ใน-วัน-ที่-ฉัน-อ่อน-แอ /An dem Tag, an dem ich schwach bin
อังคาร ๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๘ /Dienstag, 11. Februar 2025  /Tuesday 11 February 2025 

อ่-อ-น-แ-อ-บ้-า-ง-ก็-ไ-ด้

An dem Tag, an dem ich schwach bin


ใน-วัน-ที่-รู้-สึก-อ่อน-แอ

ทำไมรู้สึกอ่อนแอ..มันใจหายแปลกๆ บ้านที่อยู่มานานเกิน ๑๐ปี มีความผูกพันธ์ในระดับนึง..
พอจะต้องขายจริงๆ กลับใจหาย นี่ขนาดยังไม่ได้โอน ทั้งที่บอกตัวเองว่าปล่อยวาง
ป-ล่-อ-ย-ว-า-ง-ส-ะ-ก-ด-ยั-ง-ไ-ง



เวลาเราอ่อนแอ..เราเหงา..ก็ไม่มีใครให้เราซบไหล่..
คิดถึงนะคนบนฟ้า G.P
ไม่รู้อยู่ที่ไหน ณ ตอนนี้..เชื่อว่าจะยังคิดถึงกันและกันเสมอ
เราจะคิดถึงกัน จนกว่าไม่มีความรู้สึกนี้ อยู่อีกแล้ว...

หลายครั้งที่เกิดคำถาม..ว่าคนเรานั้นเกิดมาทำไม..เพราะเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป
เวลาคนบางคนลำบาก..ยังมาหาเราได้ แต่เวลาเราอยากมีใครสักคนปลอบใจ..
ยามเหนื่อยล้า..ยามเศร้า..ยามเหงา..ยามอ่อนแอ..สุดท้ายเราก็ต้องปลอบตัวเอง..



บางคนบอกว่าเราเข้มแข็งจะตาย..ไม่เคยเห็นทุกข์ร้อนใจอะไร..จริงเหรอ? 
เรามีสุขและทุกข์เหมือนคนอื่น..แค่ไม่ชอบแสดงออกให้ใครเห็น นั่นมันบุคลิกของเรา..
 หรือเป็นเพราะ..เราไม่เคยแสดง..ความอ่อนแอ..ให้ใครเห็น...

 เธอ-มี-ฉัน-แต่-ว่า-ฉัน-มี-ใคร 


วัน-นี้-ฉัน-ต้อง-กอด-ตัว-ตัว-เอง
ไม่-ว่า-เมื่อ-ไหร่-ก็-มี-แค่-ตัว-เรา
มี-แค่-ตัว-เอง-ที่-ต้อง-ดู-แล-ตัว-เอง
ใน-วัน-ที่-ฉัน-อ่อน-แอ

วันนี้แค่นี้ก่อนแหละ..เดี๋ยวสายๆจะออกไปทำภากิจต่อ...ยังจัดการไม่แล้วเสร็จ


 1719
ไปละนะ /Tschüss /Bye Bye
ban-kon-ngao



 



Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2568
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2568 11:21:46 น.
Counter : 198 Pageviews.

2 comments
(โหวต blog นี้) 
บันทึกยางรถยนต์คุณภาพต่ำ อย่าได้ซ้ำอีก นิพพานปรมวทนติ
(15 เม.ย. 2568 10:43:10 น.)
Serve Him MOU Day 4 : First Korean Class mariabamboo
(13 เม.ย. 2568 11:05:00 น.)
ป๋าดัน รันวงการ จันทราน็อคเทิร์น
(11 เม.ย. 2568 00:07:45 น.)
นกปรอดหัวสีเขม่า tuk-tuk@korat
(10 เม.ย. 2568 09:06:20 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณดอยสะเก็ด, คุณmultiple

  
บ้าน เป็นอะไรที่มากกว่า อิฐ หิน ปูน ทราย
มันมีความทรงจำดีๆมากมาย ความผูกพันระหว่างผู้คนและสิ่งต่างๆรอบตัวเรา
ตอนอาจารย์เต๊ะ ย้ายบ้านครั้งแรกก็ใจหายเหมือนกัน
ย้ายครั้งที่สอง ก็ไม่ได้ต่างจากครั้งแรก
ที่ปัจจุบัน คิดว่าคงไม่ไปไหนอีกแล้ว 30 ปี มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย
ของอาจารย์เต๊ะ ครอบครัวก็ไปอยู่บนฟ้าหมดเกลี้ยงแล้ว
คงจะรออาจารย์เต๊ะอยู่เหมือนกัน นั่นไงกวักมือเรียกแล้ว
เดี๋ยวตามไปน้า รอก่อนจร้าา ฮ่าๆๆๆ

โดย: multiple วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:10:41:23 น.
  
ขอบคุณมากค่ะ อาจารย์
นั่นแหละ คือสิ่งที่ยาก แต่สุดท้ายมันต้องเลือก
ความเข้มแข็งของเรา ทำให้คนอื่นมองว่าไม่ได้รู้สึกอะไร
ตอนเห็นเพื่อนบ้านย้าย เรายังแอบคิดว่าตัดใจได้อย่างไร พอมาเจอกับตัวมันไม่ง่ายเลยยยย...

ขอบคุณอีกครั้งค่ะจารย์ ไว้จะเข้าอัพเมื่อสะดวกนะ
ไปละ
โดย: สมาชิกหมายเลข 8577393 วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2568 เวลา:8:41:12 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Ban-kon-ngao.BlogGang.com

สมาชิกหมายเลข 8577393
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความทั้งหมด