ความรู้ที่ว่างเปล่า
บางทีก็อยากฆ่าตัวตายนะ ไม่รู้จะเกิดมาทำไม รู้สึกว่าชีวิตเรามันไร้ค่ามาก. บางทีก็เบื่อกับอะไรเดิมๆ ปัญหาเดิมๆ แถมไม่มีใครรับฟังด้วย น่าเบื่อเนอะ เวลาพูดอะไรไปก็ผิดตลอด ได้แต่เดินเข้าไปในห้องนอนหลังจากเลิกงาน คุยกับใครก็ไม่มีใครเข้าใจจริงๆ คิดแค่ว่ามันเป็นแค่เรื่องตลก เรื่องไร้สาระ แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าสุดท้ายแล้วเราร้องไห้คนเดียวมีแค่เสียงที่เงียบสงัดเป็นเพื่อน. การที่ภายนอกหัวเราะแบบมีความสุข แต่แทบจะทุกครั้งคิดเรื่องราวการจบชีวิต มันรู้สึกดีเวลาที่คิดเรื่องที่จะตาย เหมือนข้างในจิตใจมันว่างเปล่า มันรู้สึกดีเอามากๆเลย. เบื่อกับชีวิตและครอบครัวห่วยๆนี้จัง อยากหนีไปให้ใครและไม่ติดต่อใครอีกเลย. คุณเคยรู้สึกไม่มีตัวตนในครอบครัวไหมล่ะ มันไม่มีคำใดๆอธิบายได้เลย. อยากให้ความรู้สึกว่างเปล่าเหมือนตอนอายุ16จัง คืนนั้นมันช่างเงียบสงบ มันคือเพื่อนที่ดีมากจริงๆ. ฉันมักจะถามคำถามซ้ำๆว่า ก่อนที่คนจะฆ่าตัวตาย เขารู้สึกแบบไหน ตอนที่ฉันปล่อยใจให้สงบ แล้วกรีดมีดลงที่แขน เลือดได้เริ่มไหลจากแผล ความรู้ตอนนั้นมันคือสงบปราศจากความทุกข์ ไร้ซึ่งปัญหา คิดแล้วก็คิดถึงช่วงเวลานั้นจัง มันจะดีกว่านี้ ถ้าวันนั้นเราตาย.....
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ใช้ชีวิตอยู่กับสิ่งที่เราชอบ จะทำให้ชีวิตมีความสุขขึ้นนะคะ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อยากเล่า อยากระบายอะไรเพิ่มเติม หลังไมค์คุยกันได้นะคะ