พี่สาวแสนรักกับหลานสาวตัวจ้อย เหมือนเมื่อไม่นานนี้เอง ที่อ้อยเดินทางไปแคนาดา (พี่สาวคนเดียวของฉันเองค่ะ) เผือแผล่บเดียวก็ผ่านไปสองปีกว่า... ตอนที่ไปส่งที่สนามบิน จำได้ว่าน้ำตาแทบท่วมดอนเมือง (ถ้ามีใครจำได้ เหตุการณ์น้ำท่วมกรุงเทพฯปี 48 ครั้งนั้นแหล่ะค่ะ...เว่อร์ แห่ะแ่ห่ะ) เผลอแผล่บเดียวอีกนั่นแหล่ะ ฉันก็กลายเป็นน้าไปซะแล้ว...(ยอมแก่อย่างเต็มใจ)...หลานเรเชลน่ารักมาก (ไปชมต่อที่ link สาวยะโสฯได้นะคะ) ตอนนี้อายุเก้าเดือนละ กำลังเริ่มหัดเดิน ฉลาดและไม่งอแงกวนใจแม่ คงรู้ว่า แม่อยู่ต่างบ้านต่างเมือง ต้องคอยดูแลซึ่งกันและกัน โชคดีที่พี่เขยเก๊าะน่ารัก ฉันเลยวางใจ ไม่เป็นห่วงเท่าไหร่ อ้อยเป็นคนที่น้องรักมากที่สุด เป็นแม่คนที่สองก็ว่าได้ ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจเลย ที่ฉันจะหลงหลานสาวคนนี้หัวปักหัวปำ...แทบจะแย่งชิงมาเลี้ยงเอง...แต่ฝ่าแรงรักแห่งแม่ไว้ไม่ไหว...คริคริ   บางครั้ง เคยคิดน้อยใจว่าทำไมอ้อยต้องแต่งงานแล้วไปอยู่ต่างประเทศด้วย...พี่เขยเหมือนตาอยู่เลย อยู่ๆก็แย่งพี่เราไปหน้าตาเฉย... แต่นั่นแหล่ะ พอเห็นหน้าหลานแล้ว สิ่งที่เคยคิดก็หายไปหมด... เชลเป็นหวานใจของพ่อ แม่ ปู่-ย่า ตา-ยาย น้าอ๊อก และทุกคนในบ้านเลยล่ะ ช่วงที่เชลกะพ่อแม่กลับมาเยี่ยมบ้าน เป็นช่วงเวลาแห่งความสุข และเสียงหัวเราะ น้าไม่เคยเหงาเลย... น้าได้ทั้งพี่และหลาน...แต่นั่นแหล่ะ แล้วหลานก็กลับไป...  น้าแทบจะนับวันรอการมาครั้งหน้าของ "คนจากแดนไกล"...หนึ่งปี ช่างดูยาวนาน กลับบ้านครั้งนี้ น้ามีเรื่องอยากทำและอยากพาแม่กะเชล (แถมพ่อเชลด้วยก็ได้...ฮิฮิ) ไปเที่ยวซะเต็มไปหมด...จะกัด เอ๊ย! ฟัดหลานให้มันส์ไปเลย... นอนหลับฝันดีนะจ๊ะ 
 โดย: kunyawat
 วันที่: 12 เมษายน 2551 เวลา:17:08:08 น.รักนะเด็กโง่
โดย: แม่น้องเชล IP: 64.59.144.24 วันที่: 13 เมษายน 2551 เวลา:11:47:58 น.
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [