กาซิโกกิ...หลงรักพลางร่ำไห้  อ่านเธอครั้งแรกในยามเย็นวันหนึ่ง อากาศทึม ๆ ฉากแรกเปิดมาด้วยเม็ดฝนและสองพ่อลูก เด็กน้อยชื่อทาอุม พ่อของเขาเป็นนักเขียน ตัวอักษรของเธอบันดาลความทราบซึ้งกินใจ ไอความอบอุ่นความผูกพันระหว่างพ่อลูกแผ่มาถึงใจฉัน ทว่าก็เศร้าเมื่อรู้ว่าทาอุมป่วย...ลูคิเมียใจร้าย ด้วยความหวังของพ่อ ลูกจะหายกลับมาแข็งแรง พ่อทำทุกอย่างเพื่อลดทอนความทรมานของแก้วตาดวงใจ แม้ตัวเองจะพานพบกับความทรมานใด ๆ ก็ตาม รอยยิ้มของลูกคือความสุข น้ำตาของลูกกรีดใจให้เจ็บปวดได้เสมอ เธอทำให้ฉัน เศร้าหมอง สงสาร น้ำตาไหล สะอึกอะอื้นไม่อายใคร เกลียดแม่ของทาอุม กลับมาทำไม กลับมาพรากเด็กน้อยไปจากพ่อทำไม เพื่อชีวีตของลูกได้เติบโตงอกงามในอนาคต พ่อยอมใจร้ายไม่แยแสลูก...ผลักไส ในวันที่ต้องพรากพ่อ ทาอุมยังคงคิดถึงไม่เปลี่ยน ยังคงคิดถึง...แม้ในวันพ่อจากเขาและโลกนี้ไปแล้ว...ทั้งที่ไม่รู้ หน้าสุดท้ายของเธอ ฝนในดวงตาฉันยังคงตกออกมาจากใจ แม้จะอ่านเธอนานแล้ว แต่เมื่อนึกถึง ทำให้ปวดหัวใจประหลาด ฉันหลงรักเธอเข้าแล้ว แม้เธอทำให้ฉัน เศร้าหมอง สงสาร น้ำตาไหล สะอึกอะอื้นไม่อายใคร ตอนนี้...อีกแล้ว เขียนถึงเธอ ฉันกำลังปวดหัวใจประหลาด
เล่มนี้เคยอ่านเมื่อนานมาแล้ว แต่ความประทับใจยังคงอยู่ค่ะ
เพราะจำได้ว่าเศร้า ซึ้ง กินใจ เล่นเอาเสียน้ำตาไปไม่น้อยเลยทีเดียว  โดย: ละอองลม (wind_drizzle
 ) วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:29:11 น.สุดยอดของความประทับใจที่ไม่มีวันลืม
แต่ว่าไปที่แม่ของทาอุมกลับมาก็ดีนะ ไม่งั้นทาอุมก็คงไม่รอด ส่วนพ่อทาอุมยังไงซะก็ต้องจากไป ดีแล้วล่ะที่แม่กลับมาเพื่อได้สานต่อชีวิตของทาอุม T_T ทุกวันนี้หยิบเล่มนี้มาอ่านทีไรเพียงเปิดหน้าแรก อ่านตัวอักษรแรกก็ร้องไห้แล้วล่ะ อ่อนไหวไปป่ะเรา ม่ะรู้สิ ^^ โดย: เจ้าชายต๊องด๋องส์ส์ส์ (PTNCenter
) วันที่: 8 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:53:17 น.คุณศรีสุรางค์ >>>>>>>>>>อ่านเลย ๆ
คุณละอองลม>>>>>>>>>>สงสัยบ่น้ำตาเราจะตื้นเหมือน ๆ กัน คุณเจ้าชายต๊องด๋องส์ส์ส์>>>>>>>>>>จริงด้วย แต่มันก็อดเคืองไม่ได้ โดย: ตุ๊กตาไล่ฝนจากดวงตา
วันที่: 8 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:55:00 น.เป็นหนึ่งเรื่องที่เรียกน้ำตาเราได้แบบ..มากมาย
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
 วันที่: 5 มิถุนายน 2553 เวลา:17:42:39 น. |
บทความทั้งหมด |
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แม้จะเป็นเรื่องเศร้า