เป็นดอกหญ้าเข้าเมืองขายแรงงาน
หวังเจือจานครอบครัวในภายหน้า
เรียนภาคค่ำเก็บเกี่ยวในวิชา
เมื่อจบรับปริญญาตอบแทนคุณ

แต่กว่าจะก้าวถึงซึ่งปลายทาง
ก็เหนื่อยนักเมื่อย่างทางเปื้อนฝุ่น
สังคมใหญ่ขาดแคลนคนเจือจุน
ใช้ความอดทนเป็นทุนให้สู้มัน

ถึงจะต้องเจอคำสั่งจนหูชา
ก็เชิดหน้ายิ้มสู้เพื่อเติมฝัน
เปรียบดอกหญ้าที่เหมือนจะต่ำชั้น
ก็ยังบานทุกวันไม่เปลี่ยนแปลง

เมื่อวันหนึ่งจบชั้นที่เฝ้ารอ
แสงตะวันสาดทอแจรงแจ้ง
จะสวมมงกุฎดอกหญ้ามาแสดง
กลับคืนแหล่งหวนมายังบ้านเรา...

Cr. Youtube (เพลง ดอกหญ้าในป่าปูน : ต่าย อรทัย)

** แต่งกลอนจากเพลงดอกหญ้าในป่าปูนเพื่อโพสต์ในวันแรงงานค่ะ เป็นกำลังใจให้ผู้ที่ใช้แรงงานทุกคนนะคะ สู้ๆ ค่ะ