บทแทรก เมื่อต้องเจอกับคำถามซ้ำๆ 11.3.55 วันนี้เป็นวันรวมญาติอีกวันหนึ่ง เนื่องจากเป็นวันมงคล มีงานแต่งงานของลูกพี่ลูกน้อง ที่อายุเท่ากัน ตามธรรมดาของงานแต่งงานญาติ ก็จะต้องแหกขี้ตาตื่นกันแต่เช้า เพื่อไปเข้าร่วมพิธีงานเช้าด้วย และเนื่องจากเป็นวันรวมญาติ คำถามที่จะเจอคำถามแรกเลยก็คือ "เมื่อไหร่จะมีน้อง" "เมื่อไหร่จะมีข่าวดี" "ทำไมไม่มีน้องซักที" "คุมรึเปล่า" สองปีที่ผ่านมา เราก็เจอคำถามนี้มาตลอด เราแต่งงานไล่เลี่ยกับญาติ เค้าก็มีลูกไปแล้ว จนน้องที่เพิ่งแต่งไปเมื่อปลายปี ก็ท้องแซงไปแล้ว ตอนนี้เริ่มเคยชินกับคำถามนี้มากๆ แต่เนื่องจากผู้ใหญ่เป็นคนถาม เลยทำได้แค่เพียง "ยิ้ม" กลับไป ใครหล่ะจะเป็นคนตอบได้ว่า เมื่อไหร่ ถ้าใครตอบได้ก็ช่วยบอกทีละกัน เพราะอยากจะรู้เหมือนกัน... แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่ผ่านมา ปีนี้เป็นปีมังกรมหัศจรรย์ ใครที่เกิดมาแทบจะเป็นหนุ่มโสดมาตลอดชีวิต ก็กลับมีแฟนกับเค้าซะงั้น งานแต่งงานที่มีกันแทบจะทุกเดือน บางเดือนชนกันเลยด้วยซ้ำ เท่านั้นยังไม่พอ ปีมังกรมหัศจรรย์นี้ ยังเสกลูกเค้าท้องอีกต่างหาก ก่อนหน้ามางาน รู้ข่าวว่ามีญาติ 2 คน ท้องไปแล้ว ในใจก็เศร้าๆ กดดันๆ ทำไมเค้าคิดจะมีก็มีกันง่ายจัง ช๊อคหนักเข้าไปอีกตรงที่วันนี้มารู้ว่า ญาติที่ท้อง ไม่ใช่แค่ 2 แต่เป็น 4 เรียกได้ว่า ใครที่แต่งงานกันไปแล้ว ปีนี้ท้องกันหมด ยกเว้น "เรา" คราวนี้งานเข้าเลย เจอใคร ใครก็ทัก บอกวิธีของลูก ถามว่าลืมทำการบ้านรึเปล่า ถึงขั้นที่ คนเดียวกัน เดินสวนกัน 5 ครั้ง ก็ถามอยู่เรื่องเดียวนี่แหละ แต่เด็ดสุดคือ.. จังหวะงานเลี้ยงตอนเช้า เป็นแบบบุฟเฟ่ อาม่า นั่งโต๊ะเดียวกับเรา มาถึงปุ๊บก็เริ่มเลย "ลื้อทำงานอย่าเครียดมาก" "พักผ่อนบ้างอย่าไปทำงานอย่างเดียว" "ปีนี้ อา(ชื่อญาติทั้งหลายแหล่ที่ท้อง) ก็มีลูกกัน เป็นบุญจริงๆ" อ้าว แล้วตรูนี้ บาป มากเลยใช่มั๊ย ก็รู้นะ ว่าอาม่าก็ไม่ได้จะหมายความว่างั้นหรอก แต่ในใจก็คิดไปแล้วววววว แต่ก็อย่างที่บอก เริ่มชินกับคำถามพวกนี้แล้ว เราก็ฟังไป กินไป ยิ้มไป ไม่ตอบอะไร เพราะไม่รู้จะตอบอะไร จนโกวเดินผ่านมาได้ยิน เดินมาบอกว่า "แม่ (อาม่า) แม่อย่าไปถามอี" "อีพร้อมเมื่อไหร่อีก็มีเอง" "แม่ไปถามอีอย่างนี้อียิ่งเครียดนะ" โหหหหหหหหหห เราได้ยินนี่แบบว่า อยากจะกราบงามๆ เพิ่งจะได้เจอคนที่พูดแบบนี้กับเราครั้งแรก น้ำตามันเอ่อมาคลอเลยอ่ะ แต่ก็ไม่กล้าร้อง เพราะอายด้วย แล้วก็กลัวเสียบรรยากาศด้วย งานแต่งงานอะเนอะ เลยต้องก้มหน้า กินข้าวไป กลืนน้ำตาไป แต่ในที่สุด คืนนี้ก็ร้องไห้โฮกับสามีอยู่ดี 555 เราเองก็รู้สึกเศร้าอยู่แล้ว ที่ไม่มีลูกกับเค้าซะที เราไม่ใช่ไม่อยากมีซะหน่อย แล้วพอรู้ว่าคนอื่นเค้าก็มีกันหมดแล้ว เหลือแต่เรา ก็ยิ่งเศร้าเข้าไปอีก แถมยังโดนคำถามที่เข้ามากดดันมากมาย ที่ไม่รู้จะตอบยังไง "ทั้งๆที่เราพยายามที่จะมีลูกมากกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ" เรายอมเจ็บ ยอมเจาะ ยอมตรวจ ยอมกินยา เสียค่ายาค่าหมอ แค่นี้เราก็เศร้าพอแล้วนะ ทำไมต้องมาซ้ำเติมความเศร้ากันด้วย....
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [
น่าเห็นใจจิงๆเลย (แอบมาอ่านค่ะ ไว้จะคอยดูวันนั้นวันที่คุณและเค้าสมหวังนะคะ สู้ๆ)