รอยแผล ที่ช่วยให้ได้คิดถึงอะไรขึ้นมาบ้าง  วันนี้ดีใจจังค่ะได้อยู่บ้าน แต่จริงๆ แล้วต้องไม่ได้อยู่ค่ะ เพราะความจริงวันเสาร์ต้องไปคุม น้องทำ LAB ที่มหิดล แต่วันนี้เป็นไข้ซะงั้น เมื่อวานโดนฝน แล้วไม่ยอมกลับมาอาบน้ำสระผม  มัวแต่ไปนั่งอัพสินค้าที่ร้านเพราะสองวันเสาร์ อาทิตย์นี้ไม่ว่าง ก็เลย นั่งทำจนผมมันแห้ง จะอาบอีกทีก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว เช้ามา ระทมเลยค่ะ แต่เดี๋ยวต้องรีบหายใหได้ค่าา พรุ่งนี้มี Meeting รังสี มหิดล รุ่น 38 จะได้เจอเพื่อนๆ และไปทำบุญกันที่บ้านสุนัขพุทธมณฑล แล้วจะเก็บภาพน้องหมามาฝากนะคะ อย่างที่บอกค่ะว่าวันนี้พอดีได้อยู่บ้าน ตื่นขึ้นมา ทำนู่น ทำนี่ เสร็จ เลยออกไปหาหมาเบิร์ต กับ หมาฟี เค้านอนเล่นกันอยู่หลังบ้านค่ะ ปกติเปิ้ลจะกลับบ้านดึกมากค่ะ สักประมาณสองสามทุ่มได้ ออกจากบ้านก็ตีห้ากว่าๆ ก็เลยไม่ค่อยได้เจอพวกเค้าเท่าไรนัก แอบสงสารอยู่เหมือนกันค่ะ พยายามจัดสรรเวลาใหม่อยู่ วันเสาร์ว่างวันนี้ เลยว่าจะออกไปเล่น และพาไปเดินเล่นซักกะหน่อยค่ะ ออกไปหาเค้าเท่านั้นแหล่ะค่ะ ดีใจมาก กระโดดเข้าตะครุบเรา ซึ่งปกติเค้าจะไม่ทำนะคะ เค้าจะสุภาพมากๆ แต่ด้วยอารมณ์คิดถึงจัดมั้งคะ ทั้งเบิร์ตทั้งฟี แย่งแม่มันเหมือนอาหาร ผลลัพธ์เลยได้รอยข่วนมาค่ะ  เป็นรอยข่วน ที่ไม่ได้ลึกมากอะไรเลย แต่ช่วยให้เราคิดได้ค่ะว่า ทำไมเราปล่อยให้เค้าคิดถึงเรามากขนาดนั้น  เราทิ้งเค้าไม่มีเวลาให้เค้าแต่เค้าไม่ว่าเราสักคำ วันนี้เลยรู้สึกผิดอย่างแรง แอบมาสารภาพในบล็อคค่ะว่า "ต่อไปเปิ้ลจะมีเวลาให้น้องหมามากกว่านี้ค่ะ"  (เก็บอุนจิให้หนูด้วย) เพราะเวลาเหนื่อยๆ แค่เค้ายิ้มให้เราก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ ใครไม่เคยเห็นหมายิ้มเปิ้ลเอารูปนี้มาฝากค่ะ ^^  ไปแล้วค่าาา ขอไปนอนพักผ่อนต่อก่อนจ้า บ๊ะบายค่ะ ขอบคุณนะคะที่แวะมาอ่านค่ะ
น้องหมาน่ารักคอตตตตตตตตตต ^^
โดย: applegirl
 วันที่: 13 มิถุนายน 2553 เวลา:9:58:15 น. |
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [