พ่อของผม ตอนที่ 1 เกริ่น : วันที่เริ่มเขียนเรื่องนี่เป็นวันที่ 3 ธันวาคม ถ้าเป็นเวลาไทยก็คงจะย่างเข้าวันที่ 4 แล้ว ใกล้จะถึงวันพ่อแห่งชาติเต็มทน ผมว่าจะเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับคุณพ่อของผมซะหน่อย ถือเป็นการทบทวนความทรงจำดีๆ และก็ถือเป็นการทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ ให้คุณพ่อไปในตัว เรื่องราวหลายๆ อย่างในบทความนี้อาจจะมีส่วนคลาดเคลื่อนจากข้อเท็จจริงไปบ้าง ก็ขอให้ถือว่าผมเขียนจากความทรงจำและจากมุมมองส่วนตัวของผมละกันนะครับ หมายเหตุ: เข้าใจว่าพ่อผมเค้าคงไม่ได้เข้ามานั่งเปิดเน็ทอ่านหรอกนะ แต่ถ้ามีใคร print ออกมาให้อ่านก็คงจะดีไม่น้อย ปีนี้คุณพ่ออายุได้หกสิบปีแล้ว ถ้าตามธรรมเนียมจีนก็ถือเป็นปีแซยิด แต่ความที่ลูกๆ ดันไปอยู่กันไกลบ้านซะหมด ก็เลยไม่ค่อยได้ฉลองกันใหญ่โตเท่าไร เอาไว้กลับบ้าน อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเมื่อไหร่ค่อยจัดงานใหญ่กัน พ่อผมเป็นลูกจีนเกิดในไทย เรียนโรงเรียนไทยมาตลอดเลยอ่านเขียนจีนไม่ได้ซักตัว พูดภาษาแต้จิ๋วได้นิดหน่อย แต่หลังๆ ไม่ค่อยได้เห็นพ่อพูดจีนเท่าไหร่แล้ว คงเป็นเพราะคนรุ่นหลังเค้าไม่ค่อยพูดจีนกัน ถึงพ่อจะไม่เคยสอนลูกๆ ให้พูดจีนแต่พ่อก็เล่าเรื่องเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกี่ยวกับเมืองจีนและธรรมเนียมจีนให้ลูกๆ ฟังอยู่เป็นประจำ พอผมมาอยู่เมืองนอกก็เลยได้เห็นประโยชน์จากเรื่องราวพวกนั้นบ้าง โดยเฉพาะเวลาคุยกับเพื่อนชาวจีน ฮ่องกง หรือไต้หวัน ตอนผมเป็นเด็กไม่ค่อยได้มีเวลาอยู่กับคุณพ่อมากนัก ความที่พ่อทำงานอยู่ต่างจังหวัดแทบจะตลอดเวลา นานๆ พ่อจะกลับบ้านซักทีนึง แต่ตอนปิดเทอมเราจะยกโขยงกันไปอยู่บ้านพ่อที่ต่างจังหวัด ถือเป็นการไปเที่ยวพักผ่อนไปในตัว บางปีเราไปเชียงใหม่ บางปีไปสุราษฏร์ สมัยก่อนเมืองไทยเรายังการคมนาคมไม่สะดวกสบายเท่าปัจจุบันนี้ จะไปเชียงใหม่ทีถ้าไม่ขับรถไปเองก็ต้องนั่งรถไฟจากหัวลำโพง เครื่องบินไม่ต้องพูดถึงเพราะตอนนั้นมันแพงเหลือเกินเทียบกับฐานะของบ้านเรา แต่ผมชอบนั่งรถไฟนะ เพราะมันมีที่ให้เดินเล่นเยอะดีและก็มีหยุดตามสถานีต่างๆ ด้วย มีเวลาให้เราลงไปวิ่งเล่นได้พักนึง คุณพ่อผมเค้าจะมีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยมาเล่าให้ลูกๆ ฟังตลอด ทำให้การเดินทางไม่น่าเบื่อ พ่อเป็นคนชอบเที่ยวซอกแซกไปตามที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นในกรุงเทพฯ หรือต่างจังหวัด เมื่อนานมาแล้วพ่อเคยพาไปนั่งรถไฟจากหัวลำโพงไปบางซื่อ ตอนนั้นผมเป็นเด็กมาก จำอะไรไม่ค่อยได้แล้ว พอถึงบางซื่อก็ลงรถแล้วต่อรถไฟกลับเข้าหัวลำโพง พอโตขึ้นมาหน่อยพ่อก็พาไปนั่งเรือด่วนเจ้าพระยา จากวัดพระยาไกรขึ้นเหนือไปจนถึงท่าน้ำนนท์ แล้วก็นั่งกลับจากท่าน้ำนนท์มายังวัดพระยาไกร ระหว่างทางพ่อจะเล่าเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับสองฝั่งแม่น้ำให้ฟังไปตลอดทาง ตั้งแต่สะพานตากสิน ท่าน้ำโอเรียนเต็ล แบ็งค์สยามกัมมาจล อู่เรือบางกอกด็อค กรมอู่ทหารเรือ ศิริราชพยาบาล ธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ ไปจนถึงโรงเหล้าบางยี่ขัน สะพานพระรามหก ฯลฯ ไม่รู้ว่าพ่อไปจำเรื่องราวต่างๆ เหล่านี้มาได้อย่างไร เอาไว้ถ้าผมมีลูกผมจะพามันไปนั่งเรือบ้าง จะได้เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้มันฟัง ตอนถัดไปจะตามมาเร็วๆ นี้นะครับ
ถ้ากลับไปเยี่ยมท่าน พริ้นท์ให้คุณพ่ออ่านสิคะ คงปลื้มไม่น้อย
ขอแอ๊ดบล็อกนะคะ เดี๋ยวมาอ่านต่อค่า  โดย: เฉลียงหน้าบ้าน (เฉลียงหน้าบ้าน
 ) วันที่: 7 ธันวาคม 2548 เวลา:3:13:43 น. |
hvacboy
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||
 |
|
สุขสันต์วันพ่อย้อนหลังนะค่ะ