5 ปีผ่านมา โชคชะตาไม่เคยอยู่ข้างเราสอง ถ้าเราทั้งสองหันกลับไปมองเรื่องเราย้อนหลัง เรื่องราวต่างๆ ระหว่างเรา ก็เป็นอย่างนี้ตลอดมา และคงจะเป็นได้เพียงเท่านี้ ...ตลอดไป? ฉันรู้สึกตามความเป็นจริงที่ว่า หลายๆสิ่งระหว่างเรานั้น มันหยุดนิ่ง มาเนิ่นนาน บ้างครั้งฉันยังรู้สึกอีกว่า.... ฉันคุ้นเคยกับการไม่สมอย่างที่คาดหวังเสียแล้ว และ......เคยคิด(บ่อยๆ)ว่าระหว่างเราคงเป็นไปไม่ได้มากไปกว่าวันนี้ ...อีกแล้ว? ฉันรู้ว่า ถ้าฉันยังมองอนาคต และคิดที่จะมีครอบครัว....ที่อบอุ่น ตามวัยที่เหมาะสม เหมือนกับเพื่อนๆเหมือนกับคนอื่นๆ ฉันคงต้องคิดมากๆ ...... คิดไกลๆ มากกว่าวันนี้ เวลาล่วงเลย อายุคนเราก็มากขึ้น และ มากขึ้น ทุกวัน ทุกเดือน ทุกปี และ สุดสิ้น....อายุขัย ปีหน้าฉันจะอายุ 34 ปี และปีต่อไป ก็ 35 หากเกินจากนั้น.....ฉันคิดว่ามันไม่ควรจะช้าไปกว่านั้น ฉันยิ่งรู้สึกว่า ตัวฉันเองอายุมากขึ้นจริงๆแล้วด้วย ก็เมื่อตอนไปเที่ยวตะลอนปีนภูช่วงต้นเดือนธันวาที่ผ่านมา ฉันเหนื่อย .ดูอ่อนแรง อ่อนแอกว่าคนอื่น อาจเป็นเพราะฉันอายุมากกว่าคนอื่น เมื่อกลับมาจากเที่ยว ก็ยังเหนื่อย และวันนี้ยังรู้สึกเจ็บๆหลังอยู่เลย อายุผ่านมาถึงวันนี้ ฉันยอมรับว่าฉันยังไม่มีอะไร ที่จะให้เธอไปนำเสนอต่อครอบครัว ว่าฉันมีดี มีโน่น มีนี่ ...........เพราะมันยังไม่สามารถมี กับเขาสักที แต่ก็ใช่ว่าฉันจะทำให้มีไม่ได้......ขอเพียงแรงบันดาลใจดีๆที่มั่นคง ฉันก็คงมีพลังเพียงพอที่จะลงมือทำ ให้ทุกสิ่งที่เธอหวังสำเร็จได้ บางเรื่องฉันก็เคยพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ฉันสามารถทำได้ ถ้ามีเธอนั้นเป็นกำลังใจ ที่ผ่านมาเธอไม่เคยคิดสร้างสิ่งใดร่วมกันกับฉันเลย........ความคิดนี้เกิดขึ้นกับฉันนานแล้ว แต่เธอไม่เคยคิดทำเรื่องแบบนี้ให้เป็นเรื่องของ เรา เลย ถ้าเราเริ่มต้นวันนั้น ร่วมกันออมเงินอย่างจริงจัง ผ่านมา 4-5 ปีขนาดนี้ เราน่าจะมีเงินหรือได้ทำอะไรไว้ร่วมกันบ้างแล้วมากกว่านี้ ที่เราไม่มีอะไรเป็นเจ้าของร่วมกันเลย การที่ฉัน อยากจะซื้อคอนโดฯที่ไหนสักที่ ไปเช่าห้องพักที่ไหนแห่ง คิดทำอะไรสักอย่าง ฉันมักถามเธอให้มาร่วมตัดสินใจด้วยกันเสมอ....แต่เธอก็ไม่เคยคิดร่วม หรือ ก็คิดเหมือนกัน แต่ไม่แสดงออกมาเพราะมันทำให้เป็นจริงไม่ได้ สิ่งต่างๆที่ฉันคิดไว้นั้นมันก็ยังเป็น เรื่องของฉัน...... ฉันกลับมองต่างกับเธอที่ว่า การตัดสินใจอะไรที่เป็นอนาคตไกลๆ มันคือเรื่องของเรา . ไม่ใช่เรื่องของใครคนใดคนหนึ่ง เพราะวันข้างหน้า เราจะได้อยู่ด้วยกัน เย็นวันหนึ่ง วันที่เราไปทานข้าวที่เซ็นทรัลพระราม 2 ด้วยกัน ฉันเคยถามเธอว่า.... เธอว่าเราใช่เนื้อคู่กันไหม? เธอดูงงๆกับคำถาม ว่าทำไมฉันถึงคิดถามอย่างนั้น เพราะฉันมีคำถามกับสิ่งที่มองไม่เห็นว่า ทำไมเราถึงไม่ได้อยู่ด้วยกันสักที ทำไมเราถึงได้คบกันได้แค่เพียงวันนี้....เท่านั้น ที่ผ่านมา ฉันก็ยังหวังเพียงลำพัง(เพราะฉันรู้อยู่แก่ใจฉันเอง)ว่า ในวันใดวันหนึ่ง ก่อนถึงเดือน มีนาคม 2551 อาจมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราได้แต่งงานกัน หรือ เราน่าจะได้อยู่ด้วยกันเสียที....... เวลาผ่านไปทุกวัน และ เวลาของวันนั้นมันก็เดินทางเข้ามาใกล้แล้ว...... ถ้าเธอยังจำเรื่องราวบางเรื่องที่ฉันเคยเล่าให้ฟังได้ ฉันเล่าให้เธอฟังว่า ครั้งหนึ่งฉันเคยไหว้พระ หลวงพ่อนิลมณี ที่สมุทรสงคราม ในครั้งนั้น เรานั่งไหว้พระอยู่ข้างๆกัน ฉันอธิฐานบอกกับหลวงพ่อว่าขอ.......... เวลา 5 ปี.........น่าจะพิสูจน์อะไรระหว่างเราได้ แต่เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ ทุกๆสิ่งก็ยังไม่มีวี่แววว่าเราจะได้อยู่ด้วยกัน . ฉันเข้าใจเรื่องปัญหาที่บ้านของเธอนะ....ได้เพียงแค่รับรู้และรับฟัง ทั้งๆที่อยากเป็นได้มากกว่านั้นที่จะช่วยแบ่งเบาภาระของเธอ....แต่ฉันก็ยังเป็นคนนอกตลอดมา วันนี้เธอเองก็อายุ 26 - 27 ปีแล้ว น่าจะตัดสินใจอะไรด้วยตนเองได้บ้างตามสมควร เธอต้องมองอนาคตด้วย......นะ ..จะอยู่อย่างไร จะดำเนินชีวิตอย่างไร ในวันข้างหน้าไกลๆออกไป ถ้านับจากวันนี้ต่อไปอีก 6 ปีข้างหน้า และถ้าในวันนั้นไม่มีฉันคนนี้อยู่เคียงข้างเธอแล้ว เธอจะได้ดำเนินชีวิตเป็นปกติ ได้ตามลำพัง และเธอจะเข้าใจความรู้สึกที่ฉันมีที่ฉันเป็นอยู่มากขึ้น ..กว่าวันนี้ การรอคอย.....และ ก็ต้องรอคอยต่อไปในแต่ละปี แต่ละปี ที่ไม่รู้จุดสิ้นสุด มันมองไม่เห็นฝั่งความฝันเลยจริงๆนะ ให้ใกล้อย่างไรก็ยังไกลเท่าเดิม.... ฉันเริ่มท้อ ทั้งๆที่จริงก็รู้สึกท้ออยู่บ่อยครั้ง....จนรู้สึกชินชา ปีใหม่นี้ ฉันต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ฉันคงได้พบเจอเพื่อนฝูงและญาติพี่น้องมากหน้าหลายตา แต่งงานหรือยัง? เมื่อไหร่จะแต่งงาน...สักที เมื่อไหร่จะมีแฟน เมื่อไหร่จะมีลูก . ................. ................ คำถามที่ไม่อยากได้ยินเหล่านี้ ฉันคงจะได้ยินเข้าหูจากหลายปาก แน่ๆ และ....ฉันก็คงจะ ยิ้มแห้งๆ เป็นคำตอบกลับไปให้ผู้ถาม คำถามเหล่านั้น ก็คงจะสะท้อนให้ฉันกลับมาถามตัวเองว่า นั่นนะสิ เออ ทำไม? เมื่อไหร่? แล้วเรารออะไร? เรารอใครอยู่? รอเพื่ออะไร? แล้วเราจะรอไปได้อีกนานแค่ไหน? หรือ...?????? ถึงวันนี้แล้ว เธอบอกได้ไหม? ว่าเราควรจะเดินต่อไปข้างหน้าอย่างไรกันดี? เธอตัดสินใจเรื่องของเราไว้หรือยัง? เวลาที่จะครบ 5 ปี สำหรับฉันไม่เคยสูญเปล่า ในเวลา 5 ปี มีคำตอบให้ฉันอญุ่ทุกวันแล้วว่า โชคชะตายังไม่เคย....เข้าข้างเราสองคน ----/----
ขอให้สมหวังรับปีใหม่ที่จะถึงนี้นะครับ
ตราบใดที่มีความรัก ย่อมมีความหวัง โดย: ปกีรณัม IP: 58.9.91.184 วันที่: 25 ธันวาคม 2550 เวลา:13:00:24 น.
ขอให้ประสบความสำเร็จนะคะ
อายุเป็นเพียงตัวเลข ขนาดนี้ยังไม่แก่หรอกค่ะ  โดย: นางฟ้าอรชร
 วันที่: 25 ธันวาคม 2550 เวลา:13:02:41 น. วันเวลาที่ผ่านไปมีไว้ให้ทบทวนในสิ่งที่ทำผิด แล้วแก้ไขให้สมบูรณ์ในวันนี้ เพราะว่าวันพรุ่งนี้ต้องเป็นของเรานะน้อง มีความสุขมากๆ นะคะ Merry X'mas จ้า โดย: อุ้มสี
วันที่: 25 ธันวาคม 2550 เวลา:13:26:23 น.เจ๊ว่าความรักมันจะมีหนทางของมันเอง
อย่างน้อยที่สุด กากีเคยบอกว่า เราจะเป็นคนรัก เป็นความรัก แม้เราจะไม่ใช่คู่รักก็ตาม โดย: g0UvkiN9 IP: 58.10.128.143 วันที่: 25 ธันวาคม 2550 เวลา:15:57:00 น.
อ้าว พลาด ข้างบนนั่น่ะ เจ๊อาร์ตนะ
โดย: g0UvkiN9 แปลว่าเจ๊อาร์ต IP: 58.10.128.143 วันที่: 25 ธันวาคม 2550 เวลา:16:13:32 น.
ก็ยังดีนะคะที่ยังคบกันอยู่ ไม่มีปัญหาอะไร เราว่าเรื่องแต่งงานเป็นเรื่องของทางสังคมมากกว่า ความมั่นคง
เสมอต้นเสมอปลาย แล้วก็เชื่อใจกันสำคัญมากกว่านะ เราเคยมีแฟนก็คบกันตั้งแต่ปี1-4 จบไปแล้วเขาก็มีคนเข้ามาจีบ แล้วเราก็เลิกกัน ปัจจุบันนี้สองคนนั้นแต่งงานกันแล้ว เราก็รู้สึกดีใจกับเขานะที่เขาคิดที่จะมีชีวิตคู่ โดย: sasa IP: 222.123.63.157 วันที่: 25 ธันวาคม 2550 เวลา:19:58:50 น.
|
บทความทั้งหมด |
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ลองคุยกับเขาตรงๆ ซิคะ ฟันธง!!
เอาใจช่วยให้สมหวังนะคะ