โลกของคนไม่มี...
วันนี้ขับรถไปทำธุระที่อยุธยา ระหว่างทางเห็นเด็กหนุ่มสะพานเป้ยืนโบกรถที่ผ่านไปมา

ไม่รู้ทำไมใจดีแวะรับเขาขึ้นมา เมื่อเด็กหนุ่มคนนี้ขึ้นมาบนรถ
เขาบอกผมว่า "ขอบคุณครับพี่ อุตส่าห์รับผมขึ้นรถ"

ผมถามว่าจะไปที่ไหนเหรอ

เขาบอกผมว่าจะกลับบ้านอยู่ในตัวเมืองอยุธยา

ผมถามเขาว่ายืนโบกรถอยู่นานหรือยัง เขาตอบผมว่า ประมาณ 2 ชั่วโมงแล้ว ผมถามต่อว่าทำไมถึงคิดว่าจะมีคนแวะรับล่ะ

เขาบอกผมว่า "พี่ครับคนเราตอนที่มันไม่มี ก็ต้องมองหาโอกาส ถึงแม้จะต้องรอนานซักแค่ไหน เพราะถ้าได้โอกาสก็จะทำให้ผมมี แม้จะไม่ใช่สตางค์ แต่ถ้าผมไม่มีสตางค์และยังไม่หาโอกาสอีก ผมคงไม่ได้กลับบ้าน และคงต้องนอนอยู่ข้างทางแหง๋ๆ"

ผมไม่ถามต่อ แต่ขับรถไปส่งเด็กหนุ่มคนนี้จนถึงบ้าน

บุริม โอทกานนท์
13-01-08



Create Date : 13 มกราคม 2551
Last Update : 14 มกราคม 2551 9:24:05 น.
Counter : 612 Pageviews.

1 comments
18 มิย 68 mcayenne94
(18 มิ.ย. 2568 17:08:30 น.)
บาหลี ม่วนอีหลี The Kop Civil
(19 มิ.ย. 2568 17:55:05 น.)
ต้นผีเสื้อราตรี tanjira
(16 มิ.ย. 2568 15:40:51 น.)
ไม่มีปลายทาง มีแต่ทาง There is No Goal, No Destination - 14.6.25 CXO.Asia
(14 มิ.ย. 2568 22:44:47 น.)
  
ขอบคุณเด็กหนุ่มที่เป็นพระเอกเรื่องนี้
ขอบคุณ คุณบุรินที่ถ่ายทอด อย่างน่ารัก
โดย: chinju IP: 125.26.201.96 วันที่: 25 เมษายน 2552 เวลา:23:26:26 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Jazzie.BlogGang.com

Jazz-zie
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]