คิดถึงดงนาทาม คิดถึงดงนาทาม คงจะนานไปหน่อยที่ไม่ได้ไปเดินทางที่ดงนาทามอีกเลย หลังจากเมื่องานธรรมยาตราดงนาทาม ร่วมกับมูลนิธิพิทักษ์ธรรมชาติเพื่อชีวิต น่าจะสิบกว่าปีได้แล้วมั้ง (ถ้าจำไม่ผิด) คือ เมื่อครั้งที่ป่าดงนาทามยังไม่เป็นที่รู้จักมากนักซึ่งเดินทางจากหมู่บ้านปากลา เดินขึ้นบนภูผาดงนาดาม เลาะริมน้ำโขง เห็นสองฝั่งไทยลาว ผ่านป่าดงนาทาม แวะจุดชมวิวผาชะนะได ถ้ำ ทุ่งดอกไม้สร้อยสุวรรณา ดุสิตา น้ำตก และพักตามหมู่บ้าน จนจุดท้ายสุดคือ วัดป่าภูจ้อมก้อม บ้านทุ่งนาเมือง เมื่อครั้งนั้นท่านพระอาจารย์ปสันโน (อดีตเจ้าอาวาสวัดป่านานาชาติ อุบลฯ) พร้อมทั้งคณะสงฆ์ และคณะท่านแม่ชีศันสนีย์ และชาวบ้านที่อาศัยอยู่รอบป่าดงนาทาม ระยะทางไกลสำหรับพวกเรา บางคนเดินจนรองเท้าที่ซื้อมาใหม่ขาด แต่ไม่ไกลมากนักสำหรับชาวบ้าน ที่เมื่อก่อนใช้เส้นทางหาอาหารในป่าดงนาทาม และเดินทางจากหมู่บ้านนั้นไปหมู่บ้านนี้ เมื่อครั้งที่ถนนยังไม่ได้เข้าไปในหมู่บ้าน (แน่ล่ะว่า ตอนนี้ถนนเข้าไปถึง ไฟฟ้าเข้าไปถึง ความเป็นอยู่ก็ดีขึ้น) เอาเป็นว่า เป็นความทรงจำที่ดีๆ จากความเปลี่ยนของผืนป่าดงนาทาม วันนี้ดงนาทาม เป็นที่รู้จัก และถ้าจะมาดูพระอาทิตย์ขึ้นก่อนใครในสยาม ก็ต้องมาที่ผาชะนะได ผู้คนมากมายเดินทางเข้ามา จากเมื่อก่อนเราต้องเดินด้วยเท้าเป็นสิบๆกิโลเมตร กว่าจะไปถึงผาชะนะได และพักที่น้ำตกห้วยพอก แต่วันนี้รถยนต์ขึ้นถึงแล้ว มีห้องน้ำให้ด้วย (จริงๆแล้วเขาทำไว้หลายปีแล้วล่ะ แต่ปีนี้เราเพิ่งจะไปแวะเยี่ยมดงนาทาม ที่ผาชะนะไดอีกครั้ง) อ้าวสรุปละกัน คิดถึงดงนาทาม คิดถึงเมื่อครั้งไปนอนดูดาว กองไฟกับกาต้มน้ำ ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่อารมณ์แห่งความคิดถึงดงนาทาม (ง่วงล่ะ จะไปนอนแล้ว ค่อยมาเล่าต่อ เรื่องไปปายหนาว ปลายมกรา) ปีใหม่นี้ก็ไปเติมพลัง ที่ผาชะนะได ดงนาทาม     
อยู่อุบลเนาะ
โดย: tuk-tuk@korat
 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:10:38:53 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [