ตอนที่ 1 รักบริสุทธิ์ ....ชีวิตคนเราช่างเหมือนนิยายน้ำเน่า ความรักที่คิดว่าไม่มีอยู่ในโลกนี้ คิดว่ามันเป็นเพียงคำหนึ่งคำที่ทุกๆคนเอ่ยขึ้นมา เพื่อเป็นการแสดงออกถึงการครอบครองคนๆหนึ่ง หรื่อความรักที่บริสุทธิ์กับพ่อ แม่ พี่น้อง และคนรอบข้าง แต่ความรักมันเกิดมาด้วยความไม่รู้ตัว สะสมความรักมานานแสนนาน กลายเป็นความทรงจำและความผูกพันธ์อันยิ่งใหญ่ และการเสียสละซึ่งได้มาด้วยความรัก... ตอนที่ 1 รักบริสุทธิ์ ....ย้อนกลับไปสมัยเรียน เมื่อ 8 ปีที่แล้ว เด็กสาวตัวเล็ก ๆ หน้าตาไม่น่าสนใจ ตามวัยใสๆของการเข้าเรียนอยู่ชั้น ปี 2 ภาควิชา คอมพิวเตอร์ สมัยนั้นสังคมทางอินเตอร์เน็ตเพิ่งกระจายเข้าสู่ต่างจังหวัด ความตื่นเต้นที่ได้เจอในโลกใบใหม่ ทางโลกไซเบอร์ มันทำให้เด็กสาวถึงกับเกิดการคลั่งไคล้ ในโลกของอินเตอร์เน็ต การแชทเป็นจุดเริ่มต้นของการค้นหาเพื่อน จากคนแปลกหน้า ซึ่งไม่เคยเจอหน้ากันมาคุยกัน มาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นซึ่งกันและกัน ในโลกของความเป็นจริง การแสดงความคิดเห็นออกไปตรงๆ คงทำไม่ได้ เพราะมีความอาย ในการจะพูด ซึ่งได้เก็บมาเป็นจุดที่ทำให้รู้สึกอยากพูด อยากเล่น อยากลอง การได้แสดงออกจากใจลึกๆของตนเอง ผ่านทางอินเตอร์เน็ต มันทำให้เราเกิดการติด และหลงกับมัน แถมในก๊วนเดียวกันแชทกันทุกวัน แรกๆก็แชทกันเอง สร้างความสนิทในหมู่เพื่อน ยังจำได้ว่าตอนนั้นที่บ้านเรายังไม่มีคอมพิวเตอร์ จะเล่นเน็ตที ต้องมาที่สถาบัน มีความสุขมากๆเลย มีเพื่อนเกือบทั้งห้อง มารอคอย ให้ทางภาควิชาเปิดห้องปฏิบัติการคอมแต่เช้า เช้านี้ตั้งแต่ 1 โมงเช้าเลยหล่ะ แต่ละคนจะมาจองเครื่องคอมพิวเตอร์กันเพี่อจะได้เล่นอินเตอร์เน็ต ไม่ใช่ใส่ใจใฝ่หาความรู้น่ะ แต่มาเล่นแชทกันต่างหาก เว็บที่เข้าแชท Hunsa ฮิตมากในหมู่เพื่อนๆ ต่างคนต่างใช้นิคเนมของตัวเอง โดยหารู้มั้ยว่า คนที่คุยด้วยนั้นนั่งอยู่ในห้องเรียนเดียวกัน มีการอำกัน แกล้งกัน พอมาเผยโฉมหน้า มีเฮกันทุกราย มันเป็นความทรงจำที่สนุกมาก เพื่อนๆ เกิดความสนิทสนมกันมากขึ้น มันทำให้ชีวิตในวัยเรียนเรามีความสุข แต่เสียอย่าง การเรียนช่วงนั้นเกรดตกกันทุกคน 55 แต่เพราะความยังเด็ก ก็ยังเล่นแชทต่อไป ก็ทำไงได้ มันติดเข้าแล้วนี่นา แต่เราก็เริ่มรู้ตัว ไม่ทิ้งการเรียนซะทีเดียว เพราะเราและเพื่อนๆ เริ่มมาให้ความสนใจการเรียนกัน เพราะเกรดมานตกนี่นา 55ไม่ได้ๆ ต้องตั้งใจเรียน...นึกถึงสมัยเรียนแล้วมีความสุขจัง อยากกลับไปเรียนเหมือนก่อน ไม่ต้องคิดอะไรมาก ไม่ต้องทำอะไร มีความสุขที่สุด..... .....มีอยู่วันหนึ่งได้ไปรู้จักกับคนๆหนึ่ง ความรู้สึกที่คุยกับคนๆนี้มีความสุขเป็นกันเอง ด้วยความที่คนที่แนะนำเป็นรุ่นน้อง เราก็เลยคุยกับคนๆนี้แบบพี่สาวกับน้องชายมันเปนการคุยกันแบบพี่แบบน้อง เราเริ่มคุยสนิทกันมากขึ้นจนเวลาผ่านไปเนิ้นนาน จากวัยเรียนเข้าสู่วัยทำงาน น้องชายทางอินเตอร์เน็ตของเราก็ยังไม่เคยที่จะเห็นหน้า เกือบ 3 ปีได้ แต่เราก็คุยทางอินเตอร์เน็ตกันแต่ก็ไม่ค่อยบ่อยน่ะ แต่ก็คุยด้วยสนิท โทรศัท์ตอนนั้นเราก็ยังไม่มี คุยกันทางนี้ทางเดียว ความรู้สึกตอนนั้นมีน้องชายหนึ่งคนที่ไว้ใจได้ แต่ไม่เคยคิดที่จะเจอหน้าแต่อย่างได้ ไม่ใช่อะไร กลัวต่างหาก อิอิ ข่าวคนในเนตหลอกลวงจะตาย 55 แต่เคยแลกรูปกันดูน่ะ มีรูปหนึ่งที่น้องเค้าส่งมาให้เราดู เป้นผู้ชายธรรมดาๆนี่เอง หน้าตาเหมือนตุ๊ดจัง อิอิ ปากก็หนาๆ แถมแอคท่าที่คิดว่าหล่อที่สุดแล้วมั้ง 55 น้องเค้าชอบมาบ่น ว่าชอบเปนแผลที่ปากบวมเจ่อ วันฝนตกก็บอกว่าหลังคารั่วต้องรีบเอากะแป๋งมารองน้ำฝน เดี่ยวก็นอนหลับอยู่มีแมวมาออกลูกบนที่นอน 55 ดูขำๆดีน่ะ ตลกด้วย ชักชอบน้องคนนี้แล้วสิ ในใจลึกๆ แต่เปนชอบแบบพี่น้องน่ะ เพราะเราจะแทนตัวเองว่าพี่มาตลอด ตอนนั้นก็มีความสุขในการแชท จนเรียนปีสุดท้ายไม่ค่อยได้เล่นอินเตอร์เน็ตแล้วเพราะมาอยู่หอ ต้องทำโปรเจ็คจบ หลายเดือนเหมือนกันที่ไม่ได้เล่นเน็ต การแชทกับน้องชายก็ไม่ได้แชท จนลืมไปเลย .....เข้าสู่วัยทำงาน หลังจากเรียนจบตกงานมาแล้ว 1 เดือน ก็ได้กลับมาทำงานในสถาบันที่เราเรียนจบมา ทำงานกับคอมพิวเตอร์ ก็ได้เข้าไปเล่นเน็ตอีกที่ทำงานและที่บ้าน น้องชายของเรายังอยู่ แต่เจอ แว๊บๆ เริ่มมีมือถือ ก็ได้แลกเบอร์ กันไว้น้องเค้าเข้าเรียนในสถาบันที่เราทำงานอยู่แต่เรียน เสาร์- อาทิตย์ ปีสุดท้ายใกล้จบแล้ว จากที่คุยกันผ่าเน็ต... .....แล้ววันหนึ่งในสถบันที่ทำงานมันเป็นพรมลิขิตรึเปล่าก็ไม่รู้ ช่วงที่เราเดินไปโรงอาหารเพื่อจะไปกินข้าวกับพี่ๆที่ทำงาน สายตาเราไปประจบกับชายคนหนึ่ง ผิวขาว หน้าตาดี ตี๋ๆ ในใจคิดบอกไว้ว่าเปคเลย 55 แต่ก็ได้ชวนให้พี่ๆดูเหมือนกัน พี่ๆเค้าก็บอกเออน้องคนนี้มันน่ารักดีน่ะ มีการกล่าวถึงกันมาตลอดระหว่างเดินไปโรงอาหารและกลับมาที่ทำงาน แหม๋จะไม่ให้พูดถึงได้ยังไง ก็หล่อซะขนาดนั้นเชียว มีพี่คนหนึ่งพูดขึ้นมาบอกว่า น้องเค้ามีแฟนแล้วนั่นไงแฟนเค้าเรียนด้วยกันก้วยแหล่ะ 555 ในใจก็บอกเสียดายจัง แต่ถึงไม่มีเราก็คิดว่าเราก็ไม่มีสิทธิ์หรอกน่า หน้าตางี้ หน้ากลมๆจมูกแบนๆ ฟันโตๆ ไม่น่ารักเอาซะเลย 55 ก็ได้แต่มองเฉยๆ.... .....หลังจากที่ขึ้นมาที่ทำงานซึ่งเปนชั้น 8 ของตึก อยู่ชั้นสูงสุดเลยแฮ่ะที่เราทำ บ่ายๆก็มีเสียงโทรศัพท์เข้ามา.... " ฮัลโหลพี่....อยู่ไหน..ตอนนี้...อยู่บนชั้น 8 แล้วน้า " " อ้าว...มาได้ยังไง อยู่บนชั้น 8 เหมือนกัน " " ...โหลดมิวสิคมาให้พี่....ไว้ดูเล่นๆ มิวสิคมานซึ้งดีน่ะ อยากให้ดู " " อ้อ..งั้นโอเค รออยู่ข้างนอกน่ะ เดี๋ยวพี่ออกไป " ....เปิดประตูห้องออกไป ใจไม่อยู่กับตัวเลย น้องที่เราแชทและโทรมาหาเรา มันคนๆที่เราเจอเมื่อตอนเที่ยงนี่นา หล่อ ขาว ตี๋ โอ๊ว..พระเจ้าช่างเป็นไปได้ เจอในวันเดียวกันและพบคุยกันในวันเดียวกันอีก ฟ้าลิขิตซะแล้วมั้งเน๊ยะ และก็มีอะไรบางอย่างแว๊บขึ้นมาในหัวเรา เสียงของพี่ที่ทำงานของเราที่บอกว่า น้องเค้ามีแฟนแล้ว มันทำให้เรา หยุดที่จะคิดอะไรไปมากกว่านี้ 555 ก็คิดได้แค่น้องอะน่ะ... ....พอได้เจอตัว การสนทนาก็ได้เริมขึ้น " ไม่คิดว่าพี่...จะยังไม่แก่ 55 " " อ้าวก็แหง่ หล่ะสิจะแก่ได้ไง " คุยไปคุยมาก็รู้ว่าว่าเราเกิดก่อน 1 ปี เค้าเกิด 22 เราเกิด 21 โอเค หยวนๆ เรียกพี่ตอไปก็ได้ 55 ทั้งๆที่เพื่อนเรามีแต่ 22 ทั้งนั้น... หลังจากพบกันน้องเค้าได้ทิ้ง ซีดี มิวสิค Because I'm a Girl ไว้ให้ฟัง มาเปิดดู ซึ้งจริงๆด้วย ผู้ชายคนนี้โรแมนติกชะมัดเลย เสียดายที่มีแฟนแล้ว เพราะคำว่ามีแฟนแล้วทำให้เราไม่อาจคิดกับเค้าไปไกลได้ คิดแค่เพียงเป็นแค่น้องชายมาตลอด ....หลังจากวันนั้นการเข้าเล่นแชทในใจเราก็หวังลึกๆ ว่าอยากคุยกับน้องเค้าอีก ก็เป็นอย่างที่เราหวัง เราคุยกันสนิทกันมากขึ้น เราคุยทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องแฟนของน้องเค้า และแล้วน้องเค้าก็เรียนจบ จนได้ทำงานใน วิทยาลัยแห่งหนึ่ง เราก็บังเอิญไปรู้ว่าน้องเค้ามีแฟนใหม่แล้ว เพราะเราสนิทกันเราจึงส่งเมล์กันไปมาแล้วเราก็งง เราส่งเมล์ไปหาแฟนของเค้า แบบว่าเข้าแชทไม่ได้เลย เปิดเมล์คุยกันไปมา อิอิ ตอนนั้นแฟนเค้าคงหึง น้องมานก็ทรมาบอกว่า " พี่ส่งเมล์ไปให้แฟน...ทำไม " เราก็งง เพราะเราสงสัยจะให้แบบเมล์ฟาวเวริด เลยส่งไปให้คนอื่นๆด้วย 55 แล้วเมล์ที่น้องเค้าส่งมา คงมีเมล์แฟนมาด้วยหล่ะ เฮ้อ...มีแฟนซะละ ตัดใจดีกว่า ก็ไม่ได้คิดอะไรอีกเลย...แต่แอบชื่นชมอยู่ในใจ ....