
" คนอื่นช่วยเรา...เราจะจำไว้ชั่วชีวิต เราช่วยคนอื่น..จงอย่าจำใส่ใจ "
ทำไมเราต้องทุกข์ขนาดนี้ จะมีใครไหมที่จะช่วยเราได้ " เป็นคำถามที่ขึ้นในใจเสมอเวลาที่เราทุกข์ ?" ทำไมเราช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ต้องรอให้พึ่งคนอื่นทำไมกันน่ะ " นี่ก็อีกคำถามที่เกิดขึ้นในใจตัวเอง " เมื่อไรหละจะเกิดคำถามในใจตัวเองว่า." เราอยากทำดีช่วยเหลือคนอื่นให้พ้นทุกข์บ้าง " จะมีไหม?
ทำไมคนเราถึงมีความเห็นแก่ตัว ในมุมตรงกันข้าม ถ้าคนเราไม่มีความเห็นแก่ตัวจะเป็นยังไงน่ะ สิ่งมหัศจรรย์อย่างหนึ่งเกิดขึ้นกับฉัน สิ่งนั้นคือ " น้ำใจแห่งความช่วยเหลือ " น้ำใจที่บริสุทธิ์ที่ผู้ให้เต็มใจให้ผู้รับโดยไม่หวังผลตอบแทน
ความรู้สึกของผู้รับ จะรู้สึกถึง ซาบซึ้ง ดีใจ ปลื้มใจ อิ่มใจ และกำลังใจ ที่ได้รับน้ำใจที่บริสุทธิ์จากผู้ให้"เป็นความรู้สึก ที่เกิดขึ้นในใจ ยากเกินจะบรรยายได้ ทำให้ฉันคิดได้ว่า ถ้าคนเราคิดว่าตัวเองให้ความช่วยเหลือคนอื่นไม่ได้ อย่าไปจำกัดความคิดตัวเอง ให้เลิกคิดแบบนั้นซะ ถึงแม้ว่าคุณยากดี มีจน จะมีความทุกข์หรือความสุข จะเป็นคนไม่มีทรัพย์สิน เงินทอง ลาภ ยศ ไม่มากมาย เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง
ทำให้คุณปฏิเสธขอความช่วยเหลือจากผู้ร้องขอให้ช่วย โดยคุณไม่ทันคิด ลองทำ ลองช่วยเหลือก่อนที่คุณ จะตอบปฏิเสธการขอให้ช่วยเหลือไปนั้น คุณก็จะพลาดโอกาสรับรู้ว่า "คุณค่าทางใจ นั้นเป็นอย่างไร " เพียงแค่คุณหยุดคิดเต็มใจพร้อมที่จะเป็นผู้ให้เสมอไม่มากไม่น้อย เพียงเท่านี้ ผู้รับก็ จัก ขอบคุณสิ่งที่ได้รับจากผู้ให้ มิมีวันลืมเลือน..." ดีใจ สุขใจ ปลื้มใจ ซาบซึ้ง อิ่มใจ " ความรู้สึกเหล่านี้ ล้วนเป็นคุณค่าทางจิตใจจะเกิดขึ้นกับคุณได้เสมอ ไม่ว่าคุณจะเป็นผู้ให้หรือผู้รับก็ตาม....
ดังนั้น "ผู้ให้" ทุกคนมีสิทธิ์จะเป็นได้ ไม่ต้องเลือก ไม่ต้องรอ จะต้องเป็นผู้ให้ก่อน ไม่ใช่คอยแต่จะรอรับเท่านั้น กล่าวถึง ผู้ให้กับผู้รับนั้น ใครจะเป็นผู้ได้กุศลมากกว่ากันถ้าคิดให้ดี ผู้ได้กุศลมากกว่า ก็ควรจะขอบคุณผู้ได้น้อยกว่าจึงเป็นเรื่องที่ไม่ผิด
ฉันขอฝาก..คำสอนปราชญ์ "ฮั่วหลัวเกิง" ที่ว่า " คนอื่นช่วยเรา ....เราจะจำไว้ชั่วชีวิต เราช่วยคนอื่น.....จงอย่าจำใส่ใจ "
เขียน : iceicy
|
---|
Icyiceberg.BlogGang.com
lcelcy
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [ ?]
|
|