เดือนธันวาคม ปี 2550

"พี่แบงค์... คริสมาสต์ปีนี้ พาหนูไปดูไฟ ที่ถนนราชดำริหน่อยสิ..."

ใช่สินะ ในช่วงเทศกาลแบบนี้ เราก็ควรจะอยู่ได้อยู่กับเธอ... คนที่เราคบอยู่

แต่ในช่วงนี้ เ็ป็นช่วงที่เรายุ่งเหลือเกิน เพราะเป็นช่วงใกล้สอบมิดเทอมของนักศึกษาปริญญาโทปีสอง... ปีสุดท้ายและเทอมสุดท้ายแล้ว

"อืมม... ก็อยากไปนะ แต่ว่า ช่วงนี้ีพี่ไม่ว่างเลยน่ะ ใกล้จะสอบแล้วด้วย เทอมสุดท้ายแล้วน่ะ..." เราตอบเธอไปว่าอย่างนั้น

"เอาไว้ปีหน้าละกันน้า... ปีหน้าพี่สัญญาเลยว่า จะพาเราไปแน่นอน... ยังงัยๆพี่ก็ยังอยู่ถึงปีหน้าแหละ นะๆ" เราพูดติดตลก

"อืมมม... ก็ได้ๆ" เธอตอบ...

ใช่สินะ เรามันก็เป็นคนแบบนี้ ไม่ค่อยเห็นความสำคัญของใครนอกจากตัวเอง

ไม่ว่าจะอยู่ในเทศกาลอะไร หรือวันสำคัญขนาดไหน

เราก็มักจะไม่ได้อยู่กับเธอ...

"เอาไว้คราวหน้านะ..." มันคือคำพูดที่เรามักบอกกับเธอ

.

.

.

หลังจากคริสมาสต์ครั้งนั้นไม่นาน...

เธอก็จากเราไป ไปพบกับคนที่เห็นความสำคัญของเธอ... มากกว่าเรา

คริสมาสต์ครั้งที่แล้ว.... คือครั้งสุดท้ายของเรา กับเธอ

คริสมาสต์ปีนี้... ไม่มีเธออีกแล้ว...

ไม่มี....

edit @ 25 Dec 2008 09:30:33 by ตองพี