ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตตัวเอง...

ตั้งแต่ปี 2007 ก็มีพี่ส่งเพลงและคลิปของวงที่ชื่อว่าดงบังชินกิมาให้ดู
(ตอนนั้นอัปเปหิตัวเองออกนอกประเทศ เลยไม่รู้ว่าที่ไทย กระแสของวงนี้แรงขนาดไหน)

ฟังเพลงแล้วเพราะมากมาย...(ตอนนั้นชอบ Kiss Shita mama, sayonara มากๆ เปิดฟังทั้งวัน...เพลงบ้าอะไรเนี่ย เศร้าชะมัด T_T) <<< สรุปว่าเป็นพวก M ชอบทำร้ายตัวเอง - -"

ตอนนั้นก็ไม่ได้บ้าอะไรหรอกนะ...เห็นหน้าทั้งห้าคนแล้วก็เฉยๆ...ก็เหมือนจะหน้าตาดีเป็นบ้างคน (ชอบหน้าชางมินเพราะหน้าตาแบบนี้สไตล์เรา...ส่วนแจจุงนี่...อยากจะเรียกว่าเป็นผู้ชายหน้าสวยเลยแหล่ะ - -) แต่ ณ ตอนนั้นยังไม่สามารถแยกทั้งห้าคนได้อย่างชัดเจน

วงนี้มีสิ่งที่ประหลาดกว่า Boy Band, Idol Group ทั้งหลายที่เราเคยชอบอยู่หลายอย่าง
แต่ที่โดดเด่นออกมาอย่างชัดเจนคือความสามารถในการแสดง Live Performance และการร้อง Acappella

เพลงที่เราชอบส่วนใหญ่ (และนักร้องที่ชอบในระยะหลังๆ) จะทำให้เราชื่นชมจนยอมเสียเงินซื้อผลงานการแสดงคอนเสิร์ตมาเก็บไว้ในครอบครองก็ต่อเมื่อรู้สึกว่า

"ร้องสดเพราะกว่าใน CD"

ขอเริ่มจากเพลงที่เหมือนธรรมดาแต่ไม่ธรรมดา...

Begin @ 1st Japan Tour

เพลงนี้ทำให้เราสนใจวงนี้เป็นครั้งแรก...แบบว่าพี่ที่รักท่านหนึ่งส่ง link Live เพลงนี้มาให้ดู (บางคนชอบเวอร์ชั่น 2007 มากกว่า แต่ไม่รู้ทำไมเราถึงชอบอันนี้มากกว่า)

อาจจะเป็นเพราะว่าเสียงแจจุงตอนนั้นมันบาดอารมณ์มากกว่าหล่ะมั้ง... every day and night with youuuuuu....

มาถึงเพลงที่เหมือนจะธรรมดามากๆเพลงต่อไป...

Doushite kimi wo suki natte shimattandarou (Why did I Fall in Love with You?) @ A-Nation 2008

Live นี้มีดีตั้งแต่การเป็น OPEN-AIR

เปิดมาเป็นท้องฟ้าใส (เกี่ยวอะไรด้วยฟร่ะ) แต่มันทำให้บรรยากาศดูดีขึ้นเยอะจริงๆอ่ะ

เพลงนี้เหมือนจะร้องง่าย...แต่สำหรับนักร้องที่ถนัดกับการใช้เทคนิคการร้องเยอะๆ การร้องให้ออกมาดูเรียบง่ายแต่เพราะขนาดนี้มันไม่ง่ายจริงๆนะ

ฟังแล้วเศร้า ไม่บีบคั้นอารมณ์ แต่ฟังแล้วซึมลึก...

เพลงต่อไป

Bolero @ Ontama Carnival 2009

เพลงทรงพลัง...ที่อาจจะมีเวอร์ชั่นที่ดีกว่านี้ออกมาอีกในไม่ช้า

แต่แค่นี้ก็สุดๆแล้ว >.<

อ่านเจอที่ไหนสักแห่งว่าเพลงนี้ร้องแล้วปวดหัวกันไปเลยทีเดียว เพราะเสียงสูงมากเกินจะบรรยาย

ฟังเพลงนี้แล้วคิดถึง IL DIVO ขึ้นมาเลย
(คือดงบังไม่ได้เสียงโอเปร่าแบบนั้นหรอกนะ แต่ลักษณะเพลงนี้ชวนให้นึกถึงจริงๆ)

จะว่าไปก็น่าจับชางมินไปร้องโอเปร่าได้อยู่ - -"

เพลงนี้ชอบเสียงจุนซูมากมาย เป็นคนที่ร้องเพลงได้ทรงพลังมากๆ ไม่มีเสียงตกเลยไม่ว่าเพลงแบบนี้หรือเพลงเต้น

ขอตัดมาเพลงทรงพลังฝั่งเกาหลีบ้าง...

Tonight @ Dream Concert 2008

เราว่าเพลงนี้แอบมีปัญหาในการลงเสียงต่ำกันเล็กน้อย ประมาณว่าต่ำเกิ๊น เสียงหายไปเลย

เสียงหนูโลมานี่เชื่อถือได้เสมอจริงๆ

แต่แอบชอบเสียงสูงปรี๊ดของแจจุงเพลงนี้ ตั้งแต่ท่อน ad-lib สำเร็จแล้วแอบยิ้มตอน 3.25 แล้วก็ท่อนที่สูงปรี๊ดตอน 4.06 เพราะว่าเสียงนิ่งมาก แต่ไม่ชอบโน้ตสูงสุด เพราะเหมือนเสียงจะติดๆคอนิดนึงตอน 4.10 - -"

ค้นไปค้นมาไปเจอ Live เพลงนี้อีกเวอร์ชั่น ท่าทางจะเก่ามาก สมัยแจจุงเจ็บขา ต้องนั่งร้อง

ไม่แน่ใจว่ารายการอะไร...ซึ้งตั้งแต่ตอนต้น

แต่ที่ทำให้ประหลาดใจมากคือ...แบบว่า...นั่งร้อง แล้วเสียง"สวย"มากกกกกกกกกกกก (ดีกว่าเวอร์ชั่นปี 2008 อีก)

คือแบบเสียงสูง นิ่ง ฟังแล้วสบายอย่างบอกไม่ถูก
(จนบางคนแอบสงสัยว่าไอ้ตรงนั้นมันคือเสียงจริงๆรึเปล่าหว่า...หรือว่า lipsync)

ที่ขำมากคือชางมินที่ต้องถือไมค์ห่างปากเกือบฟุตได้มั้งนั่น แบบว่าไม่งั้นเสียงน้องจะทรงพลังเกินไป 55555
(แต่ปัจจุบันน้องเรียนรู้วิธีคุมเสียงได้มากขึ้นแล้ว...ดีจัง)

เสียงทุกคนที่เหลือก็เยี่ยมไปเลย...

กลับมาฝั่งญี่ปุ่น...

ขอเป็นเพลงที่ไม่ใช่ของ Tohoshinki บ้าง

แต่เป็นเพลงเก่ามาก

Kotoba ni dekinai (I can't put into words) @ Bokura no Ongaku
Original by Oda kazumasa

เพลงนี้เหมือนเราจะเคยได้ยิน...สมัยเด็กๆ
(เพลงมันเก่าหลายสิบปีเลยอ่ะ)

แต่เพลงนี้ขึ้นมาด้วยเสียงจุนซู เล่นเอาขนลุก...
ยิ่งพอมาถึง La La La....โฮฮฮฮฮ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
(ความจริงในรายการนี้ชอบที่ร้องเพลง Lion Heart ด้วยเหมือนกันนะ...แต่ยังไม่เท่าเพลงนี้)

มาถึง Live ในตำนาน... เป็น Live ที่คน click เข้าไปดูมากที่สุดแล้วหล่ะมั้ง...

Love in the Ice @ Tokyo Summit 2007

เพลงนี้ต่างจากเวอร์ชั่นที่อัดในเทปโดยเฉพาะตอนที่ยูชอนขึ้นโน้ตสูงปรี๊ดดดดดดดด
(ซึ่งทำให้เราเลิกฟังเวอร์ชั่นปกติใน CD ไปเลย เพราะอารมณ์ใน Live ดีกว่ากันหลายเท่าตัว)

ว่ากันว่า...มันเป็น Live performance ที่ดีที่สุด...ยูชอนบอกว่าเป็นครั้งแรกที่เห็นคนดูร้องไห้ด้วยความซาบซึ้ง

ก็เล่นร้องกันอินซะขนาดนั้นนนนนนน

ดนตรีสด...ร้องสด...โน้ตแทบจะไม่หลุดเลยทั้งเพลง (แอบรู้สึกว่ามีหลุดนิดนึง แต่ไม่แน่ใจเหมือนกัน)

ไม่อยากจะใช้คำว่า perfect แต่ก็เป็นอะไรที่ใกล้เคียงกับคำนั้นที่สุดแล้วหล่ะ...

เพลงอาจจะไม่ได้โชว์โน้ตสูงของทุกคน แต่ความกลมกลืนของเสียงมันสุดยอด

เพลงนี้ทำให้เรารู้สึกเลยว่า...เสียงที่ดีที่สุดของดงบังชินกิ ไม่ใช่เสียงของคนใดคนหนึ่ง หรือแค่สองคน หรือสามคน
.
.
แต่เป็นเสียงของทั้งห้าคนรวมกัน นั่นแหล่ะคือเสียงของ TVXQ/DBSK/THSK ที่สุดยอดที่สุด มีเสน่ห์ที่สุด

แอบเซ็งกับหลายคนที่บอกว่าใครคนใดคนหนึ่งในกลุ่มควรจะไปออกเพลงเดี่ยว...คือยอมรับว่าเสียงจุนซูโดดเด่นนะ เทคนิคการร้องก็น่าจะดีที่สุดในวงตอนนี้เลย แต่เราเชื่อว่าเสน่ห์ของเสียงจุนซูออกมามากที่สุดเมื่อมีเสียงเพื่อนๆอีกสี่คนอยู่ด้วย เช่นเดียวกัน...เสียงแจจุงที่ร้องได้หลากหลาย แต่แจจุงก็ยังมีจุดด้อยเวลาร้องเพลงเร็ว เสียงไม่คมเท่าไหร่ (น่าจะเป็นเพราะเนื้อเสียงเป็นคนเสียงนุ่มด้วย ยกเว้นแต่ร้องเพลงร็อคไปเลยซึ่งใช้เสียงแบบแตกๆก็อีกเรื่องหนึ่ง) และควรจะต้องพักเสียงตัวเองบ้าง (หลังๆแอบรู้สึกว่าเสียงแจจุงไม่ใสเหมือนแต่ก่อน ไม่รู้ว่าเลิกบุหรี่ได้รึยัง หรือเป็นเพราะว่าใช้เสียงเยอะเกินไป)

...บางทีก็เข้าใจเลยว่าทำไมคนถึงหมั่นไส้แฟนคลับดงบังโดยเฉพาะประเภทว่า...เทพมากกกกกกกกกก ดีหมดทุกสิ่ง...

คือต้องยอมรับว่าของเค้าดีจริงๆ แต่ก็มีจุดให้พัฒนาได้อีกหลายจุดนะ...

กลับมาเรื่อง Live Performance ต่อดีกว่า...

จากเพลง Ballad ขาดใจทั้งหลาย...ขอบอกว่า Live Performance ที่เราว่ามันแสดงศักยภาพของ TVXQ/DBSK/THSK มากที่สุดกลับกลายเป็นเพลงนี้....

Rising Sun @ 3rd Japan Tour (T Concert)

สาบานได้ว่ามันเป็นการร้องสดจริงๆ
(เพลงนี้เป็นเพลงลำดับที่ 19 ในคอนเสิร์ต และก่อนหน้าเพลงนี้ก็เป็นเพลงเต้นๆต่อกันมาสามเพลงรวด)

ดูครั้งแรกอ่ะ คิดนะว่า Live หรือ Lipsync
คือรู้ว่ามันไม่เหมือนใน Audio version ปกติแน่นอน แต่ร้องสดได้ขนาดนี้ก็เก่งเกินไปมั้ง...
หรือมันน่าจะมี Lipsync บางส่วนหล่ะน่า
ข้อสงสัยหมดไปเมื่อไปเจอคนทำ MR version (ลดเสียงดนตรีและเสียง sound ทั้งหมดที่ไม่ใช่เสียงสด เพราะฉะนั้นส่วนไหนที่เป็นเสียง LipSync ก็จะหายไปด้วย)

แม่เจ้า....ร้องสดหมดเลยจริงๆนี่หว่า...

โปรดสังเกต...
....ช่วงโน้ตสูงปรี๊ดของชางมินจอมโหยหวน (ฉายานี้แจจุงเป็นคนตั้งให้ หลักฐานต้องไปดูใน T-Concert commentary) ถ้าไม่มีชางมิน...เพลงนี้จะไม่ใช่ RISING SUN
....แล้วก็ RISE UPPPPPPPPPPP ของยุนโฮตอนสุดท้าย...

สำหรับเพลงนี้บางคนอาจจะไม่ค่อยชอบเสียงแผดๆของยูชอน แต่เราว่าเสียงแบบนี้ทำให้เพลง นี้ฟังดู Rock และดิบมากกว่าเดิม กลายเป็นส่วนหนึ่งที่ชอบที่สุดของเพลงเลย

(comment ของ Live อันนี้ฮามาก...แจจุงบอกว่าตอนร้องเพลงนี้รู้สึกเหมือนว่าตายไปแล้ว จุนซูบอกตายไปตั้งแต่สองเพลงที่แล้ว 55555)

ว่ากันว่านอกจากดงบังชินกิ คงไม่มีใครสามารถทำ LIVE PERFORMANCE แบบนี้ออกมาได้
(หาคนมากรีดเสียงแบบน้องมินคงยากมากมาย แถมต้องเต้นไปด้วยอีก เหอๆๆๆ)

ความจริงยังมีอีกหลายอันที่ชอบ...แต่ที่ยกมานี่คือที่ชอบที่สุดแล้ว...

ปิดท้าย...ขอเป็นเพลงนี้แล้วกัน

PROUD @ 2nd Japan Tour (Five in the Black)

อาจจะไม่ใช่ Live Performance ที่ดีที่สุดในเรื่องของคุณภาพเสียง แต่เป็น Live ที่ดีที่สุดในเรื่องของความรู้สึก...

หลายเหตุผลที่ทำให้แต่ละคนร้องไห้...แม้กระทั่งหัวหน้าวงอย่างยุนโฮยังแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว...

...ความคิดที่อยากจะล้มเลิก...ความตั้งใจที่จะผ่านมันไปให้ได้...ความสำเร็จที่ไม่รู้ว่าจะมาถึงหรือไม่....

  PROUD of Your LOVE