อัพบล็อคแล้วน้า และแล้ววันหยุดก็มาบรรจบอีกครั้ง ร่าเริงซะไม่มี ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าจะเล่าอะไรดี แต่ด้วยกลัวว่าบล็อคจะกลับกลายเป็นบล็อคล้างอีก ก็เลยกะจะเข้ามาอัพซะหน่อย แล้วอย่างนี้ จะอัพบล็อคได้ยังไงละ อ้อ นึกออกและ... และแล้วเรื่องที่จะเล่าก็ไม่พ้นเรื่องราวของงานเทศกาลที่ญี่ปุ่นจนได้ คืออย่างนี้ เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา โรงเรียนหยุด อ่ะอ่ะ อย่าเพิ่งนึกว่านักเรียนจะได้ไปเที่ยวกันอย่างสบายใจนะ จริงอยู่ที่ว่าทางโรงเรียนไม่มีการเรียนการสอน แต่นักเรียนทุกคนต้องไปร่วมงานเทศกาบของเขตที่จัดขึ้นโดยสโมสรแห่งหนึ่งในญี่ปุ่น(จริงๆก็ในเขตนั่นแหละ พูดให้ดูยิ่งใหญ่ไปอย่างนั้นเอง) พวกผู้ชาย กับ ผู้หญิง(บางคน) มีโอกาสได้ไปแบกศาลเจ้ากันด้วย(แอบอิจฉาเหมือนกันนะเนี้ย) อาจารย์ที่โรงเรียนบอกว่า ทุกคนที่ได้ร่วมแบกศาลเจ้าเนี้ย เป็นคนที่โชคดีมากๆ เพราะคนญี่ปุ่นเอง มีโอกาสที่จะได้ทำอะไรอย่างนี้น้อยมาก เช้าวันงาน เพื่อนๆ(คนไทย)ทุกคนออกจากหอแต่เช้า เพราะต้องไปเตรียมตัวแต่งชุดเพื่อจะไปแบกศาลเจ้า(แบบว่าคนไทยที่นี่ทั้งชายและหญิงได้แบกกันเกือบทุกคน) ส่วนเราอะเหรอ ไม่ได้แบกกะเค้าหรอก แต่เพื่อนๆผู้หญิงในห้อง เค้านัดกันไปใส่ชุดยูคาตะที่โรงเรียนกัน ตอนเเรกก็ไม่อยากแต่งไป ด้วยความที่ไม่อยากตื่น แต่พอเพื่อนมาปลุก ก็เลยไปเปลี่ยนกะเค้าก็ได้ หลังจากวุ่นวายเปลี่ยนชุดยูคาตะกันเสร์จเรียบร้อย กลุ่มห้องเราก็เลยกลายเป็นกลุ่มที่ช้าที่สุดที่ไปถึงงาน อิอิ อายเค้าไหมเนี้ย มีหน้ามาเล่าอีกเนอะ งานจะเริ่มที่วัดแถวโรงเรียน โดยที่เค้าจะเริ่มแบกศาลเจ้าจากวัดไปยังที่อีกแห่งหนึ่งซึ่งใช้เวลาเดินขบวนกันประมาณหนึ่งชั่วโมง อากาศวันนั้นร้อนมากๆ แดดก็แรงมากด้วย พอขบวนเริ่มขึ้น ศาลเจ้าหลังแรกเคลื่อนออกไปก่อน(มีศาลเจ้าสองหลังโดยหลังแรกคนญี่ปุ่นเป็นคนแบก) ส่วนหลังที่สองซึ่งแน่นอนว่าต้องเป็นนักเรียนของโรงเรียนเราเป็นคนแบก งะ น่าสงสารจัง ก็จะไม่ให้สงสารได้ยังไงละคะ ในเมื่อศาลเจ้าหลังใหญ่ยักษ์(เพิ่งทราบภายหลังว่า มีน้ำหนักถึง1000กิโล) มีคนแบกแค่สี่สิบกว่าคน(มันมีผู้ชายหลายคนที่ไม่ยอมร่วมในงานนี้ด้วย) บางที่ที่มีผู้หญืงแบกอยู่เยอะผู้ชายที่แบกตรงนั้นก็จะลำบาก ที่สำคัญ ห้ามวางด้วยนี่สิคะ หนึ่งชั่วโมงแบกตลอด แถมยังมีคนมายืนกันไม่ให้เดินเร็วไป พอหยุดก็ยังมีการเขย่าศาลเจ้าอีก กว่าจะไปถึงคงทรมานกันแย่ ส่วนเจ้าของบล็อคนะเหรอค่ะ เอ่อคือแบบ มัวแต่เดินรั้งท้ายขบวนถ่ายรูปกันสนุกสนาน หลังจากไปถึงจุดหมายปลายทางซึ่งสันนิษฐานว่าจะเป็นวัดอีกเเห่งหนึ่ง เค้าก็ให้วางศาลเจ้าไว้ แล้วทุกคนก็ไปร่วมฉลองที่โรงแรมแถวๆโรงเรียน ไม่น่าเชื่อว่าตอนที่เดินมา ใช้เวลาเป็นชั่วโมง แต่พอเดินกลับ ใช้เวลาไม่ถึง15นาที ในงานเลี้ยงฉลอง ทางสโมสร