BORE ว่างเปล่า... มันคงเป็นเรื่องที่ดูปกติธรรมดาไปแล้วสำหรับ ความว่างเปล่าอ้างว้างเดียวดายที่อยู่ร่ายล้อมรอบตัวเรา ณ เวลานี้ เหมือนจะมีคนอยู่รอบตัว แต่ก็เหมือนไม่มีคนอยู่เลยสักคน... ความรู้สึกว่าตัวเองแตกแยกและอยากปลีกตัวเองออกจากสังคม มันเริ่มขยายขึ้นภายในตัวของเรามากขึ้นเรื่อยๆ จนมันแทบจะรู้สึกทนไม่ไหว ทนไม่ไหวกับการที่ต้องตื่นมาทำเรื่องอะไรๆแบบเดิมทุกๆวัน ทนไม่ไหวกับการที่ใช้ชีวิตอย่างว่างเปล่าอยู่ทุกๆวัน ทนไม่ไหวกับการที่เราต้อวทนทำในสิ่งที่เราไม่ชอบเพียงเพื่อที่จะทำให้ชีวิตอยู่รอดต่อไป... อืม..ถ้าหาก ถ้าหากว่ามีใครคนหนึ่งที่คอยฉุดรั้งเราจากความรู้สึกเหล่านั้น คนที่จะเป็นกำลังใจอยู่ข้างๆเราได้ คนที่สามารถเป็นจุดมุ่งหมายสำหรับเรา คนที่สามารถทำให้เรามองเห็นอนาคตข้างหน้าได้ร่วมกันก็คงดี... ก็คงจะดีนะ งานในวันนี้แทบไม่มีอะไรให้ทำเลยพูดง่ายๆว่าว่างงานนั่นแหละ เลยมานั่งดูรูปภาพที่ไปตีแบดจากเพื่อนๆที่โพสต์ลงคลับฯเล่น อืม...ความผูกพันเพื่อนๆในคลับเฉลิมทุกๆคนก็เป็นสิ่งนึงที่คอยเนี่ยวรั้งเราไว้ละมั้ง.....ถ้าไม่มีสิ่งนั้น ถ้าไม่มีความทรงจำที่ดีๆเหล่านั้น เราก็ไม่รู้ว่าตัวตนของเราจะเหลือน้อยเพียงใด.. I love you all My dear friend เมื่อไรนะที่จะได้มีโอกาสดีๆแบบเมื่อวานอีก? คงเป็นอาทิตย์หน้านะ ที่เราจะไปดรีมเวิล์ดกัน แม็กหวังว่าอย่างนั้น หวัดดี แวะมาเยี่ยมบล็อค Max จ้ะ โดย: Eowy วันที่: 23 พฤษภาคม 2549 เวลา:19:30:34 น.
โหย อย่าคิดมากๆ
^ ^ โดย: คนสวย(ทำใจได้) IP: 203.113.16.250 วันที่: 23 พฤษภาคม 2549 เวลา:22:48:50 น.
พี่แม๊ก
ทำไมต้องมีชีวิตอยู่เพื่อคนอื่น ทำไมต้องรอให้มีใครคนอื่นมาฉุดเราจากความรู้สึกแย่ๆ ทำไมต้องมีใครเป็นจุดมุ่งหมายของชีวิต ชีวิตพี่คืออะไร เกิดมาคนเดียว ตายก็คงตายคนเดียว อย่าคอยใคร อย่าหวังความเมตตาจากใคร ถ้าให้ความเข้มแข็งกับตัวเองไม่ได้ แล้วใครจะทำได้ ? วันเสาร์เจอกัน เฮอร์ริเคนสิบรอบนะ ขอท้า ไหวปะ อิอิ โดย: Nokazar IP: 203.146.9.27 วันที่: 24 พฤษภาคม 2549 เวลา:10:34:10 น.
|
บทความทั้งหมด
|
เมื่อวานยังเฮฮา
วันนี้เศร้าซะงั้น
สงสัยพิษแห้วกำเริบ
เอาน่าๆ เพื่อนๆพี่ๆก็อยู่เยอะแยะ เดี๋ยววันเสาร์ก็เจอกัน(อีก)แล้ว