@ปลื้มตัวเอง@มีเพื่อนแสนดี

ส่วนหนึ่งของชีวิต ที่เรารับเข้ามาเต็มหัวใจ นั่นคือการทำงานเป็นครู
เราเรียนจบปริญญาตรีปีแรกไม่มีการสอบบรรจุ ใช้เวลาระหว่างนั้นรับจ็อบจัดรายการวิทยุไปเรียนต่อปริญญาโทด้านบรรณารักษศาสตร์ไปด้วย พอเข้าปีที่สอง
อ่านเจอประกาศสอบครูทั้งกรมสามัญศึกษา และกรมอาชีวศึกษา
เราก้อไปสอบทั้งสองกรม หุ หุ
ผลสอบกรมสามัญออกมาก่อนเมื่อปี 2536
เราได้บรรจุรับราชการครั้งแรกที่โรงเรียนมัธยมห้วยเม็กจังหวัดกาฬสินธ์ เดือนกว่าๆ
ช่วงนั้นพอดี กรมอาชีวศึกษาประกาศผลสอบอีก
เราจึงตัดสินใจเลือกไปกรมอาชีวศึกษา เลือกไปลง ที่จังหวัดเลย เป็นแห่งแรก
นับจากวันแรก ถึงวันสุดท้ายเป็นเวลาร่วมสิบกว่าปี

ปีที่สองของการเรียนปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม ผ่านไปด้วยดี
เทียวนั่งรถจากจังหวัดเลยมาลงท่ารถขอนแก่น ต่อรถสีฟ้า ขอนแก่น มหาสารคาม ด้วยความสนุกสนาน

พอปีที่สามเริ่มไม่สนุก ทำปริญญานิพนธ์
หาทางหนีทีไล่ดักหน้าดักหลังอาจารย์ที่ปรึกษาไม่ค่อยได้เจอหน้า
เพราะเราติดงานราชการเลยได้เขียนขอย้ายจากจังหวัดเลย
มาลงอาชีวศึกษามหาสารคามเพื่อใกล้บ้านขึ้น บ้านพ่อเราอยู่ที่ อำเภอนางรอง บุรีรัมย์ใกล้มหาสารคามกว่าเมืองเลยอ่ะ
และอีกเหตุผลนึงคือจะได้เรียนโทให้จบๆ ด้วย

ย้ายมามหาสารคาม เหมือนได้กลับบ้าน


มาได้เพื่อนพี่ที่รักที่นี่ เสมือนหนึ่งญาติสนิท เป็นพี่เป็นน้อง รักใคร่ ฝากบ้านฝากเรือนกันได้


เลยอยากบันทึกไว้ในบล็อก ไม่ว่าเราจะติดตามสามีไปที่ไหนๆ ไกลบ้านเพียงใด ดูภาพฟิล์มแสดงว่าเก่าอยู่เน้อ ก่อนสมัยกล้องดิจิตอลอ่ะนะ



รูปและเรื่องราวเหล่านี้จะทำให้เรามีความสุขใจทุกครั้งที่ได้เห็น

สอนภาษาอังกฤษระดับปวช ปวส เพื่อการประกอบอาชีพหลังจบหลักสูตร
เนื้อหาไม่ยาก แต่คำศัพท์เป็นวงวิชาชีพสาขาใคร ก้อเน้นไปด้านนั้นๆ
ครูใหม่อย่างเรากลัวนักศึกษาตัวโตๆ ด้วยเน้อออ

ตอนฝึกสอนดันเลือกโรงเรียนอนุบาล สมน้ำหน้าตัวเอง
ได้พลิกพจนานุกรมมือหงิก อยากจะกลับไปหาอาจารย์ที่มหาวิทยาลัย
ไอ้คำนี้ คำนั้น มันออกเสียงยังไง จะได้สอนนักศึกษาถูก

รูปนี้งานคริสต์มาสกะน้องๆ ส่วนนู๋เต๋านี่นักศึกษาปีสุดท้ายค่ะ
เราเมื่อมาใหม่ๆ ก่อนตอนนั้น สอนไปด้วย เรียนไปด้วย
เดี๋ยวเราไว้เล่าต่อ อยากแนะนำเพื่อนรักก่อนแล้ว

พี่เอียดหัวหน้า นำหน้า น้องมุก ริก้า ป้าพูนสวยที่สุด พริตตี้ บี้ท
ผู้กำกับลูกเสือหญิงทุกคน มาเล่นด้วยกันหมด กางเกงเรายังเก็บไว้อยู่เลยน๊า




ตอนนั้นกลับจากออสเตรเลีย ไปเลี้ยงกันหลายที่ หลายรอบอยู่นะ
แต่มาได้นักศึกษาฝึกงานที่เซเว็นเซ่น แชะรูปให้ที่ห้างเสริมไทยภาพเดียว
ได้ครบองค์ประชุม



เรื่องมันยาวนะ ไว้ค่อยๆ ทำไปละเลียดความเก่าเก็บ
อะไรจะเปรียบ ทำให้เราสุขใจได้ขนาดนี้
เอ่อ ความรู้สึกแบบนี้ คงไม่มากไม่น้อยไปนะเพื่อนๆ

Create Date : 20 สิงหาคม 2551 Last Update : 27 สิงหาคม 2551 15:43:28 น. Counter : 640 Pageviews.		7 comments
Share Tweet

	26.05.2020: เดินหน้า ! ไม่กล้าเหยียบตาชั่ง 555 Max Bulliboo (26 พ.ค. 2563 13:25:26 น.)		19.05.2020: วีคสองผ่านไปแบบรันทด...ฮือ... Max Bulliboo (19 พ.ค. 2563 11:31:31 น.)
	:::: ชีวิตดูเหมือน...จะ D :::: หายนะผ่านพ้นไป ซะที! สาธุ ๆๆๆ Max Bulliboo (13 พ.ค. 2563 03:45:02 น.)		8.5.2020 : IF สามวันผ่านไปไร้อุปสรรค! ลุยต่อ... Max Bulliboo (8 พ.ค. 2563 14:48:44 น.)