ก็ออกมากล่าวอะไรเล็กน้อยแล้วก็ขอบคุณพวกเราที่ให้ความร่วมมือกับงานของเค้า แล้วก็มีคนอิ่นทยอยขึ้นไปกล่าวอะไรอีกสักเล็กน้อย ปิดท้ายด้วยผู้อำนวยการโรงเรียน หลังจากนั้นทุกคนก็ร่วมกันรับประทานอาหาร พร้อมทั้งชมการแสดงของนักเรียนและอาจานย์ของโรงเรียน มีโชว์ชุดหนึ่งซึ่งถือเป็นโชว์ที่ดีที่สุดในงานเลยก็ว่าได้ โชว์จากนักเรียนชาวเวียดนาม มาพร้อมชุดสีเขียวลายนกยูงอลังการ พร้อมทั้งโชว์การร่ายรำในลีลาแบบนกยูง สวยงามมากๆ เมื่องานจบ อาจารย์ก็ได้ให้นักเรียนทุกคนกล่าวขอบคุณทางสโมสรที่เลี้ยงอาหารเป็นอันเสร็จพิธี ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีที่มีโอกาสได้เห็นงานอย่างใกล้ชิด ส่วนเพื่อนๆทุกคนหลังจากจบงานก็ปวดไหล่กันเป็นแถว บางคนถึงกับไหล่ม่วงกันเลย แต่ทุกคนก็บอกว่ามันเป็นประสบการณ์ที่ดีจริงๆ จบแล้วค่า จากที่บอกว่าไม่รู้จะเล่าอะไร ไหงกลายเป็นร่ายยาวซะอย่างนั้น แล้วไว้จะมาอัพใหม่นะคะ
ไม่มีรูปมาอวดมั่งเหรอคะ ..... น่าสนุกจังเลยอ่ะ
 โดย: หนูชล
 วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:15:51:15 น.หวัดดีจ้าน้องฮวง ช่วงนี้พี่กี้ไม่สบาย แล้วก็บ้าเอเอฟเลยไม่ค่อยได้มาเยี่ยมเลย แต่ยังคิดถึงเสมอจ้ะ
เสียดายตี๋เหมือนกันฮับ แบบว่าควรอยู่ถึงวีคสุดท้ายด้วยซ้ำ เฮ้อ โชว์พี่นัท พี่พอใจนะ แม้ว่าจะมีครูแดนซ์แต่งเป็นนักบอลสี่คนมาทำอะไรติงต๊องบนเวที แต่ในส่วนโชวืของพี่นัทเป็นอะไรที่ FC ภูมิใจมากๆ ค่ะ อยู่ในธันเดอร์โดมวันนั้นขนลุกกับการที่คนกรี๊ดดังมาก มีส่วนร่วมทั้งเพลงเลย เป็นครั้งแรกที่คนดูตอบรับเพลงพี่นัทมากขนาดนี้ ถ้าครูสอนท่าเต้นแบบละตินที่ถูกต้องให้ จะดีกว่านี้มากๆ ส่วนของต้อล ดอกไม้บานแล้วเนอะ ทำให้คนดูมีความสุขและสนุกไปกับเพลงได้ การร้องก็ดีมาก Fc ปลื้มอีกเช่นกัน อิอิ เชียร์สองคนนี้แล้วเหนื่อย ต้องลุ้นทุกสัปดาห์เพราะกระแสต่างๆ เยอะมาก แต่เวลาดูน้องบนเวทีแล้วมีความสุขทุกครั้งฮับ พะแพงร้องเพลงเป็นธรรมชาติมากๆ อารมณ์เพลงดีจริงๆ เห็นด้วยเลยฮับ ไอ้ขาวๆ นั่นจะให้เป็นดาวและเอาไว้ยกน้องขึ้น แทนที่จะทำให้มันดูดี กลับทำให้การร้องดร็อป ฮา โดย: วลีวิไล
วันที่: 21 สิงหาคม 2550 เวลา:15:35:37 น.หวัดดีตอนสายๆ จ้า ตอนนี้อาการพี่กี้ดีขึ้นแล้ว ไปฉีดยามาหนึ่งเข็ม และพยายามทานยาตามสั่งให้เป๊ะๆ จะได้หายเร็วๆ
น้องฮวงเล่าเรื่องไปงานเทสกาลจริงๆ พี่กี้อยากเห็นรูปด้วยแหละ อ่านแล้วอยากกลับไปเป็นนักเรียนจังเลย ฮี่ๆๆ อารมณ์คนแก่อยากกลับไปเป็นเด็ก ฮา พี่กี้ว่านะ ต่อไปน้องฮวงต้องพกกล้องเล็กๆ สักตัวและล่ะ เวลาไปไหนมาไหนจะได้แชะรูปเก็บไว้ แล้วก้เอามาเล่าสู่กันฟังในนี้อีกไง นี่ขนาดอ่านแบบไม่มีภาพประกอบยังอยากไปแบกศาลเจ้ากับเพื่อนน้องฮวงเลยนะนี่  โดย: วลีวิไล
วันที่: 24 สิงหาคม 2550 เวลา:10:48:57 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [