อ่านแล้ว ชอบมากเลยนะ
เราว่า มันใช่เลย หลายๆ คนก็คงเป็นอยู่

  

คนทำดี แต่ไม่ได้ดี ในขณะที่คนทำไม่ดี กลับดูเหมือนได้ดี ส่วนนึงเพราะในรายละเอียด(ที่เราคงไม่รู้) คนที่ทำไม่ดี มีทักษะหรือ'สิ่ง'ที่เป็นจุดสำคัญที่ทำให้เขาไปถึงจุดนั้น ในขณะที่คนทำดี ไม่มีทักษะหรือ'สิ่ง'นั้น

เงียบ แต่ไม่โง่...ถ้าไม่ได้แสดงออกให้คนอื่นรู้หรือเห็นว่าไม่โง่ ก็ไม่มีทางที่คนอื่นจะรับรู้ได้ว่าเราไม่โง่
ในสังคมที่เร่งรีบ แก่งแย่ง แข่งขัน ในหลายๆครั้ง คนมีเวลาจำกัด เพราะฉะนั้น จะตัดสินกันได้(ในระยะสั้นๆ) ก็ด้วยสิ่งที่เห็น
ในสังคมที่หลายๆครั้ง มันไม่มีเวลาให้คนเรามานั่งรอให้คนคนหนึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่า ฉันไม่โง่นะ อย่างนั้น..เราต้องพูด ต้องแสดงออก

เราไม่จำเป็นต้องสอนให้เด็กหัดเถียง แต่ควรสอนให้เด็กรู้จักแสดงความคิดเห็นในทางที่เคารพผู้อื่น ควรสอนให้เด็กรู้จักคิด และสามารถสื่อสารความคิดนั้นแก่ผู้อื่นได้

  

ชอบจังเลย เพราะเหมือนตัวเราเอง ไม่พูดบางครั้งก็ว่าเราโง่ แต่เราไม่ได้โง่นะ เราไม่พูด แต่เรารู้ เรามอง เราเห็น แต่เราเงียบ และดูเฉยๆๆ

  

คนเงียบไม่ใช่คนโง่
คนโง่คือคนที่ไม่เงียบ

อย่าตกเป็นเครื่องมือของคนอื่น
เพียงเพราะอารมณ์หรือความสะใจ
เมื่อคนอื่นเปื้อนโคลนก็ไม่จำเป็นที่เราต้องลงไปเล่นกับโคลนด้วยกัน

คนชนะ ไม่ใช่คนที่ชนะคนอื่น แต่คือคนที่ชนะใจตัวเองต่างหาก
คนมีดีไม่ต้องอวด คนอวดไม่จำเป็นต้องดี

  

แล้วแต่สถานการณ์น่ะ เราว่าคนนิ่งน่ะได้เปรียบด้วยซ้ำ เพราะคนอื่นไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร

  

บ้างครั้งการเงียบก็ทำให้คนเราไม่ทะเลาะกันนะค่ะ
ถ้าต่างคนต่างเอาอารมณ์เข้าใส่ ไฟกับไฟมาเจอกัน เมื่อไหร่มันก็พัง

หมูคนนึงละเงียบประจำ จนบ้างครั้งเพื่อนบอกว่ามันด่าไม่เป็น
ไม่รู้สิ คนกำลังโมโห พูดอะไรเค้าก็ไม่ฟังหรอก สู้อยู่เงียบๆ
รอให้เค้าใจเย็น แล้วค่อยพูดดีกว่า มีเหตุผลกว่ากันเยอะ

  

ใช่ค่ะ การเงียบไม่ใช่โง่ แต่เป็นการรับฟังก่อน เราจะได้คิดว่าเราควรจะพูดดีหรือเปล่า แฮะ แฮะ

  

ตอนนี้ กะลังเป็นอย่างที่ จขบ เขียนไว้เลย

เบื่อที่สุดในโลกเลยค่ะ

อย่างที่ จขบ ว่าไว้

เราไม่พูด ใช่ว่าเราจะไม่รู้สึกนี่นา จิงมะ?

  

มันแล้วแต่มั้งคะ บางครั้งเงียบไว้ มันก็อาจให้อะไรกับ
เรามากกว่าการพยายามโวยวายนะ
ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันไป ใครจะมองเราไงก็ช่าง
แค่เรารู้ว่าเราเป็นยังไงก็พอ

มีความสุขมาก ๆ นะคะ