Nada sou sou น้ำตาไหลริน... วันนี้วางแผนไว้เยอะแยะมากมาย ตื่นมา 10 โมง เพราะเมื่อคืนหลับตี2 คืนก่อนก็ ตี4 เช้ามาก็ต้องไปบ้านนู้น ตอนเที่ยงออกไปกินข้าว พอบ่ายสองกว่าก็จะออกไปหากิ่งที่เอ็มก่อนไปหาป้าที่สยาม แต่นาฬิกาที่บ้านนู้นดันช้า ดูเวลายังไม่บ่ายสองครึ่ง กิ่งโทรมาบอกว่า นี่มันบ่ายสอง 45 แล้ว !!! แย่แล้วแย่แล้ว ต้องรีบกลับบ้านไปเอาแผ่นDVDให้ป้า ไปหลังหมู่บ้านนั่งมอไซค์ไปBTSอ่อนนุชไปลงพร้อมพงษ์ ไปถึงก็รู้สึกจะบ่ายสามครึ่งเข้าไปแล้ว ตอนขึ้นรถไฟฟ้าที่อ่อนนุช ป้าโทรมาพอดีว่าอยู่มาบ๊อง ก็เลยให้มาที่เอ็มด้วย พอเจอกิ่งก็เลยขึ้นไปนั่งกิน...อะไรนะ ลืมไปแล้วอ่ะ ไปนั่งกินร้านอะไรนะ แต่เราก็ไปสั่งลาซซี่มะม่วงมากิน ซักพักนึงป้าก็โทรมาว่าถึงแล้ว ก็นัดแนะจุดนัดพบ แล้วก็เดินไปรับ ระหว่างทางกลับมาหากิ่งที่ร้านนั้นน่ะ ป้าก็เหลือบไปเห็นโบโบ้พอดี ช่างบังเอิญอะไรเช่นนี้ ไม่ได้เอจตั้งน๊านนาน ไปนั่งคุยกันได้แป๊บเดียวเอง ก็ 4โมง 10 ละ ก็เลยเดินกันลงไป กิ่งไปส่งถึงที่เสียบบัตรแน่ะ นั่งรถไฟฟ้าปรู๊ดเดียวไปถึงสยาม วิ่งไปซ์อตั๋วหนังทันที เข้าไปนั่งปุ๊บหนังก็ฉายปั๊บทันทีทันใจ ไปดูแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะพยามยามไม่อ่านบทความใดๆทั้งสิ้น ดูไปน้ำตาก็ไหลอยู่เรื่อยๆ ถึงบางฉากจะไม่ได้อะไรมาก แต่ก็ยังไหล เพราะต่อมน้ำตาตื้น อะไรนิดหน่อยก็ร้องแล้ว ถึงจะไม่ร้องมากแล้วก็หนักเท่า be with you แต่ก็สนุกและชอบ ในระดับนึงเลยทีเดียว ยังไงก็คงรอซื้อDVDเก็บแน่นอน และก็คงซื้อไว้ให้คนคนนึงด้วย 666 แต่อีกอย่าง... ป้าเนี่ย ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรกว่าเราอีกอ่ะ ร้องซะจนตาแดง หน้าแดงไปหมด คนอื่นจะนึกว่าเราไปทำอะไรป้ามามั๊ยเนี่ย แล้วนี่ก็เลยยังไม่ได้ดู dreamgirls เลย ดูอีกทีก่อน อาจจะศุกร์หน้า ไม่ก็เสาร์อาทิตย์หน้าล่ะนะ อีกอย่าง...ป้าคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ มะม่วงอร่อยสุดสุด หว๊านหวานนนนนนนนนนน อร่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก และ ซาโตชิ น่ารักมากกก เอ๊ะ...ไม่เกี่ยวกันนี่นา 666
 พลาดๆไม่ได้ติดทิชชู่ไปด้วย กร๊ากๆๆๆๆ (โอ๊ย...แต่ตอนกลับบ้านอ่ะ เอาโปสการ์ดขึ้นมาดู เจอประโยคที่ว่า พี่รู้มั้ย ว่าหนูรักพี่แค่ไหน.0....อ๊ายๆๆๆๆๆอารมณ์ค้าง ............ไหลอีกรอบ ว่าแล้วไปหาซาวน์แทรคมาฟังดีกว่า บาดลึกจริงๆ) อ้า...มะม่วง ถ้าเจอกันจะซื้อไปฝากอีก โดย: ก้า IP: 58.9.96.247 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:11:23 น.
อ่านแล้วเหนื่อยแทน ไม่ใช่เพราะความยุ่งเหยิงของวันนั้นของจขบ นะ แต่เพราะบรรยายได้เก็บทุกเม็ด ไล่เรียงจนครบได้ในหนึ่งย่อหน้านั่นมากกว่า
 หนังเรื่องนี้ไม่เคยได้ยินชื่อแฮะ แต่หนังญี่ปุ่นหรือเกาหลีแนวโศกสลดซึ้งๆอะไรนี่เข็ดแล้วล่ะครับ เคยมีสาวข้างบล้อกเชียร์ให้ไปดู Be With You อะไรนั่นจนใจอ่อนซื้อแผ่นไปดู (เพราะถ้าไปดูโรง คงต้องซดลิโพก่อนดูเป็นแน่) ไม่อยากจะบอกว่าน่าเบื่อโคดๆ ไม่ใช่เพราะหนังไม่ดีนาครับ แต่ผมเอียนกับการทำหนังที่จงใจจะให้คนดูหลั่งน้ำตาให้ได้นี่น่ะล่ะ วางพล๊อตเรื่องจนไม่นึกถึงความสมจริง แต่นึกแต่ว่าจะทำไงให้มันกินใจจนเกินพอดีอ่ะครับ แต่อันนี้ไม่ได้เหมารวมทุกเรื่องน่ะครับ แต่ผมเดาว่าส่วนใหญ่จะเป็นแนวรักๆล่ะมั้งง่ะ อ่อ ผมเคยดูอีกเรื่องคือ Il Mere อะไรนั่นน่ะ พอดีดนตรีประกอบกับเพลงมันช่วยได้มากเลยหยวนๆ อ่อ น้องจีๆฮุนๆ(อะไรนี่ล่ะ)ยิ่งช่วยได้มากสุดเลยครับ อุอุ ผมว่าถ้าหนังจะซึ้ง ผมชอบหนังแนวๆ Comedy ที่แทรกแนวคิดไว้แบบนั้นดีกว่า มีหลายๆเรื่องที่ทำเอาน้ำตาซึมได้นาครับ อย่าง Click ก็โอเชนะ โอ่ะ ผมบ่นอะไรไปนี่  โดย: ข้าวตู IP: 203.113.0.192 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:10:49 น.
ร้านนั้นชื่อ เบอร์เกอร์คิง นะจ๊ะ
โดย: enuging IP: 203.113.36.13 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:26:39 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่ซาโตชินี่ยังไงก้อยกให้ไม่ได้นะ น่ารักขนาดนี้ 666
เพิ่งดู Whisper of the Heart หนัง Studio Ghibli จบไปอีกเรื่อง
ชอบมากๆเลย เต้เคยดูเรื่องนี้รึยัง ถ้ายังเด๋วเราจะส่งดีวีดีไปให้ อิอิ
เอ้อ แล้วลาซซี่มะม่วงร้านไหนอร่อยอ้ะ แนะนำเราไปกินมั่งจิ