สำคัญที่ว่าเด็กเติบโตขึ้นมาแล้วมีความสุขหรือเปล่า
 
ถ้าเติบโตขึ้นมาแล้วมีความสุข หน้าที่ของพ่อแม่ก็ถือว่าสมบูรณ์แล้ว แต่ถ้าไม่ เราก็ต้องเรียนรู้กันต่อไป
 
การเรียนรู้ไม่มีวันสิ้นสุด โดยเฉพาะกับคนที่เป็นพ่อเป็นแม่
 
"จงโอบกอดลูกอย่างเข้าใจ เพราะความเข้าใจจะทำให้ลูกเติบโตได้อย่างมีความสุข"