และแล้ววันหนึ่งทางสถาบันเราต้องการคนทำงาน ส- อ อ้าได้การละ นี่เลย แนะนำน้องเค้ามาเลยครับท่าน น้องเค้าก็ oK มาทำด้วย สรุปเราก็ได้มาทำงานที่เดียวกันในวัน ส- อ และน้องเค้าก็มาใหม่ ไอ้เราเปนพี่แทคเคร์หน่อยละกัน พาไปกินข้าว อ่ะ บ้านน้องอยู่ไกลไปไปท่ารถ ไม่มีรถไปท่ารถ เราก็มีแมงกะไซ ก็ม๊ะ ไปกะพี่ก็ได้ เดี๋ยวไปส่ง คราวนี้กลายเปนว่า เราไปไหนด้วยกัน บ่อยขึ้นๆเรื่อย จากที่ไปส่ง ส - อ กลายเป็น ที่ทำงานน้องเค้าเปนทางผ่านที่ทำงานเรา อ่ะ ตอนเย็นพี่แวะรับกลับละกันทางผ่านพอดี ช่วงนั้นก็เป็นกันอยู่อย่างนี้ ถ้า 365 วัน เราจะเจอกันสัก 360 วันละมั้ง 555 แต่มีความสุขดีน่ะ เรามีความสนิทกันมากขึ้น ก็ขับแมงกะไซเล่นกันก่อนกลับบ้าน ไปเดินเล่นด้วยกัน ไปกินช้าวด้วยกัน ไปที่ไหนๆด้วยกัน ไปกินติม ไปลองร้านใหม่ๆ เพราะเราเปนคนชอบกิน ชอบหาของอร่อยๆกิน เราก็จะชวนกันไปตลอด ใครๆก็คิดว่าเราเปนแฟนกันเพราะเราจะติดกันตลอด เราจะปฏิเสธตลอดว่าไม่ใช่ เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าน้องเค้ามีแฟนแล้ว เราคุยกันทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องแฟน มันทำให้เราลืมไปว่าน้องเค้ามีแฟนแล้ว ...เวลาทำงานเราก็แชท MSN คุยกันตลอด ส่งเพลงให้กันฟัง ถามสารทุขสุขดิบ เป็นแบบนี้มาเรื่อย ความใกล้ชิดมานก็เกิดขึ้น เกิดความไว้ใจ เชื่อใจ แล้วก็กลายมาเป็นความรักที่เก็บซ่อนไว้ในใจลึกๆ จะเอ่ยออกมามันก็ไม่ได้ เพราะติดคำว่า มีแฟนแล้ว เราจะคำนี้มาเป็นเครื่องเตือนใจเราตลอด ไม่ให้คิดไปมากกว่านี้ ใช้คำว่าเพื่อนสนิทดีกว่า...
ก็เป็นความรู้สึกดีๆ ประทับใจนะ แต่ต้องระวังอุบัติเหตุของหัวใจนิดนึง เพราะเมื่อถึงวันที่คนใดคนหนึ่งต้องจากไปหรือมีครอบครัว ต้องเตรียมใจให้ดี ให้เหมาะสมกับคำว่ารักบริสุทธิ์นะคับ.../จาก...ยินดีเสมอเมื่อเห็นคนอื่นมีความสุข
โดย: greeman IP: 118.172.40.141 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:43:36 น.
แค่อยากจะบอกว่า เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในโลกเลย
โดย: พ่อหมู อู๊ดๆ (Pon_lomsak
 ) วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:9:24:18 น.เผยแผ่พระคัมภีร์มอรมอน
www.geocities.com/lds.thai การฟื้นฟูความจริง ความจริงและการเปิดเผย ความลับลึกของพระเจ้า ความรักของพระเจ้า โดย: ก้อนดินของพระเจ้า IP: 118.175.178.38 วันที่: 16 เมษายน 2551 เวลา:14:26:41 น.
อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 โดย: ด้า IP: 117.47.76.39 วันที่: 17 เมษายน 2551 เวลา:15:12:22 น.
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [