Andaman Sea # Last Day... เอาละ การเดินทางของเราก็มาถึงวันสุดท้ายกันแล้วเน้อ อย่างที่เค้าว่า ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่มีวันเลิกรา เว้นแต่คุณจะเอาเหล้าที่เจ้าภาพแจกกลับไปกินต่อที่บ้าน แต่ในกรณีนี้ เราไม่รู้จะเอาอะไรกลับไป จะเก็บเปลือกหอยก็กลัวเจ้าของไปตามเอาคืน  โปรแกรมวันสุดท้ายนี้ก็ไม่มีไรมากมาย เพราะเวลาก็มีอยู่นิดเดียว อย่างแรกที่ต้องทำคือหาที่พักให้ฝรั่งอยู่ เพราะฝรั่งติดใจมาก ขออยู่ต่ออีกซักสี่ซ้าห้าวัน เห็นไหมว่าไทยเราไม่ได้มีดีแค่พัดพงนะเว้ยเฮ้ย!! หลังจากฝรั่งได้ที่พักไปแล้วเราก็จัดการเชคเอ้าท ร่ำลาพี่เจ้าของที่พักเดิม มานอน(พัก)ที่พักใหม่ของฝรั่ง ซักพัก ก็ออกไปชักภาพบรรยากาศชายหาดของเกาะพีพีซะหน่อย อยู่มาจนอีก2ชม.จะกลับแล้วเพิ่งคิดได้ว่าจะเดินหาดนี่ละ   ตอนใกล้เที่ยง น้ำลงไปเยอะมาก จะเล่นน้ำก็เดินไปประมาณครึ่งโลจากชายหาด แบบคนกลางภาพ  ส่วนใครว่ายน้ำไม่เป็นหรือขี้เกียจเดิน ก็มานั่งชิวร้อนๆตรงนี้  เดินถ่ายรูปไปแปบนึงก็ไม่ไหวละ แดดแรงเหลือหลายราวกับจะละลาย พวกทัวร์ริสมันอาบแดดเข้าไปได้ไงวะนี่ หรือว่าจริงๆมันโดนแดดเผาตายไปแล้ว!!?? มิน่า นอนกันนิ่งเชียว เรือกลับภูเก็ตออก11.30 น. เราก็ไปกินก๋วยเตี๋ยวอย่างชิวๆปนรีบร้อนก่อน คือ รีบร้อนเนี่ย เรารีบเพราะกลัวตกเรือ ส่วนชิวๆคือป้าคนทำ ป้าชิวมากใช้เวลาทำก๋วยเตี๋ยว2ชาม15นาทีฝ่าๆ  อยากชมป้าว่าทำอร่อยจัง อุส่าพิถีพิถัน แต่อารมนั้นกินไม่รู้รสแล้ว ซัดโฮก ซัดโฮก จนหมดก็รีบหน้าตั้งไปท่าเรือ พอถึงท่าเรือปุ๊บ โอ้ เรือเราลำใหญ่ดีแฮะ กะลังปู๊นๆเร่งไอ้พวกกินก๋วยเตี๋ยวช้าให้มาขึ้นเรือพอดี อายจัง เป็นเรากะเพื่อนวิ่งกันไป2คนท่ามกลางสายตาฝรั่งบนเรือนับร้อยคู่ที่จ้องมาทำนองว่า "อ้อ กูรออี2ตัวนี้อยู่นี่เอง" ไปถึงก็เอาตั๋วให้เค้าดู พี่เค้าก็บอกมาด้วยเสียงอันไพเราะเสนาะหูมาก อ้อ หูใครไม่รู้นะ รู้แต่ไม่ใช่หูเรา เพราะเค้าบอกว่า "เรือของน้องออกไปนู่นแล้วค่ะ" พร้อมกับชี้ไปที่เรือลำนึงที่อยู่ห่างท่าเรือ"ไปนู่น"ประมาณโลนึง มุ่งหน้าภูเก็ต.... "อ้าว ไรอะพี่ ผมเลทไป2นาทีเอง" เราโวยวายเบาๆเพราะกลัวพี่เค้ารำคาญเตะเราตกน้ำตามเรือไป "ไม่รู้ค่ะ คนละบริษัท" เฮ้ย!! สนใจผมหน่อย!! พี่!! ผมจะกลับบ้านนนนน!!! เราโวยวายดีดดิ้นอยู่ในใจ "ไหนๆ เอาตั๋วมาดู" เสียงใหญ่ๆเข้มๆมาดแมนราวดื่มโค้กพี่บิ๊กตะโกนมาข้างหลังเรา ไม่รู้ว่าตอนที่เราดีดดิ้นในใจเราเผลอดิ้นไปจริงๆรึเปล่า หรือหน้าตาเราสิ้นหวังตกอับเหมือนหมาโดนเจ้าของทิ้ง ถึงมีพี่อีกคน(ที่คาดว่าเป็นเจ้าของเรือ)สงสาร(หรือสมเพช)ช่วยให้เราขึ้นเรือกลับบ้านได้ ขอบคุณพี่มากๆครับ ไม่งั้นผมได้อยู่พีพีอีกคืนแน่ แต่พี่เป็นใครครับ มารู้ได้ไงว่าผมไม่อยากอยู่อีกคืน? หา หา!!!?? ....ล้อเล่นครับพี่ กลับครับ กลับ ในเรือคนแน๊นแน่น เราก็เลยระเห็จไปอยู่บนดาดฟ้าซะ จะได้เก็บภาพการเดินทางอีกหน่อย แต่ปรากฎว่า บนดาดฟ้าแดดร้อนโคดๆอีกแล้น ขนาดพื้นดาดฟ้ายังร้อนเราถอดรองเท้าเดินไม่ได้ ก็เลยหาที่ร่มๆที่เหลือที่เล็กๆอีกที่ นั่งปักหลักถ่ายมันตรงนั้นละ นายแบบนางแบบก็ชาวบ้านที่บังเอิญมายืนนั่นละ อย่ามาหวังให้เอาตัวดำๆของเราไปฝ่าแดดหามุมสวยๆซะให้ยาก   ตอนถึงภูเก็ตเรายังมีเวลาอีกประมาณ3-4 ชม. ให้ทัศนศึกษา เพราะนกแอร์ใจดีเลื่อนเที่ยว6โมงของเราไปเป็น2ทุ่ม งานนี้ก็มีคนขับรถส่วนตัวอีกแล้น แต่ไม่ใช่ลุงคนเดิม อำนาจและอิทธิพลสร้างความสะดวกสบายให้คุณได้ (ถึงแม้จะไม่ใช่อำนาจของคุณโดยตรง...) พี่คนนี้เคยเป็นไกด์มาก่อน แต่พอหลังสึนามิงานไกด์ก็หาย เลยต้องมาเป็นคนขับรถแทน ด้วยเหตุนี้พี่เค้าจึงรู้จักแหล่งทัศนาจรดีๆเยอะ ก็เพราะอย่างที่บอก เวลาเรามีไม่มาก พี่เค้ากลัวจะเที่ยวเพลินแล้วตกเครื่อง เลยพาเรานั่งรถชมวิวแล้วไปกินข้าวบนเขาแทน น่าจะเป็นเขารังนะถ้าจำไม่ผิด ตั้งแต่มานี่ มีมื้อที่เรากินอาหารอิตาเลียนที่กระบี่เท่านั้นที่ไม่ประทับใจเอาซะเลย นอกนั้นอร่อยสุดๆ!! รวมถึงร้านอาหารบนเขานี่ด้วย ฮืออออ นึกแล้วอยากกินอีก  ร้านนี้สามารถชมวิวเมืองภูเก็ตได้ทั้งเมืองเลย รวมถึงสามารถเห็นพระอาทิตย์ตกได้ด้วย!! สำหรับคนที่ติดตามาตั้งแต่แรก คงรู้ถึงความพยายามในการตามล่าถ่ายพระอาทิตย์ของเราได้ดี และก็คงเห็นไปแล้วว่า มันไม่ประสบความสำเร็จเท่าไหร่.... ขอขอบคุณบริษัทพีพีทัวร์อย่างมาก ที่ช่วยเหลือหลายๆอย่างตอนที่เราอยู่ที่กระบี่ ขอบคุณพี่สัญญา เจ้าของที่พัก Garden Home บนเกาะพีพี สำหรับน้ำใจดีๆมากมาย ขอบคุณพิพิธภัณฑ์ถลาง ที่เอื้อเฟื้อคนขับรถ รวมถึงเป็นธุระในหลายๆเรื่อง ขอบคุณอีกหลายๆท่านที่ไม่ได้เอ่ยถึงครับ จริงๆแล้วผมก็อยากขอบคุณเกือบทุกคนที่เจอนะ เพราะอัธยาศัยดี มีน้ำใจทุกคนเลย และขอบคุณผู้ชมทุกท่านด้วยครับ ผมคงไม่มีวันนี้ถ้าไม่มีพวกคุณ โอ้วววววววววววว  
มาชมภาพบรรยากาศที่สวยงามค่ะ
 โดย: Batgirl 2001
 วันที่: 21 ธันวาคม 2548 เวลา:22:00:47 น.ดีใจด้วย น้ำตาไหลพรากๆๆๆๆ
โดย: หมูบิน IP: 61.91.137.111 วันที่: 21 ธันวาคม 2548 เวลา:22:16:49 น.
มาแสดงความคิดถึงนะน้องเตเต้
นี่เขียนมาเป็นเดือนกว่าจะจบนะเนี่ย แต่รูปสุดท้ายสวยดี ไว้ค่อยกลับมาอ่าน เพราะไม่อยากอู้งานที่ออฟฟิส โดย: พี่ป.ป. (Le Petit Panx
) วันที่: 22 ธันวาคม 2548 เวลา:9:16:41 น.ยังอุตส่าห์...
โดย: รุ IP: 203.118.110.13 วันที่: 22 ธันวาคม 2548 เวลา:14:53:31 น.
เย่..จบซักทีทริปของพวกเรา..ทุกวันนี้เราก็ยังเอารูปตอนที่เราไปพีพีมาดูอยู่เลย...ส่วนฝรั่ง ไม่ต้องห่วง ยังคงบ่นและพร่ำเพ้อถึงพีพีตลอด เค้ายังบอกว่าถ้าคราวหน้าไป จ ะไปอยู่พีพีอย่างเดียวเลย3เดือน...
 คิดถึงมาหยาอ่ะ...เอาไว้เราไปกันอีกนะเธอ..อิอิ โดย: ผู้ร่วมทริป IP: 60.230.36.145 วันที่: 22 ธันวาคม 2548 เวลา:19:52:41 น.
ไมไม่รอวันที่ 26 ล่ะ จะได้ครบปีซึนามิ ได้บรรยากาศไปอีกแบบนะ อิอิ
แต่ภาพสวย และบรรยายได้อารมณ์ปากคอเราะร้ายสมเป็นเต้เช่นเคยจ้า  โดย: แพ็คกี้ IP: 61.91.134.170 วันที่: 23 ธันวาคม 2548 เวลา:0:22:04 น.
น่าอิจฉาจุงเลยนะเคอะ มีเพื่อนในบล้อคเป็นก๊วนเที่ยวกันขนาดนี้ (หรือเป็นเพื่อนเที่ยวกันแล้วชวนมาเขียนบล้อคก็ไม่รู้)
ขอบคุณที่มาเยี่ยมบล้อค ข้าน้อยขอรับ ข้าน้อยแก้ไขรูปที่พลาดแล้วขอรับ  โดย: LUNATIC SPACE
วันที่: 23 ธันวาคม 2548 เวลา:16:25:10 น. แวะมาหวัดดีปีใหม่2549ค่ะ... ขอบคุณค่ะที่แวะไปเยี่ยมที่บล๊อค... มีความสุขมากๆ รวยๆ คิดอะไรก้อสมหวังตลอดปีนะค๊ะ สุขภาพดี เจอแต่อะไรที่ดีสำหรับตัวท่านเองนะค๊า....... โดย: หัวมันทอด
วันที่: 29 ธันวาคม 2548 เวลา:21:57:25 น.รูปที่ 2+3 แต่งหน่อยน่าจะงามมิน้อย
ชอบรูปสุดท้ายสุดอะ ลป. อยากไปเที่ยวบ้าง งือๆ T-T โดย: KoPoK IP: 221.128.114.170 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:22:25:34 น.
วู้วๆ อิจฉาคนได้ไปเท่ววววว เอ้วๆๆๆ
โดย: แอน IP: 61.91.103.71 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:22:52:48 น.
เกย์
โดย: อม IP: 58.8.151.243 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:18:32:51 น.
 ซาหวัดดีค่ะโดย: Yer Enemy IP: 124.121.162.116 วันที่: 19 เมษายน 2549 เวลา:13:19:19 น.
ดีจ้า
โดย: 555+ IP: 58.8.20.110 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:47:35 น.
หุหุ .. มาไม่ทันดูรูป
ว่าเเต่เจ้าของบลอคหายไปไหนเเย้ว ^^ โดย: gals-pon
วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:10:02:52 น.suthee
โดย: dd IP: 125.25.96.188 วันที่: 3 กันยายน 2551 เวลา:16:41:59 น.
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [