วิศวกรสาวไทย หน้าใส ปากหมา มีทแอนด์กรี๊ด (เหมือนเป็นเซเลบ..อิอิ)

ไหนๆก็ถูกวิกอีหม่องโขกจนเลือดอาบแล้ว (ใครไม่ได้อ่านก็แวะไปอ่านตอนที่แล้วเอาเด้อ) อีนี่ก็ต้องใส่ ต้องสวมกันเข้าไปทุกวัน กะจะใส่ให้หัวมันเป็นสังคัง หรือคุดทะราดกันเลยที่เดียวเชียว... ไม่ต้องแปลกใจที่บล็อกนี้จะมีอีฉันหัวสวมวิก แล้วก็วิญญาณอีหม่องนั่งแป้นแล้วอยู่กลางกระหม่อม...

แค่ตัวเองคนเดียวไม่พอ ลากเพื่อนมาเป็นแนวร่วมคุดทะราดด้วยอีกคน เพื่อนมันเป็นคนเรียบร้อยค่ะ จิกมันสารพัด กว่าจะยอม วันนั้นเราสองคน ใส่วิก ร่อนทั่ว ม.สารคาม แถมแวะไปจกส้มตำ ไก่ย่างกับรองคณบดีมาอีก เอาเป็นว่า วันนั้นหมาหอนเป็นแถบๆ คริๆๆ



ช่วงกลับจากเมืองเหนือ คิวตรูก็แน่นเอี๊ยดปานบียอนเซ่ เพื่อนคนนั้นก็อยากเจอ คนนี้ก็อยากเจอ ตรูแทบอยากจะแยกร่างออกจากกัน จะได้ไปเจอให้ครบทุกคน.. เพื่อนนัดเจอ ก็หมายถึงนัดกิน.. มื้อเที่ยงเจอคนนี้ มื้อเย็นเจอคนนั้น พุงบาน หน้าบานกันไป

ว่าด้วยเรื่องกิน อยู่เมืองฝรั่ง ใส่ไซส์ Petite อีนี่ก็ไม่ได้สำเหนียกเหง้าหน้า เหง้าพุง กลับเมืองไทย มีแต่คนถาม มีน้องรึเปล่าคะ... อ๋อ เปล่าค่ะ ตรูมันอ้วน!!

อันนี้เพื่อนสมัยเด็กๆ รู้จักกันตั้งแต่นมยังไม่ทันตั้งเต้า แม้ว่าตอนนี้นมยานลงมาที่เข่าแล้ว แต่เราก็ยังคบกันอยู่ค่ะ... (อุตส่าห์ใส่บิ๊กอายซะด้วย ซื้อตั้งห้าร้อย ใส่ไม่ถึงสี่ชม เจ็บชิ๊กหาย.. ไม่น่าอยากสวยเลยตรู.. สี่ชม ห้าร้อย ไม่รวมน้ำตาเทียมอีกร้อยนึงแน่ะ )



อันนี้เพื่อนตอนเรียนมอขอ จริงๆเรียนแค่ปีเดียว แล้วก็ซิ่วมาลาดกระบัง.. แต่เราก็ยังคบกันได้อย่างยืดยาว... วันนั้น ไอ้เราอยากจะไปปล่อยแก่ ติ๊ดส์ๆๆ แถว RCA แต่วันนั้นถูกลากไปแถวงามวงศ์วาน.. แบบว่าร้านคนแก่จริงๆ ไม่มีหนุ่มหล่อๆให้มองเลย.. ตรูอุตส่าห์แต่งซะงาม เพื่อ?????





ตอนโตเป็นสาว อิฉันก็สลัดกลิ่นโคลนสาบควาย เข้ามาเมืองบางกอก พ่อแม่ก็ขายควายเพื่อส่งควายเรียน จนได้มาเจอกับเพื่อน ป.โท กลุ่มนี้..



ตอนแรกก็ไม่อยากคบพวกมันหรอกค่ะ เพราะแก๊งส์นี้มันเป็นเด็กจุฬา โดยเฉพาะยัยหน้าสวยคนนี้ อีเบนซ์ หล่อนแนวๆคุณหนูไงคะ ไอ้เรามันก็เป็นแค่เด็กบ้านนอก ป่าๆ เถื่อนๆ แต่วันนั้นที่คณะต้องไปดูงานที่นากุ้งไง แล้วฝนมันก็ตก รถบัสเข้าไม่ถึง ต้องนั่งหลังกระบะเข้าไป แล้วรถมันก็ติดหล่ม สาวๆหลายคนใส่ส้นสูงไปไง ตรูก็ปากหมา หันไปด่า มรึงบ้าหรือเปล่า!!!! ไปนากุ้งนะ ไม่ใช่ไปเดินแฟชั่นโชว์ แล้วก็ขำก๊ากพวกสาวๆ ก็ใส่ส้นสูงไปติดหล่ม มันก็ก้าวไม่ออกสิคะ....กระเย่อกระแหย่งกันไป..ฮ่าฮ่า... หันไปถามอีเบนซ์ นี่ๆ เธอจะเดินเข้าไปต่อเปล่า เราจะถอดรองเท้าเดินเข้าไปนะ (คิดในใจ อีคุณหนูนี่คงไม่กล้า..)

เอาสิจ๊ะ.. กุ้งไป เราก็ไป... ว่าแล้วก็เดินกระเย่อกระแหย่ง ทรงตัวกลางคันนาอย่างสนุกสนาน หัวเราะกิ๊กกั๊ก... ตรูก็เกาหัวแกรกๆ เออว่ะ อีนี่ บทจะสลัดคราบคุณหนูมันง่ายอย่างงี้นี่เอง

ให้บ้าก็ทำได้... อันนี้อีเบนซ์รีเควสเอง......ฮ่าฮ่า



เพื่อนๆหลายคนที่เจอ แล้วกรูไม่ได้ลงรูป ไม่ได้เม้าท์มอย อย่าเสียใจไป (หรือดีใจก็ไม่รู้) รอครั้งหน้า กรูจะเผาเป็นรายตัว...

Create Date : 19 มีนาคม 2554 Last Update : 19 มีนาคม 2554 6:25:33 น. Counter : 2734 Pageviews.		7 comments
Share Tweet

	พ่อแม่ที่ติดโทรศัพท์ มีผลต่อลูกอย่างไร newyorknurse (22 มิ.ย. 2568 21:04:21 น.)		วันนี้ไปหาหมอ ดูแลดี แต่..... เขียนประวัติเราลงคนอื่น.. newyorknurse (13 มิ.ย. 2568 02:37:18 น.)
	Serve Him MOU Day 10 : Haenam's hiking route mariabamboo (9 มิ.ย. 2568 13:54:10 น.)		ทุกสิ่งเป็นเรื่องธรรมดา : หลวงพ่อปราโมชย์ ปาโมชโช newyorknurse (8 มิ.ย. 2568 20:42:23 น.)