ดวงจันทร์กับพระ อาทิตย์
หากมีใคร หลายคนเคยสังเกตไหมว่ามีเรื่องเล่าบางอย่างที่ค้าง คา
และไม่เคยมีใครใส่ใจหรือสนใจกับมัน เวลาใดที่เราต้อง การใครสักคนเคียงข้างสิ่งแรกที่เราจะเกิดปฏิกิริยาขึ้นมานั้นคือ การนั่งบน ท้องฟ้าแหงนหน้าสู้พื้นนภา หลายใจและส่งยิ้มให้กับน้ำตาที่ไหลซึมเข้าไปใน ก้นบึ้ง ฉันเคยนั่งมองอย่างนั้นมาแล้วหลายร้อยหน แต่ก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ว่า ดวงจันทร์ กับดวงอาทิตย์นั้นทำไมถึงต่างฝ่ายต่างไม่เคยพบเจอกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่ถึงพบเจอก็ไม่เคยที่จะโผล่ขึ้นมาหันหน้าเข้าหากัน ฉันนั่งพิเคราะห์และ มองดูมันทุกวัน ยิ่งดูดวงจันทร์ก็ยิ่งอ้างว้าง ยิ่งดูดวงอาทิตย์ส่งแสงเจิดจรัดก็ยิ่งดู ร่าเริ่งและเป็นกำลังใจ
ให้เราทุกวันเมื่อตื่นเช้า แต่ใครหลายคนไม่ เคยค้นพบหรอกว่าทุก ๆ อย่างนั้นย่อมมีต้นตอและสาเหตุของมัน (เพื่อน) คือสิ่งหนึ่งที่อาจจะ เปรียบได้ระหว่าง แสงสว่างกับความ มืด เคยมีใครคิดไหมว่าดวงอาทิตยกับดวงจันทร์ นั้นเป็นเพื่อนกัน
พวกเขาเป็นเพื่อนกันในแค่นิยาม แค่ คำนำหน้าทั้งที่ต่างฝ่ายต่าง
ไม่เคยที่จะทักทายกันเลย เขา ช่างอยู่โดดเดียวอ้างว้าง แต่ถึงจะอยู่ห่างแสนไกลก็ยังคงมีรักเสมอ เหมือน ถึงจะมีเพื่อนใหม่มากหน้าหลายตา เช่นดวงดาว
แต่พวกเขาก็ยังคงทิ้งลอยสลักของหนังสือบาง เล่มที่ทำให้ทุกคนได้รู้จัก
และระลึกถึงตลอดเวลา ดวงจันทร์ได้แต่เฝ้ามองดวงดาวทีละดวงที่ ลอยล่วงหายไปเมือโดนแสงอาทิตย์ทิ้งท้ายบังสนิทและเขาเองก็หายตามมันไป พอ ค่ำคืนพระอาทิตยก็โผล่พ้นขอบฟ้าและลับไปโดยการตกดิน พวกเขาไม่เคยแม้แต่ หันมามองหน้ากันแม้แต่น้อย แต่ใครจะรู้ว่าเขาทั้งสองเป็นผู้นำแล้ว ทั้งสิ้น ถึงจะห่างหายจากกัน เขาก็มีหน้าที่ในการช่วยเหลือโลก มนุษย์และไม่เคยที่จะละเลยหน้าที่ในการเข้ามาพบกันเลย
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ความสว่างและความมืดมัว
ขอบคุณที่เอามาให้อ่านจ้า